Büyük Aşkım

şenlik var dünyada de yeter!... İnsanlığı senin ayağına serer dünya; raks edelim yeter de olgulara, irkilme yeter hayata!... Nasip değil de an yeter; aslında bu dünya efsaneleri ile, insanları kandırıyorlar!... Selam selamet diyerek; olguların savaşına insanlığı katıyorlar, limit lüzumsuz diyerek oturup kalır insanoğlu!... Israr ederek; işsizlik sizi bulsun diyerek, hikayelerin içine hap etmişlerdir neden?!

Öyle yaz çiz; boşa geçir zamanı değil, bu haberli bitir zamanı!... Limit çizgisi buraya kadarmış deneyelim çabalayan; mektup atıp kendini tanıtmak varken, el insaf neden hikayenden yapıyorsun bunu?! Kıyamet alameti çok görülmem de hayata; yazmayı niye benim üstünden yapmaya çalışıyorsunuz,

oku adam ol demişler!... Tamam yardım edeyim ama; benimde canım var yani, kusur yok tamam ama?! Eksikler var hemde çokça; tutunacak dal ararken, onu kurutmayım ne olur?! Umut arıyorsunuz ama; ufkunu kapatmayın kişinin ne olur, resmi görürken gökyüzünü siyaha boyamayin ne olur?!

Dön diyemem kişilere: Önünde set olamam kimsenin; nefes nefret olmasın yeter, mesuliyet kabul etmem demem ama?! Ektiğine içtiğine karışmam kimsenin; kırmızı çizgi denilen nokta bu işte, var olmak güzeldir de arkamda olunması da de yeter!... Risk bu de yeter, dışlanma yeter de!... Israr etme de yeter, risk alma yeter!...

Nüksetti cinnet cenneti kovar bizden, neden?! Evim sensin dediğinde, doğru olsaydı?! Etinden, et gitmeseydi!... Vatanim sensin denildiğinde; inanmasaydım, yok olmasaydım!... Vicdan olsaydı, yaşardım galiba?! Erdi son buldu, zaman neden diye sordurmadı bile?! Riskli dünyada rengimi bulamadım sadece;