"Canım Kurban"

Minnet olunan, hayata karşı kişiler... İnceliklere karşı, ne olacak bilinmez... Resmi yaşamla karşı, kıyıdan seyreder gibi... Açılan, herbir pencereye karşı... Çöken kişiler için, sen duracaksın... Limanda, onları bekleyeceksin... Anlatamadım demeden, ne için yaşıyorum diyemeden? Sevgi; kişi mi, varlık mı bilemedim... Esinti rüzgarda, salıncakta saklanmak gibi olur... Aslında; asılan ben olayım bari dediğim anda, yazarı okuyorum sakinleşıyorum.... Sağ olsun, var olsun...

Silkelen, kendine gel demek istiyorum... Emin olduğum, hiç olmadığındır... Kıymetli ruhum mu varmış, nerede imiş? Temin süresi gibi, yaşamın... Elinden tutacak dense, inanmazdım... Rıhtım da bekleyen, kumru olurdum da nerede? İşte yazarımız bana; tekliğin gücünü, sonra biz olunabileceğini gösterdi...

Gülen yüzüm soldu... Raks eden bir dünya olsaydı bu, bendeki inceldiği yerden kopmazdı... İpin; seni beni bizi, ayakta tutardı... İşittiğim şeyler, bana kalmazdı... Reklam izler gibi, izle hayatını... Eninde sonunda olacağı, ıstanbul hatırası... Nehir sonu, mutluluk olsun... Kıyıları, sana mutluluk getirsin... Limanda kimse olmasa da; kötü anılardan, kurtul... İnci gibi nadir, bir geçmiş değildir sonuçta... Hasret umuttur, derler... Arya söylesem bile; kendi sesimi, kendim duymadığım için... Yaş tahta, hep ben olduğundan... Asla yaşanmamalı idi, herşey... Tahammül sınırları olan kişiler için; ayakta durmalıyım dedirtti, kişilere yazar... O yüzden teşekkürler; var olsun, sağ olsun...

Eldiven mi giysem, kendimi kötülüklerden korumak için... Sevda kime olursa olsun, sen ruhunu sev... Rakım ne olursa olsun, ruhum daha rahat orada... Aşmak gerek mi, durmak mı? Resmen kendine, savaş açtım neden... Eklenmek istediğim, bir yer yoktu... Nehirler aşmak istedim, o kadar... Giz bulutundan uzaklaştım mı, bakalım... İstenmek mi, istemsizlik mi nedir? Zincirlerinden, ne ara koptum... Kıymık batsa, yine ben... Aşağılık terimi, bende değil... Sınır dağı ve ben... Asla dünyayı bırakmam... Basmadığın yer kalmayacak...

Cennet de, cehennemde burada!... Ufka bak ama, içinde ukte kalmasın yeter!... Maksat bu yani: Yaşamak olsun yaşayabilmek mi demeliyim yada; her neyse, herşeyde vardır bir hikmet diye bakacaksın!... Ama, akla gelen uygulanabilir olsa bari!... Reklam arası değil ki; hayat bir dur, burada şunu da yaparsam daha yararlı olurum diyebileceğim?! Tez vakit olsa ne güzel olur diyordun; ancak, olan olacaktır!... Ezici çoğunluk bu olsa gerek: Zaman çok ezici olduğu halde; ilke bu desem yeridir, kah ağlar kah gül ben buradayım de al!...