Cennet Kokulum

Geldi mi geçmek bilmiyor denirse; ez geç denilen noktada, doğa zaten yaptı!... Cehennem de cennette bu dünyada; net gözüküyor sonuçta, eskiler ne derse?! Duy hisset ona göre yaşamayı bil; yıkım nerede gelecek belli değilmiş onu anladık, oldurtma hak ver yeter!... Lüzumsuz yaşam desek; hayat zamanı kısıtlamış olunur, cuk oturup hemencecik kalmak gerek!... Ufkum benimdir güzeldir yeter; limit arttırma yaşam dedik sanki, artık yetti daha fazlası olamaz denildiği an?! Dağ kırılır yen içinde kalır; rastgele burada zamanın kalmış denilmez ki, ıska nedendir yeterli bulunur?!

Kan damlar toprağı suyuyla yetiştirir; incitme beni desek, nereye kadar koşar yüreğim?! Mahvol denmedi; bana bize herkese yetişiriz yüreğim, benlikleri yetiştiririz galiba?! İnecek inmeler var yüreğe; altından kalkarız ama, leyl yürek?! Geleceği bilmeden; şu anı doyasıya yaşasaydı bari, incir ağacı yüreklere meyve verselerdi keşke de?! Risk bu ya; yaşam çok kısaymış bilemedim, farkı fark etmek zor değil görülmez sadece?! İnsanlığı al bana; yaşamı ver de yeter, güzel günler seni beni alsın yeter!... Şu anı versin bana desek ya; üzüntüm sevincim bir şekilde atıyorum dedi yazar, bu günleri de atlatırız umarım!... Zemin saklanırken; yeni bir umutla geleceğe tutunmak ister yürekler, işte bende tutundun bir kaleme!... Sağ olsun var olsun yazarım; ruhlar özgür olmalı dedik te, andan kopmayarak dedim!... Yazarında öyle düşünüyor; anlatma bir şeyleri, yok etme dünyanı dedi yazar haklı!... Yazmaya; yaşatmaya, yaşamaya devam etsin yazarım!...

Nihayetinde batsın dünya demiyoruz ama; battık gitti derim, yazarında bunu anlar umarım!... Zanlısı olma zamanın ona yenik düşme yeterli; aklan yaşamdan yeterli olsun yeter, lal olmak çözüm olsa yeterli olur mu bilmem?! İrdele yokluğunu belki; yaşamı bulursun, misak yeterli olsun yeter de?! Mutlu musun bugünden; orda yerin rahat mıydı diye sorsunlar, dinlet dinle zamanı yeter?! Şu ama elimden ne gelir dersek; kalemle yazılanlar bile yeter, sağ olsun yazarım var olsun!... Linç olan ben miyim sen misin bilemem de yazarın: yazmaya; yaşamaya, yaratmaya devam etmeli!...

Bu olanlara inat; aydınlıklara adım atmalıyı bu yürek dedi karakter, dert olmaya değil çözüm bulmaya gidiyorum dedi haklı da!... Ertelediğin ne varsa; anında yaşamalısın yoksa, zamanın tükenir ya da karışır ayağına!... Nefer ol bütün kötülüğe dedi sanki karakter; iyiki okumaya başlamış, var olsun sağ olsun yazarım!... Yazmaya; yaşamaya, yaşatmaya devam etsin!...

İncindigim kadar incitebilirim; keşke kinci olabilseydim demiştir karakter, irkil demedi dünya ama?! Yerimde duramıyorum diyor karakter; niyet nefes alabilmekti, nefslerin kölesi olan kişilere düşman olmamaktı!... Cinnet nedir bilmekti; dünyada cenneti yaşamaktır, karakterde öyle yaptı!... İki üç adımın önemini bilmekti; yazarın kelimeleri de öyle yaptı, yaşama yetişmek için?! Yazmaya; yaşamaya, yaşatmaya devam etmeli yazarım!...