Çocuk Ve Dev

Ben kimin için, kiymetliyim belirsiz... Herhangi bir isim yerine; tek isim gelse akla, allahım da nerede? Sanki o: Bizi dünyaya göndermemiş gibi; belirtec o değilmiş gibi, asla hatirlamayiz de... Bana; Ses söz müzik sana iyi geliyorsa... Kişilerin sana söyleyerek; sevdiği şarkılar vardır, ben böyleyim ondan gibi... Misal Atilla onlardan biri; öyle bir durumda kalırsın da, küçük olduğunu anlarsın... Dünyalı için; dünyevi için, ne yaparsan yap... Yaşa anla bil; oku gör hisset, tepki göster... Küçük bir öykü bu de, hiç olmasa da... Sahi: Öykün aşk üstüne olmak zorunda değil; şarkıdaki gibi, mert gibi dik dur yeter... Gökhan türkmen ile; bu şekilde de, tanıştım ya... İşte bu yüzden: Benim müzik kutun burada; öyle dansçı kız olamam, ışte burada başladı... Olamamak olmak yada olmamak meselesi de; burada farklı çatıda, olsun bir kerede... Yeri dolmayacak şeyler için; hayıflanmana izin vermiyor hayat, ışte bu süreçte... Yerine sevemem diyorsun galiba, Gökhan kırdar... Leyla olmak değil; mesele mecnun gibi, ilahi aşka ulaşabilmek... Onun için; dünya nimetlerinden, ağzında dilinde yanmalı...

Sonun başlangıcını; başlangıcın sonunu, iyi bilmeli... Tezatliga alışmalı kişi; o yüzden vaveyla oldum, kimseye fark ettirmedin... Evim sensin diyeceğim kimse yok; evim ne, kim bilmem... Başlangıç; sonla başlar, anladım... Ailem tek öfken idi; neden kendine yedirenıyordun, en yakınana karşıydın da... Sen ben o: Ölümle burun buruna ise; ne aile kalır, ne çevre de... Dünyevi için; bir son değil, başlangıçtır herşey... Yüzyüze konuşuruz dermiş gibi, tanıdığım tanımadığım herkesle... İyi olmak isteyen; bir yapım oldu nedense, kime neyse de? İnsan insan olduğunu bilmeli; herbir gerçekte duvar örmemeli çevresine, dünyaya... En azından; pandomim yapmalı, herşeyi içine atmamali de... Merdivenleri çıkarken; elindeki ekmeğim düştü kaldırayım derken

Yüksün diyen bir ses vardı ancak; her şey üzerime geliyordu sanki de, anlar içinde kaybolmuştum da?! Geçti o buhran zamanları sadece; arada unutama beni diyen an vardır ki, o anlar içinden kaçmak için yeri gelir geceden bile kaçarsın ki?! Orada seni emaneti gibi koruyan yıldızlar vardır ki sadece; soyut varlıklar olsun istersin bir an ki, hikayelere satılmanın sebebi buydu sanırsan?! Onunda senin gibi; içine ince ince kar yağar belliki kimse görmek istemez ki, son onun için bir anın başlangıcı idi!... Kimse görmedi; o dakika yok olmak istediği nokta vardı belli ki, neydi ne oldu diyeceği?! Hesap soracağı olaylar; tek tek aklanıp da yok olurken, rıza minnet neydi öğrenmek zorunda kalan?! Anlamak için; anlamlandır diye, deli divane olan sizin suçumuz yok mu?! O zaman ben neden böyleyim diyen; eninde sonunda olacağı varmış noktasında, noktanı alıp da gidip?! Beni bu dünya cenderesine bırakmasaydın demek isteyen; gitsekte kalsak da hayattayiz, tekin kaldım desek?! Üzülme gül diyen; hayata karşı dik dursakta, liman kim olsa da kaptan edepli olsaydı bari diyen?! Dur diyen hayata karşı ben birey olmuşum artık diyen; ülkesi canı bahçesi için bende varım heyecanı ile niye ben demek hak olsa başı ki, hayatı yaşamak için mi bu çileler ile birlikte olarak?! Kimseyi hiçe sayıp yok olmamayı seçmeyi öğreniyordu Ahu da; benim gibi ki yazarımıza çok teşekkür ederim, benim gibi bir sır kuşunu konuşturduğu için?!

gariptir bu yaşam ya hani?! Yanımda bulunan herkesten kaçtım kendime: Sanal bir aile çevre edindim sanki; kaleminin anası babası oluşmuş gibi ki, ağabey abladan çok beni leylasi olduğum için, sevecek bir mecnun aradığım doğrudur ki?! Doğu o zaman çıktı karşıma: Bana sanki bilim insanı imiş gibi davrandı; onun yanında yaşayamadığım bütün duyguları yaşatmaya ant içmiş gibiydi, yapamadığın bütün davranışları göstermek için beni iteledi!... Önde ben ardında o yaşamdan mutluydum ki: Bu manzarayı bana anımsatan bir hikaye var teşekkürler yazarlarına ama; kitap adı bana kalsın zira, hikayeyi tam yansıtamadım biliyorum!... Karakterlerin özü sözü bir olunca; ben ne yazacağımı bilemedim ki, bu seferde böyle olsun yoksa?! Hayatın sehvetini de tadacak insan ki aslında: Ben ne duygu düşünce davranış birliği isterdim sadece; insan gibi yaşamak rahatlık ile nefes almak istedim ki, hayatın akışına hasretinle yandı gönlüm demeyeceğim diyemedim çünkü?! Okudum kendini geliştirmeye çalıştım ancak; beceremedim neden mi, halen üniversite bitmedi ki?!

Bir hikaye daha buldum: Tembelliğinde bana taş gibi gelen hikaye idi sonuçta; doğruluğu ile beni şu yola gir diyen bir hikaye sahi, karakterlerine sarardın da önce yapımı yapısı ile düzelttigi için ona bağlandın!... Gelelim hayatın gerçeğine ki; kız karakter gül kara isim benzerliği demeden önce, haşarı karakter bile bilgisayar mühendisi olmuşken?! Ben kim dediğim an aslında; onunda hasret kaldığı bin ton şey olduğunu öğrendim, herkesin hayatında cennette cehennemde zamanla kendini gösterir ki?! Gülün geçmişi: Cehennem idi ona ki; geleceğini kendine cennet yapacaktı hayatını ki, nuri tahir olsun isterdim ki?! Tahir kim mi, bu ucu yanik kalsın!? Mahvoldum desem, kim duyar?! Aklandım desem, kime ne?! Sudan sebep aramayı bırak, beni ara dünya!... Ustura; üstünlükle nefesimi kesti, anlaşabilirdik seninle hayat dememe kalmadı?!