Dansa Çağrı

Bir baktım ki, insanlık değerler... İnat, çaba ile başlar... Rimelle değil, yani... Ait olduğun yer olmasa da,

kendi ruhun var... İğde çekirdeği kadar, seninle başlamadı mi maceran... Limon ekşiliği olsun, isterse... Elimden tut kaldır, her bir şeyi... Himaye kültürü mü ister, ruhun... İnancın sende kalsın, diyeceğin...

Kaldır elini; bende varım hayatta de, Ancak ne olduğunu, anladığımız zamanlar... Yeşerip umut olur her ağaç ise, sen... Endişelenme benim de, ruhundan korkma... Sitem değil; Nesli'nin yaptığı yaşamın ta kendisi oldu, onun içinde benim içinde... İnsani yanı unutmayalım: Yaşayalım; yaprak dökümünde, kendimizi kaybetmeyelim diyerek, yazmış galiba yazar kelimelerini teşekkürler...

Ona platonik başladı herşey; benim için, yaşam bile... İzmir'e olan hayranlığın, başka bir boyutta... De bana; doğu yönümü, orada buldum... Ondan sonra; her bir kavağı, yerine koyuyorum... Dönüm noktalarındaki; seslerle, alakası yok yani... De sen beni: Ben seni biliriz; sezenler esse, hayatında ne olur dedim kendime... Yıllar önce; ister kabul eder, ister etmez... Benlik; kişilikler yerine oturması için, İzmir'in kavakları dökülür yaprakları derken... Saygı duymak gerek, geldiğin gideceğin yere... De: Hem aksu deresi içinde; hemde sonsuzluk havuzunda, fato analara saygıyla olsun... Belirsiz bir hayatta, olduğumuz doğrudur...

Elimizden birşey gelmez diyerek, geri çekilirsek ne olur... Limanda, güven noktası kalmaz... Yaşam devam etmez, ağır ağır insani tarafı kaybederiz... Eminim bundan...! Leylaklar solmadan; mutluluğu umudumu, tekrar bulursun... Vatanını tekrar bulursun, belli ki diyerek... Atamı nerede bulursam, ordayımdır... Leman bir burkulursa: Bir daha doğrulanmaz ise;