"Dilimin Ucunda Kelimeler"

canimsin sen dediklerim canımı daha çok yaktı!? Şimdi ben onlara: Sen olsan da olmasanda ben bu hayattayim zaten diyerek; sadece sevgiyi benden esirgemeyenler ile birlikteyim ki, onlar bari ardından konuşmaz yüzüme ayna olurlar yinede?! Beni böyle bilmelerini istemem: Beni istemeyenlerin sadece; hâl hatır sormak güne güzel başlamasını istemek sıkmak ise, bilincini alıkoyuyorsa olsun varsın söylenmeyen sözlere tercüman olanlar sağolsun!... Uzak dururum: canı ciğeri bilinci için; aman dememesi için, merhaba hayat demiştim zaten?! Ben yıllar önce nefessiz kalmayı da: Nefse kanmayıda hiçkimse olmadan öğrendim zaten ki; kimseye üfle de söneyim bilsin insani yanım demem ki, kişiler birey olmayı benimle öğrenmesin!...

Bilinçlerine nara at ki: Ben onun için vazgeçilmez olduğunu bileyim dediği noktada; ben kralcı olmaktan çok kral olmaktan vazgeçebilezin ki, güz yangının çabuk geçsin!... Amaç unutmak ise: Mecburiyetten yapmadığım garanti ki; kış güneşini soldur diyor yüreğim ki, yaşamın bana verdiği nefesi şanslı bir şekilde tüketebileyin değil mi ama?! Yaşamın değerli anlarını varlıklarının kıymetini bileyim: Dipsiz kuyudan seni kurtarıyorum der; değerli olanlarla yaşarım işte ayıplarımı ayıkla değilde, benim yüzüme vur!... Benden gitmek istersen: Git diyebileyim; gün olur devran döner demişler zaten, uçurumun kıyısında olan birini vuramazsın!... Kendini anca kandırıp: Yogurdugunu şamarsın ama asla; buna ulaşamayacaksın, trenin hangara girdiğini göremezsin!...

Etsin yazmaya... Sindirilemeyen gerçekler var, sonuçta... İnsanlığı ret edersin, ruhun duymaz... Ney dersin benim halim, çalıp söylersin... Diğer kişi olmak için; can atarsın bazen, olgulardan uzak... İnme iner gibi; susar duyulmak için, can atarsın... Renk cümbüşü hayatın, farkına varmak gerek... Ellin, boş kalmamalı... Leyla olsam... Leman, arasam dersin... Aşık mi oldum hayata dersin, fark ettirmeden... Gökyüzü; gökkuşağı verir sana, ışte o an... Özgün olursun, herşeye karşı... Gelgit, olmadan... Ense kalınlaşmadan, herşey daha olgun... Bakış; çok derin bakmayı o yüzden, anlamıyoruz... Anlaşmak değil mi yaşam; ışte o yüzden, tutunamıyoruz... Kımıldarsa; çok şey değişir der gibi, anlarım... Anıdır beni yok sayan, nedense? Lav gibi; bazen kaçsan da, yakalar seni... Isın için ısınsın, hayatın soğuğuna karşı... Merhamet bu bendeki, herşeye kucak açan...

Sanki; resimler, hep gri... Unut geçmişi der, gibi.. Ya gerçekler; heves mi bu, asla... Umut yok desek; kime göre, neye göre? Çığ altında kalıp, ben neredeyim der mi? Islaklık, neye yarar... Git kurtar kendini, der mi hayat... Leylaklar mi gelir... Israr kıyamet neden, insanlığı getirmedi... Kaybeden olmalı mı; her neden, yani... Limanda ben durmam, zorlamayın... Arın, arşınla dünyayı... Ring, bu ya... Çınla, aydınlat geceyi... Irgala beni, neden... Nevresimler: Hep temiz; gerçi insanlıkta, temiz yan kalmadı... Limon sıkıldı herbir duyguya, davranışlar karıştı... Arı gibi; hızlı yaşa, genç öl de kendine... Renklendir hayatını...

Hemdem olsun, daima... Aşı vur kendine, yaşayabilmek için... Sonu bekleme, yeni başlangıçlar yarat... Raks et, herşeye karşı... Ehle kendini; bir şekilde, tente bul... Tenine bir şey olmasın; herşeye göğüs ger rahatlıkla dedi, karakter... Yazarın kalemi; her şeye rağmen ayakta kal diyor, haklı... Kelamın bende kalsa da; gerçeklerle yüzleştim sayesinde, iyi ki var...