Duy Beni

Minnet duyma ama merhametini göstermeye devam et bana ona herkese değer; bir arayıştadır insanlık ara bul beni anı diyelim ki, sen sen ol yeter!... Diğer olduğum an gibidir herşey; etin ne kiyafetin ne olsun, rüzgar sen misin bilmem yani desin yeter!... Limitin bu de ama; yaşama tutun bil yeter, insani yanını sevdir yeter!... Ben insanın ruhun var de; yetişe bildiğin anda mutlu ol, akla karayı seçme ana tutunabil yeter dedi aden liya haklıydı da, sağ olsun var olsun yazarı!... İyi ki kelimeleriyle karşılaşmışım; güzel ruhlu yazarımla tanışmışım, yazmaya yaşamaya yaşatmaya devam etsin!...

Anla dünyayı dediler; dinlemediler duymadılar bile diyor karakter, en çok diyebileceğim şeyleri elinden aldılar!... Yaşamın o anlarını bana geri versinler diyordu haklı bence: Nüksetti heyecan endişe dört bir yanı sardı dedi karakter; bizde şu andan sonra neler olacak dünyada onunla birlikte göreceğiz, sağ olsun var olsun yazarım!... İyi ki yazmış bende okumuştum; o anımı her bir anımı güzelleştirdi, sağ olsun var olsun!... Yazmaya yaşamaya yaşatmaya devam etsin;

duy dedi, eridim belki misli ile yok oldum!... İrkildim görmedin; rüzgar esti bilemedim, huy dedim geçti!...

Özü Sözü bir der hayat insana; zinhar der hayat insana, anlattığı kadar vardır der hayat insana!... Nefes olacak mısın der hayat insana; güvey der hayat insana, üflede söndür hayat insana!.... Vardığın yer der hayat insana; ellerinden kayıp gitme der hayat insana, nefis der hayat insana!...

Eşikten geç der hayat insana; serdi der hayat insana, ezdi der hayat insana!... Rengarenk olur hayatın der dünya insana; yokuş yukarı der hayat insana, engeli olma der hayat insana!... Nereye gidiyorsun der hayat insana; efkarlı kalma der hayat insana, rotanı bul der hayat insana!...