Hak Etmedim Ayrılığı

Lokum gibi hayat der dünya insana; okulda der hayat insana, kuşkulu der hayat insana!... Umarım der hayat insana; makus talih der hayat, insana!...

Vicdanla vuslat arasında kalmamak gerek; insanlığın varsa burada kalmamalı, kıyamet kendinden gelir bunu bil yeter!...

Ahi nerde kaldı; heybe yok olmamalı kişide, lüzum de nereye kadar!... Ağla kimse duymaz sesini yeter; kendiliği bırakma yeterli olsun, liyakat der durur kişiler!... Israr mı bu yeterli;

suskun yürekler konuşmayı bekler, urgan değil bir kurtarıcı bir el!... Fırtına değil bir fener arar; leyla leylek ister ama bulamaz, enfekte olan kötülükleri atmak ister ama yapamaz!...

Tabiat seni kabul eder mi; ağaç oldum sürgün veremedim neden, katlanmak neden bu kadar sürdü acaba!... Abi hayat vurgun oldurur mu acaba; titrer yürek durulmaz neden, kırmızı çizgim yok!...