Her An

Aşktır güzel bakabilmek ki; inşa etmek bu kadar zor olmamalı, insanın içinde kendisini dinlemesini ve sana hak vermesi gerek!... İnşa da kişilere bağlıysa demek; senin anlatımın kadar beni hissetmen önemli, giz iz bıraktığım kadar varsın!... İster benim sana anlam yükleme mi bekle; yada hislerimi birlikte yaşaya bilelim çınarın ki, herkesin çınarı çabasıdır!... Babanın tahtına aday olmak sana yetmek zorunda; benden bu kadar anlatmaktan bıktım kendini ancak anlayan yok nedendir bilinmez,

bulut mu olsam demedim değil yani sadece?! Dönen duran olaylarla yaşamayı öğrenemedik diye indir her şey; bumerang gibi başında bekletilmesini istemezdim ki, bu çok can yakıcı olabiliyor imiş!... Bir iki üç tıp derler ya bende; o ana geri dönüp seni bana getiren esinti den, şimdide senin neslinde herkesi korumasını isteyeceğim!... Bir an yaşam piramitti içinde güvende mi dememek yerine; saat 4 olduğunda her dakikası içinde seni rahatsız etmek yerine, iki kelam duymak için can atsam da?! Güvenliğinden endişe etmeyi severim ki; üç vakte kadar hayırlı bir haber gelsin de, sende bende herkeste mutlu olsun!... Gerçi ben mutsuz da değilim ki neden bunları yazdığımı inan bende bilmiyorum; yeni bir bakış için içindeki tohumları kurut derler ya, bende onu yapıyorum sayende diyebileceğim dostlarım çevrem var Allahtan ki?! Büyük insan içimizdeki yılan olan nefsimizi dileyeceksin ki; saatleri beklerken Selvi ağacı altında böyle bizim şarkımız derken, bulursun kendini ki?!

Selvi benim için: Baba demek güç demek yetenek demek süper yetileri beklemek demek ki; sana ona buna iyilik dilerken, babalar çocuklarını korusun demek istedim de becerebildi mi bu yürek bilemem?! Bir yelkenin olsaydı deneme gerek kalmaz sonuçta; kavak uğultusu seni korur ki, ben yalnız değilim dersin ayda bebek gibi annen kavak olur!... Her şeyin önüne set kurup seni onu herkesi korur ki; Aydanın annesi de benim annemde böyle yapar, benim annem 50 yaşını babasız geçirdi ay da annesiz kimseyi sınama sin hayat ancak?! Allah'ım geride kalan bizleri korusun ki: Kalanların acısını dindirsin gidenler için ki; mekanları cennet olsun gidenlerin, Allah'ım kendi tahtına komşu eylesin!...

Zaman; benim elimden, ne gelir konusu olmamalı? Yani ötme bülbül deme; kimseye, o lüksü verme! Herkes dünya üstünde; rahatlıkla yaşamayı, öğrensin... Birbirine zarar vermeden, yarar bağlayarak... Bir varmış bir yokmuş demesin, kimse... Lokum gibi; saf ve tatlı olabilse keşke her kişi, er meydanı gibi oldu.... Ama; olmak zorunda, ağlama yar denemek içindi... Zevkine; yapılmış öğelerin sonu, kötü bitince! Suçlu sen olmuyorsun, neden başkası hep göze batıyor de? Önce aşk sana benzer; sonra dünya işleyişine ayak uyduramadı diye! Kökeni sensin, suçlusun de... Zevk ile sevgi, bu noktada karışıyor... Saygı ve öz bilgi; karıştığı gibi, neden niçin diye sormaz insan? Eyleme geçmeden önce; hayat, bir bahtın kara edebiyatıdır...

ki Hayatında; bir hikaye dinle o zaman diyerek, Aden hikayesi!... Ailesinden; kendini çıkaramamıştı bir şekilde, çünkü?... Gerçek ve sahte kelimesi; aile kavramıyla, onu bulmuştu... İnsani değerlerin; kendiliğinden geldiğini unutmuştur, kişiler de... Bir hıçkırık tuttu beni diyerek: aile ortamı olmasa da; ebeveyn olurdu, insan bari diyerek? Kendi annesi istemedi; önce, sonra! Sonra; hayat beni kabul eder, diyerek! Dünyevi olaylara tutundu; doktor oldu...