Her Yerde Aynı

Binbir serisi mi deseydim; okyanus serisi ve nilüfer serisi, Cumhuriyet kadınları serisi... Herbir seride; kendini buldu aden, yazarına teşekkür ederim... Binbir hâl içinde: Olduğumuzu hatırlattığı için; ruhu ince düşünce ile bu hikayeyi yazdığı için, iyi ki var... Sahte ile gerçek arasındaki hayatta; güzel günlerde var demek, içimden gelmeyecek desem? Yeni tanıştığım karakteri, anlatmaya başlarım... Melına bir tanrıça güçleriyle: Yüce gönlü ile yetiştirme yurdunda; kaldığı anları mazide kaldı diye, unutamadı... İntikamını önce: Kişilerden sonra; meslek sahibi olarak ve de dik durarak bunu başardı... Hayattan hıncını aldı...

Sahi o bir kardelendi; kişilere inat, okyanus turna balığıydi... Son defa yalnız yüzdü, herkese inat... O bir hüma kuşu idi, özgürlüğü için savaşmıştı... O bir niluferdi; daha önce yaşadıkları içinde olsa da, kendini fanus içine hapis edip? Bende binbir hâl, durumuna girdi... Gerçi dönemde: Mazi; gelecek arasında, ne yaşanırsa yaşansın? Nefesin son bulmadığını; teyit ettiğim için, karakterlere teşekkür edeyim... Ben buraya nasıl geldim; sözünden, çok?! Ben buraya ne zaman geldim demek!?

Senden önce: Şevk sefa zevk için; tam dört yıl oldu bugün diyenlerden, hesap sormalı kişi! Benliğin ki; binbir hale, kılıf çıksın... Herşeye inat de; duymak istemediğin şeyler yapabilir de, diyebilir de... Hastalık ve ölüm misali; ince bir çizgi de-yürüsek de, gelsin hayat bildiği gibi diyemiyoruz? Neyseki ahir hayatın; dünyevidem daha vicdanlı, davranacağını biliyoruz da... Onun için, yaşayan kişiler var mi! Bence; olgu mücadelesinden, unuttu insanlık...! Nedeni bilinmez bir şekilde; hemde sadece kağıt evler gibi, yok olabilir insanlar... Soy ağacı kavramı nedendir, bilinmez? Dayanak olur insanlara; belli ki, şu bu o da var... Tek kalmam, bu hayatta diyebilirler de... Kırım kirim kırmasa bari; olgu bütünlüğü, korku bu ya! Hemen çöreklenir içine, bu bir başkaldırı olsa keşke... Ama bir çarpışma, bir yok oluş gibidir... Sahi insanlar; olgu butunlugunde, ayağa kalkmaya çalışır ...

Yıllar yılı yüzün gülmedi diyenlere gelsin bir bildirge ki; keşke olmasın dediğimiz ne varsa olmuş, lütfen olsun dediğimiz ne varsa kadere bırakılmış durumda!... O yüzden koy ver sen dokuz sekiz ile oyna hayatın olgularına; çirkin olaylarına karşı sen dönmeden uyumam ben demek için, gecenin gündüze geçmesi gibi olurdu herşey ki?! Elbette bir an seni beni düşünecek ama nerede; galakside bol yer var nasıl olsa diyor iç sesim, mümkün değil olmaz diye bir şey yoktur?! O yüzden ben kimin diye zamanın olmayacak; bunun yanında yalnız sahi, baha öyle hissediyordu!... Anası babası onu bırakıp gitmişti diğer dünyaya ki; beni de yanınızda götürün diyemezdi, o da askerdi sonuçta ki herşeye rağmen ayakta tutuyordu kendini!...

Vatanı için bu gerekliydi de; aile kavramı yine değişecekti ama, bu seferde sensiz kaldım ben diyeceği kocası yanında yoktu?! Herkes veryansını eder ya bende veryansını; cumhuriyet kadınları gibi dik gösterge gibi aile olmayı başardığın için, aris cumhuriyeti yazarına teşekkür ederim!... Onlar yanlış biliyor; çık gez gözlem yap insanlara açıkla ki, yağmur seni beni onu esir almasın!...