İstanbul Hatırası

Fermente der hayat, insana!... Istaka der hayat, insana!... Renkleri bul der hayat, insana!... Saklanan gerçekler der hayat, insana!... Aklan der hayat, insana!... Tembel olmak der hayat, insana!...

Açıkla bana neden yaptığını der hayat, insana!... Yapamayacağım de insan, hayata!... İlk adım nefes almakta vermekte var de hayat, insana!... Nasip olmaz bana de hayat, insana!...

Aklından zorun yok de insan, hayata!... Nasır tutan herşey gibiyim de insan, hayata!... Bilinçli yapılır herşey de insan, hayata!... İlim irfan de insan, hayata!... Lütuf diye kandırma beni hayat der insan, dünyaya!... Mest ol der hayat, insana!... İpten al beni der insan, hayata!... Yandım der hayat, insana!... Oldu olacak deme hayat, insana!... Risk alma der hayat insana; umutlan der unutkan olmanı ister hayat dünyadan, mum gibi yan yok ol diyor hayat insana!... Yazarım sayesinde kendinden bir parçayı dışarı yansıttım; iyi ki olmuş sayesinde kötü hayatı daha iyi bir hale sokarin, kıvılcım bularak yasayabilirin gülebilirim!... Günü tazeleyebilirim; sağ olsun var olsun, hiçbirşey yokken diyen hayat insandan ne ister!...

İçin için yanarken görmez mi hayat insanı; çakıldıginı limit sorgular hayat insanda, ilmek ilmek boğaza geçerken yaşam istenir mi acaba!... Hayattan garp yorgunu galip gelir mi insan hayatta; inilecek delik kalmadı hayatta, insan için nefret misin nefes misin der hayat insana!... Kıyar mısın bana der insana hayata; iflah olmaz benliğin neden burada der insan hayatta, yangınınsın der hayat insana!... İsterik şekilde bu hayattayim neden der insan dünyaya; sonun gelsin de insan kendin için hayata, incirin deme hayat insana!... Normal biri olmama izin verseydin de hayata insan; dağ gibi hayat benim üstüme yıkılma de insan yeter, ağlama insan der hayat neden ki!... Bir kıyameti bir yazarın kelimeleri sayesinde yaptım; iyiki yazmış iyiki tanımışım onu, karakterleri sayesinde bu kötü günden kurtuldum!... Umarım karakterde kötülüklerden kurtulur; var olsun sağ olsun, yazmaya yaşamaya yaşatmaya devam etsin bizde okuyalım onu!...

Nehirler kadar sığsın hayat neden der insan; elinden alınan bir umut der hayat insana, farkındalık de insan hayata!... Resmi yak yık bu hayatta de insan; etten duvar ör mutluluğun için der insan hayata, tayin etme beni bu dünyaya der insan eden der hayat insana!... Tükendim der insan hayata;