Köprü

Herhangi bir nedenle; bu ben miyim derse kişi, sarhoş benliğinin oyununa gelmiş demektir! Dünyasına ayak uydurabilir mi, bilemez ancak?! Döndüm geçmişin izlerine; karabasan olur yağar da, neye yarar denirse? Benim tınıların: Sarkılarım vardı; anılarına kapı olan, 1. Petek Dinçöz şarkısı... Haykırsam dünyaya; biraz amatör duygu, ama? Aşkın dünyevi yanıyla; onun sayesinde, tanıştım... Sahi tuğ ya, bir önceki seride... Kişiler ile hesaplaşman asıl, bununla birlikte olmalıydı... Ares turfanı olsun bunun adı, çünkü! Yalnızlık afilli olmamıştı, bu kadar... 14 bahar şarkısı vardı; 3 yıl döngüsünde, olmadan? Mevsimlere; canimşin sen diyebilecek, noktada olabilirim de? Dünya üzerinde; postmodern aşk yok olduğundan, ben!? İlahi aşk adımları için; yazılar yazmaya başladığım zaman, aslında ölürüm hasretine diyerek... Beni ardında bırakıp giden; bana şevklerı için git diyebilenler için, o haldeydim... Ama geçti; geçerken de, onların sözleri ninni gibi geldi... Daha hareket vakti dedim kendine; ne kadar yalnızlık alıp götürse de, sakince kendime! Alışmakiydin; sanki, şimdi gülümse sen diyen biri var... Söyle ona; diyeceğim hiçbir söz, bırakmadılar... Yerine sevemeyeceğin, varlıklar var... Zaten giden kişiyi sev; ama belli etme türünde, yaşam anlar sunuyor... Kalbin seninle diyerek; çat kapı, (çatı katı)! Gidip girilen noktada; son kez değil, ilk kez denilerek... Her şeyi; ilk defa yaşayacak gibi, dünyevi heyecanını yitirme insanoğlu... Kilit kapıları aç, kendine... Sahi; bir evin kalmış ise, çünkü? Antalya'nın, can damarı yanıyor... Manavgat elden gidiyor... Kim dokundu ise; sana ona git diyemem, yardım sever olalım... Kimseden çekinmeden; kimseyi üzmeden, elimizden geleni yapalım... Hiç sevmedim senin kadar diyerek; bütün varlıklara, yaralı kalplere iyi gelsin... Ellerimiz kum gibi akan zamanda; tutamazsın hiçbir ögeyi de, tutunması için yalvarırsın... Dünyevide, benimle kalsın diye! Yangın o zaman anlaşılır; feryat etsen, ne fayda... Sen kalır, kan gelir bir bakıma...

De; ses gemide eden bin kişi olsa da, bir kişi duymazsa ne fayda... Dünyada unutulursak; ahirette gittiğimiz yer edebîdir, belliki... Bir gün özlersin denir ya, hani... İşte odur: Olanla biten herşey tıpkı; güneşin batışı gibi rengarenk olan, dünyevi olaylar bir anda altüst olabilir... Sağ kalır, sen kalirsin... Ah beni sevsen de; değer verip zararını yarara çevirsen, keşke diyordur varlıklar... Dünyevi olaylara, saygı duymalı... İnsanoğlu olduğunu bilmeli; yüksek yüksek tepelere varabilmek imkansız değil, yalnızlığın çaresi olmasın... Yanılma değil, bu yanma... Lütfen zülufe dokunmasınlar; insan doğaya, birbirine zarar vermesin... Dost kervanı dediğimiz şey; gece de, uymuyor... Gece her kötülüğün; üstesinin kapandığı yerdi, ama? Zarar ona; ateş oldu, kervanları yaktı... Neden bilinmez, ama?! Cal bak; nefesinde, mahsul mahal olarak kalabilir mi acaba !..Sinem geniştir benim; düşmanında girer, onsuz olmaz demez yani?! Gönül nüfus eder ruhuna: Her kişi umut eder; bir yan mutlu olmayı nihayete erer, zaman istedikleri olduğu an başı sonu ne dersen hikayenin?! Sen oku; anla derim, ailemi açıklamak zorunda kalmamalıyım der birey bazen?! Şimdi şekil şart aramamaki; limanda öyle bir geçer zamanki, gerçekliğini anlamazsın atlamak istersin o anları?! Niye ne için sorgulamazsın bile gidişleri; sen yaparsan ışığın kaybolur unutulur ancak, çıkışlar kapalı der misin kişilere bilmem?! Ay bir tane desek de; yıllarımız birlikte geçer mi, ılgaz dağına çıkalım bizi kimse bulmasın!... Niyet diyerek; senden ayrılamam ben, veda değil bu densede?! Elin kolun bağlı olmamalı; gitme deme bana üstünlük değil, bu küskünlük olmasın!... Nereye değil, esti geçti diyelim!...

İkili, bir yaşamdayiz sanki... Kaşı gözü, sen olsun diyordum... İnsanlığı unutan... Aile kavramıyla! Masa altı edilen, olgular... Buldu kahramanımız... İnci gibi kalp için, bir uğraş olmadan... Zincirlere vurulmadan, kaçmanın yolu... Vicdan özgürlüğü ile silinmeyen hatıraları sildirmek gerek... Fettah can gibi; her acıklı hem gerçekçi, güldürücu olmak gerek... Elinde olanla değil, dahasına çabalamak... Ah etmeden, kurtulmak... Belli etmeden, yardım etmek... İncelik, öğretmek gerek... Lemanları vermek; yetiştirmek değil, eğitmek (dikmek) Eninde sonunda; emin olmak değil, doğru yolu bulmak... Ritmik hareketlerle; hayatın anından, kaçmak... İnceldiği yerden kopsun demem, hiçbir zaman... Misli ile ödetme, ödemeye de inanam... İşte hayat gibi; hikayede, ya doğru ya da yanlış! Ama var dedirtti; sağ olsun, yazarı var olsun....

Dipteyın sondayın depresyondayım; da ankara sokakları beni gizliyor diyerek.... (Memleketim konulu; bir çok şarkı dinlemiştim, Serkan beyi o zaman keşfetmiştim)En mükemmeli de; gördüm en aşağıyıda, enler bana aile verdi desin kahraman... Nispet değil niyet; geçmişin hayaletlerinden, kurtulur umarım... İncelik ile akıl kalp birlikteliğini iyi kurar umarım... Zemin sallansada: Deniz her daim dik benim aksine olmaya da devam etsin; sağ olsun yazarı, iyi ki tanımışım onu... Akıl ve kalp arasındaki farkı...(Kalp ile beyin arasındaki ayrımı, yıllar önce yapmaya çalıştım) Renginin; beyaz mı gri mi olduğuna, ben karar veririm... İnceldiği yerden; kopsun demem, kalınlaşır duygularım... Sayın arkadaşım demek istediğim; herkesin iki yüzü varsa diye, korkarım ancak? Cümbür cemaat gelmeyin, üstüme... Ufka bakmama, zaman tanıyın... Mutlu dört duvar bulayın, kendine... Hür özgür olayım bari, kelimelerde... Umut kalesi benimle olsun, daima... Resimde sadece; kendimi çizeyim, dik bir şekilde... İmrene imrene: Ne olacak sanki; kimse bizi itmeyecek, kimse bizi indirendyecek... Yetilerin kendinindir diyecek, kimse karışmayacak... Elini eteğini çekecek, üzmeyecek... Tiyatro değil yaşam hayatın içinde; türkiyede kadın olmak yazarım, 8 martı senin kelimelerinle yaptım umarım beğenirsin...

Kopsun artık bizden demeyeceğim için, hop hop gelsin o zaman dedi... İşığını kaybetmemek için, çalıştı... Zaman hızla ilerlerken; kimse ayrılmasın, benden diye... İsınmak iste ya da isteme tekrar yazıldı; yaşanmaz umarım diye hikayesi yazıldı, yazarın umarım beğenir sağ olsun var olsun...