Korkuyorum

Fırlat lüzum ol yeter; okyanusta bir kara olmak gibi hayat dedin, winter yap boz gibi sanki erdiği bu anda de yeter!... Rengarenk bir gökkuşağı gibiyim de yeter; ruhun yalnız değil dedi galiba, kalem normal bir günü yok insanoğlunun!... Ortalıkta dolanıyorsun neşeyle; boşu yoktur hayatın, boşver diyemez kişiler yani!... Leylak gibi kokarım hayata; eklenti değilim diyebilecekti yazan kalem, iyiki tanımışım onu!... Yazmaya yaşamaya yaşatmaya devam etsin ki bizde kelimelerini okuyalım;

eskici sevdalı kinaye düşkünü, insani yoksunu cihan bilmez!... İnsanoğlu mu yoksa; canavar mı bilinmez, ruhlarız saygı duymalıyız kişilere herşeye tüm varlıklara!... Dünyevi olanlara!...

Lüzum gör beni hayat der insanoğlu; ulak olmuşsun haberin yok der hayat, o zamanda kısır döngüye geçersin insanoğlu der hayat!... Zerre bulunmaz anda insanoğlu der hayat; ufku göremiyorum neden der dünya limitin var mıydı der hayat, üstün müsün de hayata yeter insanoğlu!... Müsait misin dünya de insanoğlu; vesvese türet insanoğlu, art niyet ara hayatta yeter!... Resmi gör yeter hayat;

bende varım orada de, lüzum gör varım de yeter!... Israr et yeter hayata; gitme de yeter ana, ıssız bırakma beni de yeter hayata!...

Şura gelene kadar yanında kal de yeter; üstüm ol yeter bu defa de, küskün değilim de yeter!... Ürk benden dedi hayat neden, rüzgar yönüm olsun yeter insanoğlu hayata!...