"Küçük Yaz Çiçeği"

De bakalım o yüzden; sayesinde, gençlere seslendim... Çektiğim acı var, daim kalmasın... İnsanlık buysa; ben almayayın dersin... Çakma insan; ruhu canavar olanlar, seni kandirmarin de... Eder misin, birey bilemedim şu an... Gaip, bir duygu bu... İnceldiği yerdeyim, bana zararı dokumaz... Nefret edemez hayattan kişi; çünkü zamanın oyuncağı olduğunu bilir, son kez bilinçlidir...

Alan aç; akan nehirde, iki kez yıkanma derler... Limit neydi benim için, ben insan mıydım ki? Alçak bir benliğin; yuceltilmesi için, çalışacağım o kadar dedi karakter... Sınır; sonun ne olduğunu bilerek, ilerliyor o kadar... Izdırapların; bir kalemle son bulup mu diyordum, yavaş yavaş evet... Sağ olsun yazarım, var olsun...

Fulya'yı yazarken; kaydetmemiş idim, geçmişte... Simdi ise; ruhun kanar o sözden, bunu bilerek yazamam tekrar... Belki zamanla; ancak, sağ olsun var olsun yazarın...

Elf gücü, istiyorum ben... Fırtına öncesi; kötülüklerden koruyamadı beni, umarım bu son olur dedik de... Lal kalsaydıl; iyilik içinde, keşke...

Aşağı kişilerden, canavar oluşturmak kolay!... Nefsi tut der hayat, insana!... Sıralı ölüm gibidir hayat der dünya, insana!... İtiraf et der hayat, insana!... Kalkıp git der hayat, insana!... Üstünü başını yırtma der hayat, insana!... Linç yeme der hayat, insana!...