Mektuplarım Eskidi

hadi bakalım vay halimize serisi hayırlı olsun ki, şu dağı geçebilmek insanın içinde ki?! Kişiler yardım etse de; köstek olmasın temenni eder karakterler ki, insanoğlu çiğ süt emdi derler ki?! Cinsiyete saygı duymazsa; şiddet de görür hürmet de, herkesin elinde herşey!... Can çıkar huy çıkmaz derler peki; kişilerin huyu suyu neydi, eninde sonunda aşkından perişan olacaktır kişiler dünya ki?! Hikayende aşk var mıydı neydi ancak; perişan oldu kişiler ki, yaşamda her alanda kişiler olgulardan kurtulmak için ellerinden geleni yapmalıdırlar!... Bu aile bildikleri olsa bile; liman benim diyen kişi ailen olsa da, sana kötü bir şey yapamazlar!... Anlatmak istediğin sen o olmasa da; ben ayakta dik durabilirim diyebileceksin, niye bunları bir akrostiş içine sığdırdım bilmem de?! Bir hikayeyi daha anlamlandırmak istedim; ceylan ne okyanusta boğuldu, ne de hüma olarak acıtan kişileri yaktı sadece?! Feryat etti kişilere; vay halime diyerek, sağ ol yazarın var ol iyi ki kalemine mühürlenmiş şekildeyim!... Ah yıllar, ürkek yıllar!...

Kirli düşüncelerinle; asık suratıyla tehlikede olsan da, tepkisiz kalma!... Ismarlama anla; ıskala anı çatık kaş ile hayat yaşanmaz derlerse,

aklın kalbin açıklama içinde ananı öyle an yeter de!... Tahmin et; tavan sana açık bak, ıslak olan ruhunla hayatını kurabilir misin bak?! Aklan aklınla kalbin arasında kalma; lezzet keyif bu dünyada kıymetini bilene,

efes diyarlarında kalmışken yıl dönümüne yetişmek gerek!... Yıl baştan sayacak bakalım; aynı çarklar mı dönecek kim bilir, naz yapacak nazlı olacak kişilerle tanışacak mıyız acaba?! Asr değişecek değil ya deme; dene aynılık içinde tepinme diyerek, hem günümüzü hem yılımızı!... Hemde arkadaşımı hemde okuduğum karakteri yazdım; iyi ki tanımışım, iyiki okunuşum iyi ki yeniliklere yeni yıla giriyoruz!... Umarım eskisini aratmaz hiçbir şey;

Alçak öğeler varsa yaşama tutunma diyemem; leke son buldu desin kimse,