Namus

Lazım olan; şehri değiştirmek dedi, Adel... İstanbul'a geldi; gerçekliğe alışabilecek mi, kendi de? Görecekti hüma olarak; perişan hallerinden, kurtarılabilecek mi? Zamanla yazarı ile göreceğiz; sağ olsun, var olsun... Gök yüzünü tekrar bana verdiği için, mızıkçı çocuk olmayalım... Gökkuşağının ardında; altın bulalım, mutlu olalım... Huzur dolalım; bu andan, hiç gidemem diyelim! Aynadır ya: Dünya insanlık için; ister eski, ister yeni sevgiler olsun... Sen ben bizim oğlan; herkes dik baskı yerine? Ilımlı olsa; iyi olmaz miydi, sizce de? Yalnız değiliz diyorsun, o vakit... Allah'ında: O zaman taşını da toprağını da sevebilirsın; sen benim yegane varlığımsın diyordur, dahası...!

Sev bakalım diyerek; sana, sevapta gunahta işletiyor... An be an; yollara düşen bin kare, hayatını düzeltir mi? Bilinmez, ama! Seni seviyorum; herbir varlığa denilebilir, şekilde olsa da... Eşikten geçilirken; kime yanlış yapılırsa, düzeltmeden cennete ayak basılamaz... Bunu unutmamak gerek; insanlık herşeye kanabilir ya... İşte gerçek ailemde; böyle bir kurgu, kız karakter? İyisiyle kötüyse; nefes almaya, devam ediyorken? Aile kavramı değişti; küçük bir renk katıldı, sanki? Hayatındaki kahpe yan bitip; herşey yerli yerindeydi artık, teşekkürler yazarım...

Bana; tekrar renklerin gücünü hatırlattığın için , sag ol yazarım!... Salık bırak kendini der hayat, insana!... Akıl akçesi olsun sana der hayat, insana!... Fikrini belirt der hayat, insana!... İklim sıcak olmalı der hayat, insana!... Rüzgar esmeli der hayat, insana!... Körük bul, hayatta der insan!... Övülen kişi ol der hayat, insana!... Kıskanma der hayat, insana!... Zifiri karanlık olsun der hayat, insana!... Aklı selim olmalı kişi der hayat, insana!... Lüle bul hayatta der insana, dünya!...

Yanar acıtır sonuçta!... Sen ben o yok; biz olsun dedim zamanında ama, dememek gerek!... Lansman gibi dünya; renkli beni kabul eder mi bilmem, atlat?! Avcı olan zamandan, kendini!... Temiz temin süresi var de yeter!...

Tenin tenine vuslatken, sonuçta!... Tutunamayan ben, tutunamadım yaşama!... Ufka hasret gibi, anda kalmıştım deme!... Gülü soldurmamak gerek, ruhun seninle mutlu de yeter!... Ulak ol; ukde bırakma andan beni, leman sokmadan yetişmek gerek yeterli olur sanki?! Nereye gideceği; neler yapılacağı belli değildir, evimdir beni büyüten yer!? Yaşadığımı hissetmem gerek; kötülük dışında, rastgele olmamalıydı yaşamın!... An gelir; yaşanır gider, geri gelmez neden?! Nihayete erene kadar; nereye gideyim, kötülükten kaçamazsın hiçbir yerde!... Gün bitmeyecek; kötülük hüküm sürecek, ani gelişmeleri gör savaş!... Kanma nedenlere bilemedim, ipek değilim nedendir bilemedim?! Neslim gelişecek derler, neden bilemedim?! Eskici haller nedendir, bilemedim?! İradeni sergile nedendir, bilmem?! Rüya: Rüzgar gibi geçer; birşey anlamazsın, perişan dediğinde?! Sildiğin; ne diyeceğini bilemezsin, incelediğim ne ki?! İnsanlığın ne olsun demek gerek; ovala oyala oldu nedendir bilemedim, lezzetin tadı hayattır sonuçta!...