Nar Tanem

Hal, bu ya... İnsanım ben... Alçakta, yüce de olabilirim... Lüzumsuz herşeye adım atma lüksüm vardı; aşağı dağlarda kar yağarken, ben üst tarafta güneşlenirim... Limitin bu benim demem; kafa tutarım, herşeye de... Halil arkadaşım, mizaclım benim...

Canlar; camlar üstünden geçer, fark etmez... Aklın sende kalmasın diye; dünya dönüyor değilmi, hemde evet... Nirvana da; unutsa kendini, ne mutlu bana...

Böl parçala yönet, demişler... Öğren önce demiyorlar sonuçta; bilmiyorum duymadım görmedim demek, bu dönemde ihtiyaçsız kaldı... Kır parçala; geriye ne kalır, bunun adı insanlık mı? Erlik midir; eskiden ellerin herşeyi kolaylıkla üstlene biliyordu, ama şimdi olmaz diyorsun neden?

Değdi mi, yaşadıklarına denir? Alçaklasma, aklan olmaz mı! Olduk olmadık an, yaşadığını hisset... Gaip bir durum; içine girmeyelim, sakinleşelim... Ağalık; sende mi, bende mi hayır... Net gelirim sana, dense...

Gitmeyeceğinden; emin olayım, öyle dersin... Un sal; dünya korksun senden, zamanını kısaltsın... Naturel gelen gibi, sana yüklenmem mi gerek... Ensem kalın; lafına taktım, nedense? Şurada burada nerede; nefes aldığına, bağlı... Ulkem için, ne yapmazsın! Lüzum yok demeysin, sonuçta... Unverdi sen ol, o değil... Küs hayata: Kaldıramayacağın yükün var sana; iltimas geçmiyor sadece, sana değil kimseye gerçi... Kimseye etmem şikayet, dermiş gibi... Dur yolcu geçmek için, izin ışte... Uret birşeyler, hayata karşı... Risk değil mi, bu sonu belli olan...