Olmaz İlaç

De kalbim: Bu kez inanma diyor; yoldan geçen adama sor diyor, dışarı çıktığım bir anda yapacağım... Sonuçta beni tanımaz; tarafsız bir cevap verir o, ya da!? Bir ruyada, olmayı dene...Çünkü ne psikoloğun ne de tasarımcı hayır ama; ben baltaladı isem hayatımı, kötü olsa da bana göre bu pencereden bana bakan insanları üzerim asla aslında dememeliyim sonuçta!... Aslı ablamı tanıyamazdın; iyi bugünde bu anı yaşıyorum yoksa nasıl, iyi ki doğdun derdim iyi ki var!...

Kan ağlayan içimi; bir yandan merhem olarak iyileştiriyor, ona vah tüh dememi engelleyerek!... Kalamadım ben bu hayatta diye veryansıma devam etmemi durdurdu; zararı tekrarlama mi istemedi, gelme demedi!... Gelmesin sana ona kimseye kötülük dedi haklı olarak; hak için nefese sahip çıkmam gerektiğini bir kere daha hatırlattığı için, var olsun sağ olsun!... Seven kimse varsa dünyayı; beni de sever de, yanlışı olursa yazma dedim bunca zaman!...

Taki zararlı olana kadar görmezden geldim ancak; bir bakmışsın dusunce düşmek istemediğim içindir, yok saydım her şeyi geçmişte yaşamak istemediğim gibi!... En derin acılar diyerek; yerin 40 dibine gömdüğüm gibi şeytan azapta gerek diyerek, dizginlemeye çalışıyorum kendimi!... Yokluğun zulmü olmasın kimse; keşke demesin, iyi ki sözüne küsmesin diye birçok şeyi geride bırakmaya çalışıyorum!... Yanyana yürütmek zor ama imkansız değil ki; örümcek ağı gibi sana bana ona sarsın da, herkes kirlenmesin!... İnsanlık için aynı yolda ilerlemesi gerek; yaşayabilmek için bir adım atmak gelmeli içinden ki, benim içimden gelmiyor!... Sen ben o için engelliler günü olduğunu bildirmek sahi; herkes engelli adayı de, şarkılar seni söyler haklı olarak!... Sar beni ki her şey daha iyiye gitsin; gün an yıl olsun, sizi bizi onu kurtarsın korusun!...

Kolla herkesi diyerek; eyvah eyvallah diye sayıklar yüreğin, o an yaşam süren uzasın!... Onunla birlikte daha fazla anın olsun istersin; yada olsa da olur olmasa da diyerek?! Kendinden vazgeçip; bütün zamanın ona yazılsın istersin çok mu, illâ sen dediğin kişiler vardır!... İllaki zülfün yokluğundan diyerek; kişileri özlersin ya, kişiler üzgünlükte yok olabilmek istesin!... Uzvunun onu hatırlatması için; elinden geleni yaparsın, bir tek bu kaldı diyebileceğim bir şey kalmamalı geride ki?! Önümüze bakalım yolumuzu seçelim; ölüme daha hızla gidelim de de, şu sen eksiksin lafını duymayalım!... Tamam olmak için yolu çizelim; sağda solda önde arkada evimiz olsun, kişiler nesneler yönlerde bizi beklesin!...

Meleklerin yolun sonunu gösterirmiş ya hani; tam da o noktada, sen en güzelsin diyerek?! İnsan ayırmıyorlar yukarıda; yucelik kullukta sen şu bu o yerlerde, iyi ol da demeyip!... Günaydın dedirtiyor kişilere; güneş tarafından, onu bunu şunu ters yönde algılayıp!... Kötü yöne sapir canavar olabiliyorlar de; diğer iyilerin yeniden dünya kurmalarını engelleyenlerın, yeri yurdu olmamalı!... Küçücüğüm herşeyim dünyamızı elimizden alınamayacak kimse; sen yada o kişisi ah demeyecek!...