Plancı

Bir ben var benden içeri senden dışarı derler ya hani; süpermen değilim hayat kurtarayım ya da şair olsam, insan gibi yaşamayı bilirdim ki?! Bir adam çıktı meydan dayağı çekmiş kadar oldu ruhuma; çünkü ay yüzlüm diyerek, dünyanın döndüğünü gösterdi!... Umarım gösterge olmaktan şaşmaz ki; şair olmak insandan önce, kendini tanımak tanıtmaktır ya?! Becermek gerek bazı şeyleri ki; koray avcı demiş işte özledim seni diyerek, seni beni bizi tanımak için!... Adanmak yolunda; iz bırakmaya devam eder umarım, o işte gidiyorum ben demez?! Derken bir gidiyorum diye tutturmuş baktım ki; gerçi gitmek çözüm mü, nereden kimden hangi olanaklar içinde gideceğimi bilmiyorum ki?! Gösterge olmasını bekledim; bulmuş bulundum galiba ki, ayna olmak için çabala dense de?! Kendim için yaşamadım galiba ki; işte bu yüzden seçtim seni, gidemiyorum gidiyorum karmaşık bir yaşamda?! metaformoz yaşadım sayende; sağ ol var ol, sesini bu kez duyduğumda soluğun kesildi ki?! Nefesin önemini bir kez daha anladım ki; nefesi iyi şeylere yardım için kullanmalıyım sadece, ben yaşıyorum diye değil?! O yüzden bir sevmek bin defa ölmek demekmiş; işte bu duyguları tasvi ettim sadece, eskiye hasret kalan yanım değil!... Geçmişle hesabı olan yanında iyileşti; sağ ol var ol, deniz gibi dalgalı içim anlayacağınız ki?! Hayatın döngüsünü çektik içimize; içip bitirdik sadece, geride fener ışığınız kaldı!... Nefesimin yettiği kadar yani ki; altı üstü bir yaşam ya bu, ıste deniz üstü fener şarkısı?! Bana her şeyi böyle anlatıyor; size değişik bir şekilde teşekkür etmiş oldum, yani şükür diyerek?!

Leyl ettim; ne etsem daha fazla, bilemedim... Hat yolu bulmak gerek, insanoğlu için... Atsın; seni beni bizi, ad gününü bil diye... Tut bırakma; tükeneyim, hayata karşı ve sana muhtaç kalayım... Um; bilmek için, öğren de... Nejat uyguru hatırla; Necladan iyidir gerçi, arkadaşımdı değil mi? Sahi konumuz; yazarlar, karakterleri olmalı ki! Ben bir yazar mahlasını yaptım; iyi ki tanımışım, iyi ki var... Devam etsin yaşamaya; yazmaya, sağ olsun var olsun...

Aldım verdim; ben seni yendim derler, haklılar... Leylak ol; leylayı bulsun, ruhun... Kandırma, kendini... Israr benden olsun, hayata karşı... Zamanım için, dedi karakter... Aranan kimliğine, karşın... Renklen dünya, herşeye karşın... Sınanmam, bu benim de... Aykırı bu, ben de... Lansman gibi; bendeki kelimeler de, yazar... Arsız, ruhun de... Rüzgara karşı duran; ben olacağım demeye, devam etsin yazar... Sağ olsun; var olsun, iyi ki okunuşum onu...

Esti geçti derler, ya... Sevgiyi bilmeyen, bendi... İnleyen ruhum, bu bendeki... Nasıl bu diyeceğim, ne var derlerdi? Titrer ruhum der; durur karakterler yazarın, var olsun sağ olsun... İyiliği; insanlığı, yeniden görebiliyorum... Sağ olsun, var olsun yazarım... Yazarlarım der dururum; aklımda yoktu, küçük bir anı sayesinde yaptım... Hemde karakterini yazdım, iyi ki tanıdım kalemini...

Porselen misin; bilinmez olmak, ıştesende... Anlatmak; anlaşılmak mıydı, anladım de... Rest çekme; barış diyemiyorum, niçin? Sev bil; hisset demek gibi, dedi yazar... İyi ki karakter yaşadı; devam ediyor hayata, iyi ki yazmış kalemi... Kalemde; kelamı atıyorum, iyi ki tanıdım...