"Sevdanın Okları"

Kalsın ki Gül kara kırıldım; hayat kendi kendimi tamir edebilmem için zamana ihtiyacım var derken, bende karanlık olduğunda tefe koyardı!... Şimdi güllerin arasında yaşamaya çalışan beni hatırladım ki: Hiçbir şey boşu boşuna değildir diyerek hayat; Gül'ün karşısına Tahir'i çıkarttı, nasıl olduğunu siz takip edin yani?! Bende Zuhre olayım Tahirini bekleyeyim; yazarımıza teşekkür edeyim, sağ olsun var olsun!... Aldırma gönül dedi yazar haklı olarak ki: Karakterleri de aldırmadı hayatın olumsuz yanlarından ki; geçmişin acı yanlarında tahin pekmez ile kendini hastalıklardan koru hastaneden uzak dur diyerek ki, Gül karada öyle yapıyordu da?! Hayatını olumlu hale sok kendini düzelt diyordu; gülde geleceğinden mutluluk refah alıyordu şimdi de ki, işte böyle olguları bularak beni kelimelerine bağladı yazarın?! Var olsun; böyle yazarak herkesi kendisine bağlamaya, devam etsin!...

Renklere ne zaman hayran kaldım diye sorarsanız; elma şekeri pamuk şeker veya bülbüllü şeker yerine, nane şekeri almamdan dolayıdır ki?! Herkes seni beni bizi kandırıp; mutlulukları elimizden almak için, dumanlı dumanlı anılara sürükler!... Seni senin birinin hayatını etkilediğini söylüyorlarsa orada ki; sen sen ol takılıp kalma her geleceğin ardında, geçmiş vardır çünkü?! Kaza iki yönlü olarak bilinir; nice yıllar geçse de, kötü anılar unutamadım der sana!... Aynı canlılıkta senin yanında durur; seni bitap düşürür de, hayata karşı canlılığını bitirme için ellerinden geleni yaparlar!... Her dakika sürprizlerle dolu diyerek; kişilere duvar örmek de haklısın diyordu belli ki de şöyle?! Kime dert diyeceğimi henüz hatırlama desende; her korktuğumda birini bir şeyi iterek oradan gitsin kötülük diyerek, yok saymak en iyisidir!... Hayat kötülüklerini; iyilik yapmak için, ya da tam tersi de olsa?! Benliğinin zihni açılsın için; çırak aranıyor diyerek, iyiliğinde kötülüğünde bu dünyada!...

Limanlar dolu göller sana bana kaldı de yeter!... Esen rüzgar gibiyim!... Resmi gör dedim kendime ama, hayır dikkat et yeter dedi hayat!... Ufkun geniş, yeter olsun!... Rakkas mı hayat, bilmem?! Atlat yeter dendi!... Gitme kal diyen olmadı, neden?! Israr kıyamet; ıskarta olduğunu unutulmuyor kal denmedi geride,

perişan olmam beklendi galiba de?! Eskileri ısıtıp ısıtıp üstüme salma dedi hayat!... Merhamet bekleme benden dedi hayat!... Bekleme beni kaptan dermiş gibi pazar yeri hayat!... Bekle dedi, ekti biçti beni hayat!... An bitsin dedi hayat, ben buradayım desin!... Aklın yolu bir deme yeter!... Yalnız, yelde kalma!... Asrın yetti bilsin yeter!... Lime lime etme, linç olma yeter!... Erdi geçti yeter!... Riski bu de yeter!...

Sığınılan liman gibidir hayat!... Bazı anlarda gerek kalmaz bile; emin yol yoktur hangi yöne gideceğin önemlidir, nihayetinde ölümlüyüm diyerek?! Kötülüklerle kucaklaşmak niye, lime lime olan bedenin seninle bir olmaz belki?! Endişe yüreğinde niye var yok etsene hadi;