Seviyorum

yaşam için tutamıyor gibi hayat, askıya aldı beni sanki!... Yıldırdı ancak yaşatıyor; ıskalamadı beni her bir olgusunu üstünde deniyor, sızı gibi hayatta kalmamı sağlıyor!...

Beklenti ınsanısın; ürkme kaçma yanma diyemem yaşam bu düşün, kötüyü görmeden iyiyi bulamazsın!... Üstünkörü yapma hiçbir şeyi; yıkıma değil yapıma yardım et, kıyamete kadar iş işten geçse seni kim ipten alır!... Nidalarım duyulur mu dört duvardan;

savruldu insan neden diyemedi, anlat herşeyi!... Nispet iyisi mi hayat; kuşkulanma bu uğursuz muyum değil miyim diyerek, suskunluk neye yaradı acaba!... Ulak bulmalı kendine hayat; ruhun ferahlar mı pekala, sığmazsın sınırlara!... Uzlaşma ters düşmesin; zindanda zaman yoksa yaşamında da olmamalı, bunu bil kişiye mi hikayeye mi yazdım kelimeleri bilmem de!...

Evimi düzenimi kurdum; vesvese edemem yakın anam kimseye sonuçta, risk aldım rüyaydı belki!... Renklen yeter de; endişe kalmaz bende sonuçta, niyetim şu her bir yazarın benim yüzümü güldürdüğün gibi güldürebilmek!... Sağ olsun var olsun yazarım; tenin yanarken nefese şükür demeyelim, nefse dur diyelim yakmasın bizi!... Efkar nedendir bilirim ama;

anlatamam mutlu mesut musun muradın ne, merhamet mertligi kaybettiysem onları da görmezsin!... Ustura ağzındayken hayatın umurunda olmaz; zulm neden nefret nerede niye acaba, ağlama dünya sen rahat ol!...