Silemezler

Çığ düşse, başına... Anlamlıdır der, oturursun... Gelen herşeye, neden diye sorgulama... Ihlara vadisi gibisin, belirsiz güzeli... Naralar atabilirsin, niye ben diye... Al bunları, suç listen denilmeyecek... Limitin zorlanmaya, çalışılacak... Az çok bilmem içindir... Saygı alanın... Olacaktır!...

Sima deme bana; yüzünü göster; ima kültürü var ama, kullanılmıyor bizde!... Maksat tanışmak desek de; yaşamı farklı alanlarda sürdürdük seninle de, uslan yüreğim ben sana gelmem desen de?! Deniyorum işte; resmet dünyayı dedin, kaçtın yanından niye?! Gösterge ol dedin; mutlu olursun dedin, sen yoksun ama neden?! Hiç olmamış gibi; hiçmiş gibi yaşadım hep, incitildim!... İncitme diyemedim; cihanda bende varım diyemedim neden, rengarenk ruhumu alamazlar benden değil mi diyemedim neden?! Aklım almıyor ama yaşama gelmişim; bu neden elinden alınıyor ki, niyetim yaşayabilmek bütün varlıklara nefer olabilmek!... Sen ben o biz herkes bütün mesele bu; eninde sonunda emin ellerde olduğunu bilmektir mesele, rüya görmek ama kabusu tatlı anıya dönüştürmek!... Çekilmek: Kenardan izlemek değil amaç; esaretten kurtulmak, umutlanmak!... Uyutulmayı bilip; göz yummamak,

nifak tohumlarının benden sana geçmesine izin vermemek!... Uslu ürkek hayatı yaşamak değil; geleceğin için çabalamak gerek, takvimlerde değil!... Tahammül sınırında hazır demek gerek; aman dememek gerek, denemek!... Mahvolmak değil; yeniden başlamak gerek, asırlarca beklemek değil!... Harekete geçmek gerek diyenler olacaktır; duyma de yeter, seni duymayanlara inat!... Ivır zıvır hayatı deyip; seni kenara atmalarina izin verme, men etme olma eylemi olmamalı demelisin!... Aklın bende kalmasın annem demek istiyorum; ipeklerle sardın korudum beni, peki ben seni demek istiyorum?! Mutluluğun için hüznünü sakladım ben: Senin için bir şeyler yapabildim mi; ellerimle büyüttüğün dediğin evladım, seni nasıl toprağa koysun!? Anneanne yarım: Allah'ım sana 2 iyilikten birini versin; acı çekme daha fazla dayanamam, inşallah umutlu günlerde yine güler yüzleriniz!...

Kırık kalbimi onardım mektubunla; aras bırakan yanımı tamir ettin bir sözünle, rengarenk resmettin hayatı bana sağ ol var ol!... Azı çoğu bu dedin nokta bile; bana dünyaları verdin, gözlemci olduğumu dünyaya duyurdun!... Durup seyre dalmayı seviyorum; özün buymuş dedin, eski beni fark ettim!... Mutluluğun neferi benim; yine zemheri sayende yaza döndü, leyla değilim laleyim ben bunu anladım!... Üzülmek bize göre değil bunu anladım; mesut bir gün için, bir mektup yetti!... Sağ ol, var ol yazarım!... Yazmaya: Yaşamaya; yaşatmaya devam edelim ki, yaşamaya görmeye yaşatmaya devam edebilsinler!...

Parkın sonuna geldim; kayboldum elimi tutan, kimdi unuttum?! Risk aldım; yok oldum, evimi görmek istiyorum!... Yine nerede şura toplansın; her daim yeterli olur, tümüyle varım ben burada demek gerek!... İhtişam gerek bana; var olduğunu hissetmeliyim demek için yazdım, farkın aynılıgımdır demek gerek!... Eren engin hangisiyim acaba; sona baş koy yeter sonuçta, rüyayı gerçek yapmak senin elinde!... İnce değilim kırılmam de yeter; şimdi şurada böyle demek yeter, gösterge olmaya tamamen hazırım olacaklara de yeter!... Ağlama ahı duymaz kimse; hiyanet hayatı canlı tutuyor sanki, ah nedendir bilmem sanki?! Bu durumdan kaçamam korkusu; askıya almam demek eylemlerimi, nifak kelimesine taktım nedendir bilmem?! Rıfkı demem nedendir bilmem; rıskı vardır belki, ıvır zıvır gibidir herşey!... Feriştah dermiş gibiyim ama; o kadar üstüme gelmem hayat, kişiler merak etmeyin!...