Tanrım Bu Hasret Bitse

baktım de insan hayata!... Aktım der hayat insana; kılıf buldum der hayat insana, iklim der hayat insana!...

Kıvama gelmek gerek hayatta; ülkü bulunmalı hayatta, Leyla olmak gerek hayatta; laleleri seçmek gerek hayatta, ezgi gibi geldi girdi hayatına!... Kelimeler renkleri bulmak gerek hayatta; iplik hayattan daha ince değildir belki, nefrete nefer ol yeter!... Değeri bilmek gerek; ender olduğunu bilmek gerek, nefret tutkusuyla başladı!... Tutunman doğdu büyüdü 19 yıldır benimle; ben mi 31 yıldır dünyadayım, olmak mı doldurmak mı deseler bilemem ki ben derim!... Gözledim 100.000 olamayacağım için; gunbeye döndü kelimelerin, masa başıdır hayat bunu bilmek gerek!... Ağlamak dünyaya dur durak bildirmez ki; kandırıldın dünyalara değer, yazar olduğuma inandırıldım!...

Gözlenen gerek hayatı; bu gerçeği unuttum, özü bulmak için ayrıntıya inmem gerek de!... Kişilere çekilme geriye dedi kelimeler;beni oku beni anla anlat dediler dedi yazarım, men etme kendini yaşama odaklanmaktan dedi!... Elinden geline karşı çıkma; ardına koyma yeter dedi yazan kalem, nida duyulmalı dedi yazan kalem!... Şaire desem yeteri kadar anlatılır mı bilmem; iyiki karşıma çıkmış, iyiki tanıştırmış beni kelimeleriyle kalemini!... Siz okuyun karar verin; sağ olsun var olsun yazarın, yazmaya yaşamaya yaratmaya devam etsin ki bizde okuyalım!...

Gel yardım et deseler; gideceksin düşùncesı var insanoğlunda ki, sen ben yapabilirse?! Sana ona gösterme yönùne gerek kalmaz; sil baştan bütün gözet bazen olur ya; yolda yürürken ayağına eğrelti otu batar!... Barındığın yerde onu çıkarmaya çalışırken; toplu iğne eline batar ya, işte Ela'yı ailesi öyle görüyorlardı ki; o da ne ölüne, ne dirine diyerek?! Akıl sağlığı için; onlardan uzak durdu taki, Kemal ıle evlene kadar?! Bu dünyada diyerek teyzesı; bende buradayım dedi iğneyi ipliği arasına, saklayan oydu!... Ailesi de ne kadar şey yaşamışsan; hepsi senin suçun, annen seni doğururken öldü!... Babanı da bu yüzden kaybettin dedi teyzesi; eşi kemal ise, ona bir ödül ıdı ailesine karşı!... Sadece nefsine hediye ararken; iğneyi altın vuruş olarak gördü, Elanın kendine olan güvenini yediler ki?! Tek başına öğrendiği ne varsa; üzerine yıkıldı ki, gitmek çözümse diyerek kendinden gitti ela!... Ne oluyormuş hayatta diyerek; delirecek noktaya gelmişti ki, mektubun yanık tarafı olsun?! Asıl almak istemem sadece: Nokta olarak geliyoruz dünyaya ki; insani davranışları ufaklasır, noktaya döner ya insan!... Ela da öyle olmuştu; nasıl düzelir bilmem bu bendeki hâl dese de, işte bu noktada benimle buluştu!... Çünkü kocası Kemal onun anneliğini almıştı elinden; benim senin onun elinden alınan yetkiler: yüklenen kanser hücreleri ile nasıl savaşı olacaktı; çekinmez bir hâl alıyordu hayat?! İnsanlar özellikle arkadaşı suya; aklın sende kaldı diyordu ela ya yeni bir pencere açıyordu, yeni bir arkadaş dost hediye ediyordu ayrıca?! Ömerde kalbine güveniyorum diyordu ki; Ömer de rüyaya ela yi gördükten sonra, şu mermi beni del eyledi ela vursa artık gitmem yanından diyordu ki?! İşte öyle bir şey yaşadım ki; ne sen sor ne ben söyleyeyim diyordu ela ömere ki, arada bır?! Ben buraya cıplak geldim diyordu; tüm gerceklığıyle hayatını söylemişti, tükenmez kalemini ömer'e devretti ki?! Olaylar burada bitmedi; kalanları okuyarak, siz tamamlayın!...

Tükenmez kalemi eline alıp kaderinin üstünde oynamaya başlar insanoğlu ki; Emre ablası, ruhunu ödünç veriyorum sana canım kardeşim diyordu!... Bir numara olan Emre; bence kendi noktasını büyütüp, dünyalar kadar genişlemiş yaşam döngüsünde yeğeni Elayı korumak istedi!... Benzemez kimse sana tavrına hayran olayın; ablasının bakışı altın vuruş bilir de, evladının toplu iğne kadar hatadan ki?! Ela annelerin yörüngesinde: KALBIN Efendisi diyerek; dayısı Emreden geçmişin yörünge bir belirli yaşamda, planları olabileceğini söylemişti ki?! Emre bütün bunları; aslan dostu neyi olmadan yapamazdı, sadece bu meseleler sayesinde bile?! Yazarımıza teşekkür edebilirim; sayın karakterleri, yazar sizin seçilmiş hayatlarımız dahil her bir sözü yazar sizin benim bizim için ki?! Devam etsin; durmasın, kalemi tükenmesin hiç!...