Hani: Ben; sen, o diyerek?! Bazılarımız hayat sahnesinde: Vatani için; gururla, özgüvenle!... Önce ben yapayım: Yolu açayım; dönüşümün, başlangıcın sonu olmaz ama?! Ben yolu açayım da; ne olursa olsun diyebilen kişiler vardır ki?! Mesud uz ağlar hikayesinde; bunları demek istemişti, Cumhuriyet için ki?! Sağ olsun, var olsun!...

Ufkunu genişletmek için benden vazgeçti de insan, hayata!...

Nusret oldu de hayat, insana!...

Umutsuz de insan, hayata!...

Tutulan söz de insan, hayata!...

Ufak tefek şeyler de insan, hayata!...

Lal ol der hayat, insana!...

Anlat beni de insan, hayata!...

Nuh'un gemisi ile de insan, hayata!...

Lime lime olma der hayat, insana!...

Ardından konuşan ol der hayat, insana!...

Rüyada kal der hayat, insana!...

Varlığı; yokluğu bir olan kimsedir insan. Ki; dünya dönerken, nerede ne şekilde olacağı bilinemez kişinin? Bireyin meşrebi bellidir ki! Bu yüzden; işini bilirkişi benliği, o anda Kuzeye? 'Ben tek tabanca daha güçlüyüm' diyordu. Üç ki: Derinin "onu görüş ben onun herşeyi olur da, hırsız tarafını yok ederim" dediği. Kim olur da:TEKRAR dünyanın döndüğü gibi aldığı nefesin bir değeri olduğunu; her insanın tanrıda o bir parça taşıdığını ona göstermek derdiğinde idi. Ancak Kuzey kararlıydı? Kifayetsiz olmayacağını; sadece kendine! İnsan değilim miyim ben demeye diyerek? Kıyafet aldığını, kişiliğini bulmak istediğini;hissetmedim ben demeye ki? Ağda kadar: Herbir hastalıkta güveni kararir kişinin ki; benimde yoruldum ben demek için sebebin vardı. Gömlek gibi; her gün yeni bir duygu değişimi yapıyordum! Çünkü af benim uçuşunundu. . . Hak veriyor idim! Ben neden tanrım; neden ben demek diyerek? Yolunu çizmiştim hayatının! Ki; dünya senin çevrende dönmüyor diyen, bir el çıktı. Benim kifayetsiz hayatında: Derin gibi; sevgi hiçbir zaman olmasa da? Katil: dostum arkadaşım kardeşim yok göstericin olmuştu! Meşrep; ayar veren, çok nadir kişilerden biri olmuştu. Neden meşrep diyorum bilemem? Ancak; benim kadar değişik bir kişiliğe, değişik anlamlı bir sözcük yakışırdı ki? Kelime anlamları; hiç bu kadar can yakmanışti, ki! Neden kadın ve erkeği bir mertebeye koyduktan sonra? Tekrar ilk baştan başladım, bilemem! Ancak; kendinde anlatamadığın noktalar vardı ki? hırsız hikayesinde: Bir varoluş hikayesi kendince anlatılıyor; yok olup içinde diyerek. Ki; herbir yapan hikayesinde: Yazarın bu kadar ruhu güzel iç açan olduğu için; kelimeleriyle bana ayna olduğu için teşekkür ederim. Hayatta yalnız kalmak önemliydi. İnsan olduğunu anlayabilmeyi sağlayacaktı. Siluet olarak; sessiz kalmadan sadece tek başına dil durabilecek ise? Siz sen ben olabilecekti hikayelerde. İnce çizgi; çok önemliydi, değil mi?! Meşrebi bunun için seçtim galiba; yalnızlığa kale oldu, benim için ki?! 20 yaşların başında olduğum anlarda; yine tek tabanca olursam derdim hep ki, Kuzey desem?! Bu soruyu bolca soracaklardir da; seçenekleri çok olsun!... Her insanın; ruhu bedeni bunu yok derse, yapan onlara yazan ellere teşekkür ederim ki?! Kelimeleri yaşantıları bu kadar iyi yansıttığı için ki; zaman ne gösterirse göstersin, beni ben yapan yaşantıdır diyeceğim diyorlardır ki?! 17 yaşında; hayatın nasıl mahvolduğunu, gösterebilme nin yanında bir umut ışığı arıyordur her kimse!... Sadece 14 ayrı noktada: Seni bulacağım diyerek Katil; beni ve kendini yaşama tutabilmenin yollarını bulacaktır ki?! Mart soğukları dan kurtulmak gibiydi; hayatındaki kötü yönlerden kaçmak, bir umut ışığı arıyordu katil!.... Ona el oldu ki; kimbilir kendi hayatida bir pencere olmuşumdur, onunki yazan kalem?! Bir olayın karakterlerine; ne kadar iyi yansıdığını biliyordu belli ki, ayna oldu bana!... Yani bilmeden; sağ olsun, var olsun!... Bu yazan savaşında; bana destek çıktığı için ki, kelimelerin tükendi yine?! Sonsuz mutlulukta?!

Vaka olarak der hayat, insana!...

Uyumlu olduğu de insan, hayata!...

Renk seçenekleri olsun der hayat, insana!...

Derdimi dinle der hayat, insana!...

İmkansız de insan, hayata!...

Böyle olunca de insan, hayata!...

İnanılmaz de insan, hayata!...

Nice dağlar yerinde dursun der hayat, insana!...

Erdi sonuna der hayat, insana!...

Dünya çok büyük; seni nerde bulacağım diyeceğim noktalarda olacaktır, ancak yaşamın o kadar karmaşıktır ki?! Seni sen yapan olay: Onunla karşılaşman idir karşılaştıktan; imtihan dediğim her şeyin üstesinden, onunla gelmem için sana el uzatabilir ki?! Kuzey: Sareye bunu yaptığında; yardımın ne olduğunun yanında, her kişi binbir ayrı diyarda yeri geliyor!... Hem kendini; hemde insanlığı tanıyor ki, Baran vardı bu hikayede?! Kötü olan ki; insanlığın ayrımı yanında; kişilerinde ayrımı vardı, cinsiyet hiç bu kadar ağırlik teşkil etmemişti!... Erkeklik: Eşlik olan dünya döngüsünde; eşlik kıvamını, unuttuğu noktalar olupta?! Cinsiyeti: Hiddete hiddeti; şiddete çeviren ata eşlik toplulukların içinde olmadı kuzey, hiçbir zaman ki?! Sesinin de içinden çekip almak istedi; Baran dan kurtardı onu, yeni topraklarda yelken açmak istedi sesiyle ki?! Topraklar şiddetten; Asi diye kahraman türk askeri olmuştur, kim çıkıp da?! Beni bu hikayeye bağlayan; asıl bu olmamıştı ki, hatırla sevgili dedim kendine!... Hem bu kadar beyaz sayfalar açıyorlar kendilerine, karakterler?! Sende yaparsın dedim; bir an hatıra defterine dönmesini istediğim zamanları, hatırlama mı yanı sıra?! Çok sevdiğim bir dostumun; söylemini hatırlayıp, cumhuriyet erkeğinin yanına?! Birde eşi benzerleri olmayan; kadinlar eklemek istedim, sen hiç gerçeğe kavuşamayan bak sanal da yaşayacaksın senin çoğu çevren burada derede haklıydı ki sesi türk silahlı lütfulerı için çalışan bir hacker olmasına karşın?! İyiliğin: Doğruluğun; barışın yanında durduğu için, cumhuriyet kadınıdır benim için ki?! Ben insanlarla arama; köprü mesafesi bile koymamak için, internette?! Onları gözleyış; onlarla küs kalmak istemiyorum ki, bu hikaye bana?! Bunu nasıl; ne şekilde öğretmiş olursa olsun, birlik beraberliğin!... Her daim arkasında olmam gerektiğini; bir defa daha gösterdi, yazarına teşekkür ederim!...

Şaşırt beni der hayat, insana!...

Ayrıcalık göster de insan, hayata!...

Potansiyel görme der hayat, insana!...

Kaçırma anı der hayat, insana!...

Adını anma der hayat, insana!...

Mıhla de insan, hayata!...

Dünya dönüyor der hayat, insana!...

Üstümden geçinmeye de insan, hayata!...

Şuracıkta de insan, hayata!...

Tüketme beni der hayat, insana!...

Umarım de insan, hayata!...

Hayal bu ki; kapıya bakar heyecan yada korkuyla gider, gözcü deliğinden bakarsın ya hani?! Hayat öyledir işte ki; duygularınla hoyratça iki haziran 2006 gibi, bir gerçek parçası?! Su yüzüne vurup; yıkartır seni ki, kapı geç bir zamanda çalışsa?! Her bir doğru yolda; yalnızlıkta yazılabilecek her bir kelimeyi, söylemek istiyordu!... Dünden bugüne söyleyemediğim; ne varsa yaşayacağı, her an yok olupta var oluşu aramak ise?! Ben kendini: Neden yazarak anlamlandırdın diyordum da; niçin kelimesi kişilerde kendilerini bulup da, rahatlar belliki diye idi?! Sadece ne zaman; neyi yok saymak, korkmamak için yazdım bilmem de?!

Çirkin bir olay de insan, hayata!...

İğrenç bir şey de insan, hayata!...

Linç yeme de insan, hayata!...

El olma bana der hayat, insana!...

Lüzumsuz deme der hayat, insana!...

İhtiyaç duyma bana der hayat, insana!...

Bir hafta önce; deprem oldu, bu Türkiye üstünde!... Sadece binbir yaşamı hatırlama mı; olay örgüsünü sarmalayıp, kendine hatırlatmamı sağladı ki?! Bende binbir yok olurum içinde; yazmaya odaklanıpta, kendini yasayisi içinde?! Neden kelimesi; bu topraklar ise, işte demek insanlıktır!...Bir bakış; bin el uzatılmış, korkularından sıyrılmak istemiş o an?! Ancak yapılamayan onca şey varken, kendisini çek diyemez ki?!Bende beni çek demedim kimseye; sadece çevremdeki yanginlari söndürmelerini istemiştim, kurtulmayı kendi imkanların ile sağlamak istemiştim ki?! İmkan ve karşılık olayını unutmuştum; umutla beklenir, bir çeşme bulmayı!? Hortumuyla ya kendini boğmayı; ya da korkularından, kör ateşkes yaparak seni korkutur sen kimsin ki?! Karıştırıyorsun ortalığı diyen kimse kalmasın, kelamın onun yanındadır!...