Düzelt tarihini; yaşayarak çözüm bul, şey ama deme?! Evlat; insanlık içindir, dünü yapıtın olarak görmelisin diyordu!... Üçü iyi bir şey diyordu Saye ki: Hayat tek düzenligi ile bir şey yapmama durumundayken; bir an ailesi ona, seni biz dünyaya getirdik diyordu!...

İlk söz; ilk ağlayıp annedir, bu hayatta ki?! Birçok kişi; o yada bu şekilde, o kelimeden mahrem kalıyor!... Ya uzağa gidiyor annesi; canına zarar vermeyin diye, ya da dış kuvvetler bunu sağlıyor!... Her ikisinde de: hikayeler hayatla bağlantılı demiştim ya, işte Gülce?! Burada ara karakter olsada; anası Asumandı ki, bir anne şiddet görsede?! Bir evladı geride bırakmamalıydı ki; Asuman hamım!...

İsyan ışıkları yanar yüreğinde ki; evin direği o ise, biz ne yapmalıyız?! Diyebilirdim şöyle bir hikaye; çıkar karşıma, kadının?! Zeynep ile Paris yapan öyküsü sanki; neden, öğretici dedim?! Araştırıp; dürüst bakışı, koruyucu olmasına mı?!

Fısıltınim senfonisi gibi: Kulaklarına orta dereceli; kötü huylu büyüler Yankı Yı ele geçiriyordu ki, Okyanusu kendinden istiyordu ki?! Şarkılarım senindir her zaman diyerek; geçmişindeki aşkı Mecnunun Leyla işi gibi; şehrin yalnızlığını Okyanusa bıraktı!...Geleceklerini unuttu, Okyanusu inciliği ile bıraktı!...

Anlamın güç göstergesini yapmak; yaptığı yanlışları görmemek için, mağaraya kaçtı ki?! Onu arayan Umut kurumu göremedi; sende bu dünyayı bizim ekseniniz de döndürecek, isim diyerek?! Neyi bir an saklandı; şu anına getirdiler ki, uçuruma iterek kendine zarar vermesin?!