Kalsın ki Gül kara kırıldım; hayat kendi kendimi tamir edebilmem için zamana ihtiyacım var derken, bende karanlık olduğunda tefe koyardı!... Şimdi güllerin arasında yaşamaya çalışan beni hatırladım ki: Hiçbir şey boşu boşuna değildir diyerek hayat; Gül'ün karşısına Tahir'i çıkarttı, nasıl olduğunu siz takip edin yani?! Bende Zuhre olayım Tahirini bekleyeyim; yazarımıza teşekkür edeyim, sağ olsun var olsun!... Aldırma gönül dedi yazar haklı olarak ki: Karakterleri de aldırmadı hayatın olumsuz yanlarından ki; geçmişin acı yanlarında tahin pekmez ile kendini hastalıklardan koru hastaneden uzak dur diyerek ki, Gül karada öyle yapıyordu da?! Hayatını olumlu hale sok kendini düzelt diyordu; gülde geleceğinden mutluluk refah alıyordu şimdi de ki, işte böyle olguları bularak beni kelimelerine bağladı yazarın?! Var olsun; böyle yazarak herkesi kendisine bağlamaya, devam etsin!... Renklere ne zaman hayran kaldım diye sorarsanız; elma şekeri pamuk şeker veya bülbüllü şeker yerine, nane şekeri almamdan dolayıdır ki?! Herkes seni beni bizi kandırıp; mutlulukları elimizden almak için, dumanlı dumanlı anılara sürükler!... Seni senin birinin hayatını etkilediğini söylüyorlarsa orada ki; sen sen ol takılıp kalma her geleceğin ardında, geçmiş vardır çünkü?! Kaza iki yönlü olarak bilinir; nice yıllar geçse de, kötü anılar unutamadım der sana!... Aynı canlılıkta senin yanında durur; seni bitap düşürür de, hayata karşı canlılığını bitirme için ellerinden geleni yaparlar!... Her dakika sürprizlerle dolu diyerek; kişilere duvar örmek de haklısın diyordu belli ki de şöyle?! Kime dert diyeceğimi henüz hatırlama desende; her korktuğumda birini bir şeyi iterek oradan gitsin kötülük diyerek, yok saymak en iyisidir!... Hayat kötülüklerini; iyilik yapmak için, ya da tam tersi de olsa?! Benliğinin zihni açılsın için; çırak aranıyor diyerek, iyiliğinde kötülüğünde bu dünyada!...

Limanlar dolu göller sana bana kaldı de yeter!... Esen rüzgar gibiyim!... Resmi gör dedim kendime ama, hayır dikkat et yeter dedi hayat!... Ufkun geniş, yeter olsun!... Rakkas mı hayat, bilmem?! Atlat yeter dendi!... Gitme kal diyen olmadı, neden?! Israr kıyamet; ıskarta olduğunu unutulmuyor kal denmedi geride, perişan olmam beklendi galiba de?! Eskileri ısıtıp ısıtıp üstüme salma dedi hayat!... Merhamet bekleme benden dedi hayat!... Bekleme beni kaptan dermiş gibi pazar yeri hayat!... Bekle dedi, ekti biçti beni hayat!... An bitsin dedi hayat, ben buradayım desin!... Aklın yolu bir deme yeter!... Yalnız, yelde kalma!... Asrın yetti bilsin yeter!... Lime lime etme, linç olma yeter!... Erdi geçti yeter!... Riski bu de yeter!... Sığınılan liman gibidir hayat!... Bazı anlarda gerek kalmaz bile; emin yol yoktur hangi yöne gideceğin önemlidir, nihayetinde ölümlüyüm diyerek?! Kötülüklerle kucaklaşmak niye, lime lime olan bedenin seninle bir olmaz belki?! Endişe yüreğinde niye var yok etsene hadi; benliğim seninle mutlu ama korkuyor ya, beni bırakırsan diye?! O yüzden senden: İnsanlardan uzak duruyor etkiden çıkanlar aynı değil deseler de, sen selamdan korkma!... Her an dilinde olsun; kötü bir şey yapmıyorsun sen, neden korkular kotulukler var hayatta?! İnsanlık dur dese ya; baba gibi kol kanat ger herkese, aklını koru!... Anları atlat yeter; anlat anlamaya çalış yeter!... Bekleme kaderle savaş, hayatına kafa tut yeter!... Cinnet geçirme, bu cehennem olan hayatta yeter!... İnan yeter; insanlığı yeniden kur, iyiliği bul yeter!... Hangi yoldan gideceğini, bil yeter!? Hayatını kendin kurarsın böylelikle; anlatma diyemezsin, dinleyen olmadıkça?! Nefs say, nefes için yeterli!... Git gelli bu hayatta, kalmayı bil yeter!... İrdeleme deme; neden diye, sor kalsın niye diye?! Rengarenk yeterli; bu hayatta diyeceğim ne varsa, kanatların yok bu gökyüzünde?! İncildin belli; kimse kaldırmaz seni o zaman, merhamet bekleme benden denildi sanki?! Lime lime olan bedenin ruhunu bırakmadı, ellerin sende kalamaz dendi sanki?! Risk aldım hayata gelerek de; sende sende olmayan ne var desen de, enginlere sığmayan yürek derim bende!... Yüreğim yandı sonuçta; nefes alamam, nefs engeller onu!... İnsani yanı yok ettin bende; demeyeyim yeter, sende benden aldıklarını ver dersen?! Emin olduğun nedir hayatta, kötülük mü derim!? Linç yedim, ruhun yerinde değil sende de yeter!... Ahkam kesme bana, bize yeter desin dursun?! Minnet neydi deme, ona uy yeter!... İllet olma, ilke ol hayatta!... Leylan dersen; insanlık verilmiş miydi derim; veren olmuştu!? İpten ince hale getiren, biz olduk de!... Ekilen bir filizsin unutma, adlandır yeter!... Yeryüzünü özgür kıl kendine; nefret olmasın hayatında, yeter!... Nefesin için gerekli, sonuçta!... Astı beni deme, bana yeter!... Olduğu neydi, olacağı olsun?! Leman küsme, dünyaya yeter de!... Galaksi sensin benim için, ülkü de sen ol diyecektir ileri de!... Zaman zemin; zindan değil, zinde kalmalıyım yeter!... Ellerinde çiçekler de yeter!... Lal olma; leyla ol, ruhun ferah olsun!... Kırma kızma hayat kısa dedin, haklısın!... Aklın gelecekte olsun, onu düzenle dedin!... Dinlen, dinlet kendini dedin!... Isı seni sarsın, yeter dedin!... Nihayetinde seninle tanıştım dünyada; güzelleşti ömrün, iyi ki varsın can kardeşim!... Atılma her şeye dedin!...

Sensiz olmaz demişti! Her şeyin; yinede başlangıcın olsun... Motor al; ilk rüzgarı, daha iyi hissetmek için ki... Hayatın içinde; bende varım demek için, hedefleri koymak... Belki insanlık için, olabilir ama? Benim için; olamayan, çok şey var... Gerçi; olaylarla, olgular gelmiyor mu derseniz? Evet, ama! Nasıl gidenlerin; ardından gidilemeyeceği gibi! O olgularda; bir türlü sizi mutlu etmez, hüzün getirir size... Her şekilde: Bir tutundu denebilecek; amaçların vardı... Amaçları; benim aklıma sokan, çınarın var olsun ki? Okul olmasa da: Sınavlara gir; olmasa da, kendini ödüllendir dedi... Bende: Öyle yapıyorum; kitaplar okuyup? Hayatımı; mutlu edecek, karakterler giriyor... Sağ olsun, bunu aklıma getirdi... Denize balıklama atlar ya, insan... Yeni heyecanlar yaşamak istediği an; yada anlar içinde, kaderi bilinmezler ile dolu olsa da? Bir saniye, bir saniyedir: Orada; kötülükte seni bulabilir, iyilikte! Yuh yuh diyerek: Gardını al diyerek; arkandan kuyunu kazanları, sana gösterebilirdi... Senelerce: Sen bir piyon idin; benim için diyenlere inat, eğlen! Mutlu ol, sağlıkla kal... Bir yanım: Muhtaç olduğun kudret; damarlarında akan asıl kanda mevcuttur diyen, Atama hak veriyor! Hak yoluna; daha iyi sarılmam içindir, diyeceğim o ki? Yaz ki; ferahla dediğim, noktada? Yaza yaza, dönüm noktalarını yazarken! Çapkın duyguAçıklamamı bekleseydin, hayat... Limitimi görürdüm, ona göre gardını alırdım... Yazma demiyorum hayat; sadece yollar kaderine giderken, fazla yara almayayın yeter... Anla beni, hayat... Zerrem ne kadar bilirim; onun için, elinin değmediği yere bulaşmam... Mana arama derler; yazar aradı, sonuç buldu mu bilmem ama?!... Asla bana ulaşma dememeliydim, ne şekilde olursa olsun... Anlamı bul, demem gerek...Mert olmadı, mest hiç olmadı insanlar... Belirten anlar, yaşanmışlık var galiba... Edilen kötülük çok söylenir, iyilik susarmış... Men edilen, ne varsa? Burada dedi yazar, kelimelerinde... Eğlence olmadı yaşam; hiç neden diye soracak, zamanı bulamadım... Zanlı dediler bana; deseler de takmam dünyayı, dönüp duruyor desin karakterler... Ar çatlamış diye; kızanlar vardı sana, karakterde... Onlara inat, iyiliğe sarıldı... Rest çekemez kimse, dünyaya neden diye sordu karakter? Leyla, olduğuna... İnanmadı, neden mi diye sordu karakter? Aş kendini diyorsun kendine, haklısında... Ring bu dünya; kimin gelip geçeceği belli değil, bende o yüzden pembe mezarlık dedim... Kendi anlarına; belki haklıyım, belki karakteri karıştırdım... Perşembe ettim hayatını: Hayatınızı teşekkür edin birbirinize; ışte geldim gidiyorum, ne aldım ne veriyorum derim hep... Emin misin derim, kendime... Gece ve gündüzü, ayırmadığın için... Evlat edin her anı derim, kendine... Celladın zamansa dedi yazar; herbir karakter seni görmeli dedi, cehennem mi cennetin mi karar vermek için... Eşsiz espirili yaşamda: Zamanını dondurmakta; döndürmekte senin elinde diyordur yazar, haklı olarak... Gece benim: Dönüm noktam hep kızardın ona; zamandan nefret ettiğim için, zararı sevdiğim için... Ölümü dilediğim için; gündüz olsun unutabileyim dedim, ama nerede? İşte benim düşündüğünün; tam tersi bir karakter yazmış iyiki yazmış diyorum, iyi ki okuyorum... Ölmüyorum, buradayım dedirtiyor bana... Pes mi, ettin? Asıldım kendince, aklandım... Mısraların senin için diyorsam, hakkımdır... İp cambazı oldum; nedendir bilinmez der insanlar, karakterleri... Raks ettik mi; daima der yazar, hakkı olarak ki!... Pamir karakterin; karakteri vardı, karakterim oldu bir ara... Okumaya izlemeye aşık olduğum, Pamir oyuncuda vardı... Bunu görerek hissederek yazmış; iyi ki yazmış yazarın, iyi ki tanımışım... Onu sayesinde; bambaşka biriyim, sayesinde yaşama umudun var... İyi ki var, sağ olsun... Irgat olmak için, burada değilim de... Ranzam neden yoktu benim, diyeme? Masan yoksa, ona ne... Aldığım birşey yok, desende... Nefesin ne halde der, kişiler haklı olarak... Kış yaklaşsa da, seni es geçer mi? Asla da... Ben; neden yok olanlarla başladım yazmaya, yine... Temiz hava kalmadı, neden? Aşılan, bir karış toprak kalmadı... Raks eden kişi, neden ben olamadım... İstemi nerede; asla beni bulmaz, kesin sesi... Kesilen sen olmadan, neden ah? Gölde altın bulsak, keşke... Ölümden, kurutulsam... Levha seni gösterse mi yoksa; yaşanır kılsan mi dünyayı, ah nerede? Geçim: Gidilen yollardan daha önce; kimler geçti, kim bilir ah... Erinme: yapılmak zorunda; yaşanmak zorunda, anlar ama nerede? Kızma hayata; ufkun kapalı sonuçta, zorluk bu ya imkansız mi? Evet; ah gün bu ya, aynı ışte... Unutma diye var, zaman... Yutma herşeyi, neden mi ışte... O nokta, şu değişti herşey ah... Bende dünyevi olgularla; ailemin küçük fertlerini yazdım, haberleri olur umarım bir gün... Ne demişler: Heran değişir; iyilerde kazanır denirdi nerede, kötüler... Bir büyükler gibi; kazanıyor, bir şekilde... Emek, bu ya... Raks et diye, geldin... Mesut ol, istendi... Asla ağlama, istendi... Hisset şükret denildi; hakkın var denildi, ama suratla değişti... Dünya alış gerekirse, ah nerede? Bilmen gerek değilmi; gereksiz şeylere, ödün ver ...

Verdiği bilgiye göre, değerlendirme kişileri... Elde ettiğin; bir avuç yalnızlık olur, ona göre... Ressam ol; bilgilendir, gördüklerin ile... Kıstı de; kendine, ancak neden niçin diye sorma? Edilen budur, belki... Nefis bir duygu, olmamalı... Dinlen gör bak, neler olacak... İçin deme bana; seni düşürürken, kendime bakamam... Neredesin Firuze der insan; bazen kişi burada mı, bilinmez... Vesvese verme, kimseye... Erdinç mı oldun sen derler, sonra? Riske girmemesi; gereken konular, bunlar... Bırak, kendini... Artık olgulara karşı; yalnızlık senfonisi gibidir hayat, ah alçaklık bu de... Limidim ne de, ah... Nehirde yıkanan; saçlar kırklanmaz, neden mi bilmem... Izdırap verici, olduğunu bil yeter... Zanetti de, ben değilim de... Liman kimin deme, gemiler burada ya de... Islaklık, tesadüfen olur de... Garp ol yeter, yol bul... Affet dünya, bizi de... Kap sığar mı, bilinmez... Asıl ol, yeter... Pespaye ol, bil hisset yeter... Irgat ekipmanı olsun, yanında.... Aç karna, neredeyim deme? Çıkart, bileti yeter...

Seni de etkilemiyor sadece; hayatta kendimize iyi bakmak zorundayız da, nefes alalım anlar içinde ki?! İyi ki doğdun Ahu Can ilk defa değilsin ama: Sonsun sonsuzluğunda bana yol gösterdiğiniz için sağ olun yazarın ile elbette; nefisle kavga etmeli insanlar iyiyi bulmalı bu yolda ki?! Nokta konulması hayatına sonuçta; uyuttu mu insanlık bütün umutları nedir, ritim bu mudur zamanda ki?! Dünde kalmadı hiçbir anı vakit devam ediyor; sağ ol hatice hanım, bana bunu gösterdin var ol!... Aldatılan her bir olgu insanlıktan hesap sorar ki; bu hayatta işleyiş dünyevi düzende halleder her şeyi ki, Ayfer sende hayatın yardımcısı oldun sağ ol var ol?! Bu işleyiş bize aşkı getirecek sayende; hem maddi hem manevi anlamda iyi ki tanımışım seni, o yüzden bu gece son diyemeyiz olgulara?! Yani o yüzden ahuyu hatırladım tekrardan ki; sadece onunla ruhum hayatın soyut tarafıyla karşılaşabiliyor ki, bu beni gülümsetti uzun süre sonra?! Berrak alanın buğulanmasın; ani gelişme aydınlığı sana verir mi, yıkık dökük bir yaşamda yaşama sevincim kendim idim diyordur!... Ritmini sevsinler bende söylemeyin; hayata diyordur aslında, aşkı var mıdır hayatın diyordur kızınca?! Kıyıda bekleyen yapısı; 5 dakikada sandal yapar yapısı var, dilek taşı var sanki herkesi ona çeken bir yan!... Anlamı yitirmeden beni kendi için: Değiştiren değilde benim için değişen diyen; rengin ol diyebilen okyanusta boğulmayan huma ankada yanmayacak diyen yanım, küllerinden dogacaksan kendi yanım diyen?! Git boğ kurtul kendini diyen yan; ılımlı olan ben kim beni zorluyorsa bende onu zorlarim umutla bak diyenlere inat önce sonra sen güldün mu derin diyen ahu ile iyiki tanışmışım, sağolsun yazarı!... Hayatımda sessiz ilerleyen bir gemi gibiyim kimseye zararı dokunmasın isteyen ama; herkes tarafından yaralanan ki, hayatta ne olursa olsun her şey fani noktasında gelip geçer zaman?! İşte o an sen yaşadığın çevrenin: Bir bataklık olduğunu bilip ona göre davranacaksın dönüp ona; gel gör beni sana inat senin toprağında ben nilüfer oldum, sağ ol diyeceksin ki?! Hayatım böyle güzel yureklerle dolu; var olsun sağ olsunlar, halen parçalandın deselerde?! Ayaktalar mehtapli gecelerin birinde elinden kaçan kaplumbağaları yakalamak özgürlüklerine kavuşturmak için; kız kulesinde sevgilisinin yanından vazgeçen kendini bilinmezliğe sürükleyen bir kahraman, Mecnun değil ama Memo vardı ki?! Ben onun için ıstanbulu: O da engelinden kurtulup özgür olmak için evreni bile yakar idi ki; işte böyle kişileri konuk alacağım nilüfer bloğuna, sadece o değil bütün insanlık yansın!... Diğer kişiler iyiliği görsün diyerek?! Sadece sevgi arıyordu elfida Elif ki: Sevdim sevilmedin diyebilecek yeti onu sarsada; bir maddi beden istiyordu, duygular davranışlarına dönüşsün istiyordu?! İnsanlar tarafından; özellikle babası tarafından ki, annesi kendisini korumak için set olmuşken yapmasana bunu bize demek isterdi?! Tabi annesi şiddeti kalbi ile ödeme idi; işte o an benim içinde bir şeyler değişti, biz bilincin en renkli halini yaşarken?! Huzurun özgürlükte olduğunu; bedelinin ağır olduğunu çözdü ki, bataklığa halen kafa tutabiliyor mu emin değildi?!