Sinema yarım kaldı der hayat, insana!...

Ev olmadı bana de insan, hayata!...

Vukuatlı de insan, hayata!...

Bırakma beni der hayat, insana!...

Elimde değil de insan, hayata!...

Nihayet bu de insan, hayata!...

İyi kötü çirkin de insan, hayata!...

Yağmurlar sonrası: Yere düştüğünde kaldırmak dan başka; pencereye bakan her bir kişi ile söyleyip de, her kimsenin aynı olduğunu!... Hiçbir farkındalığının olmadığının; uçurtma avcısı gibi hissediyorum kendimi ki, birçok kişinin benim ki gibi?! Zayıf ve güçlü yönleri olabilir; dünya yörüngesinde hayatın içinde kendine yer bulmaya çalışan kişilerin, hikayelerini oluyorum!... Uçurum bana dediğini yapmaya çalışır başı hayata karışmaya böylelikle deneyim dedim ki önce Kubra hanımı: sonra Deniz hanımı okumaya; onların ruhlarının sunduğu kalemlerini ve de karakterlerini oluyorum ki, deniz hanımın asker karakteride var!... Kahraman yapıtına yardımcı oldu: Şu an haberi yoktur ki; sadece iki kişiyle bitmiyor, bu uçurtma avcısının ki?!

Sonsuza dek de insan, hayata!...

Ev olamadı de insan, hayata!...

Volkan gibi patladı de, insan hayata!...

Duyan olmadı de insan, hayata!...

İmdata gelmedi de insan, hayata!...

Muhdet tanımadığı için der hayat, insana!...

Susuz kaldım de insan, hayata!...

Eyüp oldum de insan, hayata!...

Nü de insan, hayata!...

İyi niyet elçisi de insan, hayata!...

Hayat o kadar mükemmelliğe; nasıl ulaştı diye soranlar, öncelikle kendi yaşantısına bakmalı?! Şu ana gelene kadar bata çıka da; yılmadan yıkılmadan o andan, bu an da kaldı ki?! Zehra ise: Desenli hayatında bir leke ile yapıyordu; bu aşk bendeki diyerek, güneşe şükrediyordu!... Lekesi yanında olduğu için ki; onun yaptığı yanlışları bile isteye, su altına atıyordu!... Lekesi işte; benim dediğim buydu, erkeğin zulmü ve de güçlerini kadının üstünde göstermek yerine?! Kadına da destek olabilecek; dik durmasını sağlayabilecek, ata eşlik olmayacak bir şeyler olmalı!... Kadın, erkek olarak ki; Zehra da lekesinin bunları yapabileceğine inandı, bir an bekledi!... Her şeyin düzeleceğine inandı; oyalı gibi olan eski hayatını, lekesinden öncesine dönebilmek için?! Dayanağı arap avukatı idi: Hayatın hak ve suç ikilisi; Zehraza ar bence denmiyordu, dönen dünyada?! En iyi şekilde pişmaza göstermişti bunu ki; siz hayatını değiştiriyorsunuz, bende sizi yazılarına da aktarabilirim umarım demişti!... Ama olaylar örgü şeklini alıp; ben buradayım diyebilecek, zamanı geldiğinde?! Seninkinin yanında olacağını bilmiyordu; olanlar ona fazla geldiğinde, dertlerini aktaracağı biri oluyordu!... Dayanağın; ne olduğunu öğreniyordu, yavaş yavaş!...

Korkma der hayat, insana!...

Ölüm yanı başında der hayat, insana!...

Ruhun benimdir der hayat, insana!...

Folluk de insan, hayata!...

Ezeli düşmanım de insan, hayata!...

Zerk eder de insan, hayata!...

Diyar Diyar gezdirir de insan, hayata!...

Ehliyemez de insan, hayata!...

Bir avuç insan gibi, hayatı tek başına düzenlemeye çalışan bireyler vardır bu hayatta!... Zorlukları görmezden gelir; kendi imkansızlıklarını kendileri yaratmak isterler de, kıyma bu aciz canına diyerek bir ses bir feryat duyulabilir!... Bir anda; kıyaslanmayan bir bölge kalır, her daim!... Duygu yoğunluğunda karşılı daglar idi; görmez gözü, önce içini yakar yıkar?! Sonra önüne çıkan ilk şeyden ki; bir yanım anlayanı yaz duyup diyor,

Gitmesene de insan, hayata!...

Ümitsiz kalma der hayat, insana!...

Limitsiz yaşa der dünya, insana!...

Umdu de insan, hayata!..

Merak ettim de insan, hayata!...

Huy bazen: Nefes gibi iyi bazen; nefis gibi kötü olabilir, bunu da ruhumuz düzenleyecektir ki?! İnsanoğlunun yapamadığı dengeyi: Olay örgüsü; hayatının döngüsü yapabiliyor ki, dayanak kim ne diye sorulması gerekmez ki?! Kişi Erkişi aramak zorunda değildir; bunu en İyi anlatan iki kişi var ki, biri ile yeni tanıştım!... Biri ile çok önceden tanisikligim vardı ki; Nico Derin ile devam edelim, benim anlatmak istediğim yarıda değildi!... Ancak her bir öykü; kırıcı olmak zorunda değildi ki, sadece güçsüz yıpratıcı yıkıcı olmak hiç değildi ki?! Devam edelim Derin'le; ayakta kalarak dahada güçleniyordu ki, oğulları için bunlar!... Yara bandı oğulları; kendilerinden bir parça olarak, uçurumun çocuk kısmına tam uyuyordu!... Ailesinin pamuk şekeriydi aslında; hayatındaki hikayeler onun öyküsüyle başlayabilir idi, ancak?! Anne; baba olmadan, ruh kişilikler,

Nice dağlar yerinde dursun der hayat, insana!...

Ağaç ol der hayat, insana!...

Nasılsın diye sor der hayat, insana?!

Ahali de insan, hayata!...

Yılmaz savunucusu ol der hayat, insana!..

Su gibi: Aziz ol evladım derlerdi büyükler; demeye de devam etselerdi de, bu hayatta olsalardı diyorum şu anki?! Şu hayattır bir bedene bin dua ve ruhunun bütünleştirici dir; bir an bile şu olmasa hayat, düşüş insanoğlu için ancak? Toprak tanesi ise; bir adet damla için dua eder, beni yerleştir diyerek!... Ev bir bile temeli o ise; pek ile boğuşup, gıkı çıkmaz!... Bir damla bir milyon olur; insanı yıkar zamanla ki, yeşilır dünya döner yaşanmış döngüye girer!... Musluklar açıldı mi: yaşam bir varoluş olur ki; Yaşam bu seller de, bu şekildedir!... Yok olup kadar; varoluş da vardır, musluklar açıldığında!... Her hüzün çöker ya; insanın çevresinde işte, öyle birşey!... Dur durak bilmeyen; bu kısır döngü, yavaş yavaş dönmeli bu yakın dünya!... Seller içinde bıraktım; yaktım yıktım seni sevmiyorum desem bile, yeni dönmeye devam eder o dünya!... Damla damla verir işte hayat; mutluluğu bile ki, gözünü kapatırsın!... Önüne mutluluk resmi gelir; bir insanı unutmanın en iyi kanıtı, gülümsemesiyle sana dokunması idir ki?! Bir dua ile de dünyası başına yıkılabilir mi ki: Ben o an; onun iki iyiliğinden birini alıp, rahatlamasini istedim!... Giderayak bu dünyadan: Efor sarf edip gitmesi değil; kendine bile bilinçsiz davranmasını değil ki, üzgünüm!... Yani duada: İnsan için; yaşamda yaşamın kıymetini bilelim ki, ne seller yağmurlar gözyaşı kadar sizi yıkmasın!... Dikkat edin döngüye; anilarimizi kaçırmayın, ben kaçırdım!... Hem evinden, hem ailemden oldum!...