Akıllanman neden bu kadar uzun, uzak kalır bilinir mi hayır?! Limit neydi: Limitsiz yaşardım ben her bir gün; geldin gösterdin gerçeği neden sorgula dedin, bilmem?! Çiğnenen yollar gibi; bedenler olsun, günü kurtarmaz nedendir?! Israr mı değil; nefesi izlemek doğru, nefs demişken?! Nefes, nesilden gelme!... Taktım olur: Bir gün yalçın; benim arkadaşım çocukluğun, iyi ki var!... Var olmaya da, devam etsin!... Gezegen demişken; bize 3. Gezegen sizsiniz dendi, haklı olarak?! Örüntü ne için verilir; bilinir mi asla?! Küskün durma dünya da, hayatın anca öyle devam edebilir?! Hanın var değil mi; kaldığım yer kişiler yoğunluğuyla, han olur?! Akışına bırak derler ya; sen yinede savaş, herşeye rağmen?! Normal olan bu, insanlığını ruhunu hisset!... Gökhan; kuzenim arkadaşım dostum benim elimi bırakan tutan dağ olan kişi, çığ olan her bir davranışta bulunan kişiler vardı yinede?! Var olsun, sağ olsunlar!... İnsanlık neydi, bilinmez mi?! Boşlukları, beklentilerle doldurur hayat!... Rant konu olmamalı yaşamda bu da, vakti kısaltılması dememeli kişi!... Ad günün yaklaşıyor bilirim ancak; bir kişinin de ölüm günü, vah ki vah!... Heves değil mi yaşam, anlayabilene?! İnme inmesi akıllanmak için, nefes yeterli olsun!... Merhamet insanlık için sorun olmamalı; iyilik aranmalı, kötülük bulunmamalı!... İbrahim: Dedem; manevi amcam, kuzenim hım ne desem boş?! Neden bir kelime bile edemiyorum, bilemedim!... Olur olmadık zamanlarda, hatırlarım!... Sevgi mi: Emek mi demeyi; herşeyin sırası olduğunu bilirim, sonu olmasın dilerim?! Men olmamak gerek: Merhamet gibi duygulardan bile; kişi katı olmamalı yoksa, merdiven çıkamaz yaş alamaz?! Artık biten yok: Olan neden kötülük değil; insanlık ölüyor neden, niçin ölüm var bilemem!? Başlangıç neden var o halde; doğum ölüm döngüsünde insanlık dünyevi arasında kalmasaydı, insan iyiydi neyse?! Osman dedem: amcam; kuzenim, birine birşey desem?! Diğerini hatırlar ağlarım, susuyorum o halde?! Sen insansın; uslanma savun kendini, sonu düşünme!... Durma bugün için; var olmaya çalış, savaş günün için!... Musalla taşı diye diye, her şeye boyun eğmemeli kişi!... Usul usul direnç, soluksun sana!... Dayanıklıdır ulusun!... Yaşamayı bil; gör öğren, oldurt herşeyi!... Resim çiz, geleceğin ufkunu gör!... Gül misafir olduğum hayata, sen bana savaş açamazsın de!... Ne olur yetişsin bana; kurtarsın beni dediğim, kim ne varsa seni bulsun?! Endişe seni terk etsin, yeter bana!... Sanma korku kötülük tek seni bulur; hayır uzak tutmak için, çalışacağım galiba?! İbretlik bir yaşam seninki, bende konuk oldum desem?! Rende değil hayat ama, seni üzmesin diye savaşırım diyordu karakter?! İyi ki okumuşum yazar; iyi ki yazmış ki, yazarlar demeliyim!... Bir kişi, bin karakter var tanıdığım!...

Giden değil, kalan olabilmek gerek!... Kalana saygı ise, bir nevi insanlıktır!... İnsanlığı unutmamak gerek ki; merdiven altı yaşam değil, tam güvenilir vakit gerek ki?! Ersin muradına ancak; neye karşı, niye bu durumda kalırsın tek!... Yüz kalan bir yaşam, kimsede yok!... Essin rüzgar, unutturmasın yaşamı!... Kesme sözleri, neden deme?! Elleri birleştirme, neden?! Rizik: Kimde neyde bilinmez; rest çektim kime göre neye göre, risk bu bendeki?! Üzülme denilmez, sonuçta!... Reklam izler gibi; yaşamın oynamasına izin ver, sonuçta insan?! Ben bu dünyada; işlevin ne diye, sorulsun diye gelmedim?! Ense, kalın olsun diye de değil!... Nimet arayın diye de değil!... Öbür dünya içinde değildir, eminim!... Lüks gemide, bir liman aramadın!... Ümit; insan olduğunu, ruhunu bilmekti!... Mahrum değil; mapus damlarında değilsin, bunu bil!... Sevgi, iyilik minimum duyguyu tad diye vardır!... Elinde bir şey gelmezse, neden ben diyebilsin yeter!...

Sel yağmur deprem hepsi, bizim için... İmrenme, neden? Leylak beni, bulur mu! İnsanlığı, geri verir mi? Kaybettiğini, geri verecek mi! Hayat mı yoksa; heykel mi belli değil, zaman... Akmayan anı gibi herşey; neden mi sevemedim, kişiler yanında yoklar da o yüzden... Fırtına öncesi, sessizlik gibidir ışte... Israr gereksiz her daim; beklemek gerek, Alen'de öyle yapıyordu... Zinde kalmak için savaşıyordu, ailesi için... Anmak kelimesini, yapamayacak olsa da... Alan bir aile hikayesiydi; kaleme, karakterlere teşekkür ederim... Limanda gemileri beklerken, hikayeye göz atın siz... Elinizde bir hikaye olsun, size yeter... Nihayetinde; iyi ki diyeceksiniz eminim, sağ olsun var olsun yazmaya devam etsin... Uyumak mı uyutulmak mı derseniz; ikisine de hayır, unutmamak derim ben... Mutluluk mu; merhametsizlik mi, ikisine de hayır... Umutlanmak içinde, bir işlev gerek... Tahammül bile sınırlıysa; arkadaşlarımı hatırlayamıyorum, bile de... Ufkun neden geniş bilir misin: Biz türk gencligiyiz göğe bakmayı; hayallerimizi, beklentilerimizi gerçekleştirmeyi severiz... Fark aramamayı, biliriz... Ukte kalmamasını, biliriz çalışırız... Kalkınmak için, elinizi taşın altına koyarız... Sanki Ufuk: Senin ilk aşkın değil; sanki mavi gözlü devinden hemen sonraki, aşkın değil miydi? De bakalım o yüzden; sayesinde, gençlere seslendim... Çektiğim acı var, daim kalmasın... İnsanlık buysa; ben almayayın dersin... Çakma insan; ruhu canavar olanlar, seni kandirmarin de... Eder misin, birey bilemedim şu an... Gaip, bir duygu bu... İnceldiği yerdeyim, bana zararı dokumaz... Nefret edemez hayattan kişi; çünkü zamanın oyuncağı olduğunu bilir, son kez bilinçlidir... Alan aç; akan nehirde, iki kez yıkanma derler... Limit neydi benim için, ben insan mıydım ki? Alçak bir benliğin; yuceltilmesi için, çalışacağım o kadar dedi karakter... Sınır; sonun ne olduğunu bilerek, ilerliyor o kadar... Izdırapların; bir kalemle son bulup mu diyordum, yavaş yavaş evet... Sağ olsun yazarım, var olsun... Fulya'yı yazarken; kaydetmemiş idim, geçmişte... Simdi ise; ruhun kanar o sözden, bunu bilerek yazamam tekrar... Belki zamanla; ancak, sağ olsun var olsun yazarın... Elf gücü, istiyorum ben... Fırtına öncesi; kötülüklerden koruyamadı beni, umarım bu son olur dedik de... Lal kalsaydıl; iyilik içinde, keşke...

Aşağı kişilerden, canavar oluşturmak kolay!... Nefsi tut der hayat, insana!... Sıralı ölüm gibidir hayat der dünya, insana!... İtiraf et der hayat, insana!... Kalkıp git der hayat, insana!... Üstünü başını yırtma der hayat, insana!... Linç yeme der hayat, insana!... Bağırın çağırın der hayat, insana!... Eninde sonunda der hayat, insana!... Nasip et der hayat, insana!... İlker de insan, hayata!... Tanıtmak için buradasın der hayat, insana!... Ahlak bekçisi olamazsın der hayat, insana!... Savunma; saldır der hayat, insana!... Av olma; avcıda der hayat, insana!... Vesselam de insan, hayata!... Vesvese demesin sana der dünya, insana!... Ufkun geniş olsun der hayat, insana!... Farkındalık olsun der hayat, insana!... Sevgi neydi der hayat, insana?! Evin nerede der hayat, insana?! Kuş kadar; özgür olsun der hayat, insana!... İzini bırak der hayat, insana!... Zamanı yender hayat, insana!... Mahkum olma; bana der hayat, insana!... Anla beni de insan, hayata!... Resmimi çiz der hayat, insana!... Tasavvufta bulunma bana der hayat, insana!... Karanlıktan kurtar beni der hayat, insana!... Anlat bana der hayat, insana!... Rengini bul der hayat, insana!... Dinle beni de insan, hayata!... Etkin kıl beni de insan, hayata!... Leylan olayım de insan, hayata!... Efkar dağıtacaksın der hayat, insana!... Nefes ol der hayat, insana!... Dost ol der hayat, insana!... Üzgünüm deme hayat, insana!... Nefsini terbiye et der hayat, insana!... Yangını söndür der hayat, insana!... Anlattım sana der hayat, insana!... Kan ağlama der hayat, insana!... Akıl almaz deme der hayat, insana!... Deva bul der hayat, insana!... Issız sokakta kalma der hayat, insana!... Nefes ol der hayat, insana!... Lemanlar açtı der hayat, insana!... Ardına düş der hayat, insana!... Rastlantı der hayat, insana!... Güneş doğdu der hayat, insana!... Önümüzü gördük der hayat, insana!... Nefsimizi koruduk der hayat, insana!... Önder ol der hayat, insana!... Süs değilsin sen der hayat, insana!... Üf demem de insan, hayata!... Sevda nerede der hayat, insana?! Eklenti olduğunu bil der hayat, insana!... Nefsini terbiye et der hayat, insana!... Sanatçı ol der hayat, insana!... Ardında; anılacak bir şeyler bırakabil der hayat, insana!... Nasır tut; çalış kazan der hayat, insana!... Dayanak ol der hayat, insana!... İflah et der hayat, insana!... Karanlığa; ışık ol der hayat, insana!... Korkuluk gibi; durma der hayat, insana!... Ondalık kesir olma der hayat, insana!... Kavga etme; benimle der hayat, insana!... Umut olmaya devam et der hayat, insana!... Sunduğun ne var de insan, hayata?! Ümit ol der hayat, insana!... Benliğini koru der hayat, insana!... Anlatma der hayat, insana!... Nasip et der hayat, insana!... Anladığın kadar vardır der hayat, insana!... Biri var der hayat, insana!... Öyle dur der hayat, insana!... Yandık der hayat, insana!... Leylek der hayat, insana!... Eser ol der hayat, insana!... Biriktir der hayat, insana!... Aklın takılı kalmasın der hayat, insana!... Kandı der hayat, insana!... Maksat der hayat, insana!... Affı yok der hayat, insana!... Nefsi terbiye eder hayat, insana!... Umut yay der hayat, insana!... Fırtına der hayat, insana!... Etkilen der hayat, insana!... Tarumar der hayat, insana!... Ferahla der hayat, insana!... İncisin der hayat, insana!... Ruhunu bil der hayat, insana!... Ufkunu bul der hayat, insana!... Zannetme der hayat, insana!... Engel olma der hayat, insana!... Cümle alem der hayat, insana!... Anlat der hayat, insana!... Nefes al der hayat, insana!... Anıl der hayat, insana!... Nefsi terbiye et der hayat, insana!...

Kendini bilmek ben için, savaşmak gerek!... Memleket dediğim ne varsa; olmuyorsa ki, oldurdu için?! Öldürmek gereksiz; nefesinle dünya döngüsünde, yer bulup!... Yaşamın sana vade ettiği ne varsa; onların kokusunu çekip almak gerekir, işte o zaman?! Ne yar ne serden denilen noktaya varırsın; seni nasıl iyi tanıdığımı sormuştun ya hani, şöyle?! Her sözün sonu kızgın yada üzgün olarak; duygularını bana yansıtıyorsun ki, bakmak ve görmek arasındaki fark, seninle kayboluyor da?! Beni boşver demedim hiç; nitekim bana da diye sorguladım, al bu 2. Yazın ki?! Her seferinde kendim için: Beni boşver demenin bir yolu; daha hayati fonksiyonlarını geri kazanmak için değişime gerek yok, sadece ben değiştim diyebileceğim adımlar atmak gerekir ki?! Gerekli olan ağacı söküp atmak değil; toprağını değiştirmek yeterli, o seni sevmedi diye sen onu sevmekten nefes almaktan vazgeçmeyeceksin değil mi?! Çabalamak kendini var etmek yerine; zaten var olan özgüvenin için çırpın derler ki, yanı başındaki boşlukta olan kişilere uğraştığın kadar kendini düşünmedin neden?! Unutur anlamış değilim ki; bundan sonra kendim için, devran dönecek hep ben olmasa da?! Önceliğin kendim olacak; sade bir ben istiyorum, bitti mi yakınman derseniz bile?! Size ne demeyeceğim: Bir uzaklık taki neyin var camının içi yakınlığındaki; güven duygusunu kaybetmeden sahici soran olursa bu soruyu, o zaman cevabını alır yoksa?! Ailemde olsa; bu beklediği cevabı alamaz ki, ben?!Bir adada sadece deniz feneri ile daha sağlıklı bir hayat geçirebilirim ki: Yarım biri olarak; diğer yarı mevzusuna pek inanasım olmuyor kişinin ki, kız milleti zaten güçlü yetiştirilmeli hayata karşı ki?! Benim çevren beni ezmedi: Kuvvetlendirmeye çalıştı Allah'tan ki; kızım kız olmaktan kıvanç duyuyorum, teşekkürler bana bu hakkı tanıyan cinsiyetçi toplumlara!... Sade bir dünya için: Hayat döngüsünde her şey başımıza gelip bizi bir savaşın içine itebilir ancak; biz her şeye inat nefes alalım, Allah'ıma hamd edelim dedim!... Bana yolda: Issız yer yerine; gel otobüse binen ederim, sende olur ablam dersin ki?! Otobüste kulaktan dolma lafla söz söylerler kişiler: Tam o sırada dağın olursun bana ki; beni herkesten benden bile korur isin, sağ ol var ol!... O yüzden; senden de dua etmekten, vazgeçmeyeceğim!...