Adem elması parlar; dağlar ardında da olsa, aşağılanmış bedenine karşı Nisan'ı baştan çıkartıp onu senden üste tutmasını sağlar!... Niyetim duygunu senin üstünde kullanmak değil; unutmak istediklerim var, iyi yönü çıkartmak?! Yaşama tutunmaya çalışanlara yardım etmek; insanoğlu yoldan çıkarsa?! Yine insanoğlu yola getirir onu; buruk bir sevinçtir bu, döngüde de?!

O aşkı veren de; alan da hayatımız kış, vuslat gibi yaşamınız?! Neden hayatta kalmak kadar; hayatları aydınlatmak gerek, inmek çıkmak düşüşün bu döngüde!... Linç edilmeyi engellemek yaşama tutunmaları sağlamak gerek; almak vermek kuralı gibi, limon ekil de?! İlmek ilmek bağlamak; seni yormasın diye, her şey vardır!... Sınanmak; senin yardımıyla, olsun istiyorlardı!... Kişileri anlamak bu kadar; naif olmamıştı, Verda aşkı gibiydi herşey!...

Ah vardır ya kişilerin arasında; sıkı bir görünüm verir!... İnşaya ne gerek derler ve de gerek kalmaz!... Sil baştan bütün güzel anıları; senin kaslari karanliginda, sakli ki?! Bilinmez diyarlarda da; bana sana yardım edecektir bu siluetin!...

Budur yaşamda: Eve yalnız dönüyorum dediğinde; yaşamın yasaları sana kanın olarak geri dönerse, kanser yapıları?! İnci taneleri olarak gelirse; bilenler, sana bana bize hoşgeldin sen der!...

Bir varmış bin yokmuş diye mi; başlamalıyım bilemedim ancak, 1001 sürat gibi hikayelerin içinde?! Bireylerin noksanlarını; yerginlerini her bir adımını taşımak için, kendi özelliklerini unuttum!... Onlar gibi olmaya can attım; özellikle, çocukların gözleri kulakları olur!... Onlara gıpta ile kin besledi ki; aslında çalışır çabalayarak onlar gibi, yeniden başlayabilirdim!... Ardından bilen ile: Kurduğum acı dahada güçlendi ki; bir çok çocuk karakter ile böyle tanıştım, iyi ya da kötü zamlarla ki?! Okyanusun bir tane kuvvetli incisi gibidir çocuklar; sadece umut bul...