Temel hak ve özgürlükler; elden alınamaz, bunu bilerek yaşa!... Elzem olan; tedaviler elinden alınamaz kişinin, sağlık gibi!... Deva olmam gerek diyoruz ama; dik duramıyoruz dediler neden, aksi beyan gibi oldu ama?! Doktorlar bize lazımdı; neden gitmelerine izin verildi, vicdan vatan diye ayırdılar neden?! Kalıp sağlık olmadılar bize; insanlık çalışma ile olursa, bize neden yardım etmediler diyorlardı!... Doktorlar kırılma denir ama; ona göre sağlamlaştırmaz yaşamı, acil durum değil diye ötekileştirilir hayat neden?! Aciz olmamamız beklendiği gibi; yaşamda neden dert doktor beklemez neden, ektiğini biçti derler!... Gören duyan kimdir; risk yaşandı derler belki, doğru yaşam döngüsü beklenir insanoğlundan!... Dünya düzelmedi halbuki; uslu olalım ulus olarak bu beklenir neden, resmin flu neden beni seviyorsun hayat!... Tahammülün yoktu; ben neden varım, sevdayı sıla ettiler neden?! Evladiyelik dersen; yaşıyor muyum derim, vefa arayanlar lüzum olanı yapsalardı daha iyiydi!... Endişe neden; gün yarın oluyor dünya bozulursa ne olur, nidan oldu bu öyle olsun!... Kaynama noktası gibi oldu; artık yeter denilen nokta burası galiba, rüzgar eserse iyidir demek!... Yok artık deşme yaramı doktor derler haklılar da; onlara da ihtiyaç var, eş zamanlı neler oluyor dünyada bak derler kendilerini görmezler!... Şenlik için çalışmak çabalamak gerek; şanlı kalmak içinde, lüzumsuz değil gerekli kişi olgu durum oluşturmak gerek değil mi ki!... Yaşanabilir kılmak için; endişe değil, etki doğru kelimedir!... Risk değil mutluluk olmalı; yaşam isteği de nerede cihanda barınamadım galiba neden, incitmeden yapmaya çalıştım tedavisini neden öldürüldüm ki?! Lüzumsuz deniyor da sağlığa; ihtiyaç duyduğunda gelsenizde beni iyi etseniz diyor neden?! Aaa ihtiyaç varsa: Halk değil güç dese; yanındayım diye ama, bizi gönderiyorlar diyorlar doktor civanların ki?! Sağlık önemliydi; 3 4 saat kapılarda yatmadan, tedaviyi de alabilirsin diyor iç sesin!... O yüzden acil tedaviyi yazdım; şurada dursun, 5 dk silerin ama aklınızda bulunsun!... Artık yeter dediğim ne varsa; üstüne gitmem gerek ama, gidecek gücün yoktur neden!... Ringe girecek ruh yoktur bende; tımarhaneye girerken, 2 bilet size ısrar etmeyin!... Neyin olduğunu söyleyecek radde de değilim çünkü; bende bilmiyorum kelebeklerin ne kadar ömürlerinin, yaşam ümidi yok oldu!... Çabala diyecek kişilerde; dünya gidişinden birşey diyemedi, eden bulur lafı bir kez de yerini bulsa ya!... Tuz bas yarama derlermiş haklılar mı; şu günde dünyada erteleme işi, şu ana uymaz doğru ama!... Risk almak demek işte; ikinci olmak korkutucu, kinci olmak daha fazla korkutucu!... İtici olmakta öyle ama; yeryüzü seni göremez bazen, madalyonun asla yüzü gibisin!... Üstünden geleceğin yıllar var belli ki; zincirleri bilsin yeter, kişi sanki eski kırma sevgi gerek!... Ekten çıkmış gibisin; niyaz etme görünme istenir yeter, dört dön hayatta!... Öğret bana eğit beni yeter de; rüzgarın yönünü sen belirle yeter, tümüyle yeterli dünyada yaşamak denirse neye yarar!... İkidir de her şeyi; kesme yarıda günü yeter, tek tük yaşama tutun yeter!... İlkler seninle olsun; satma yaşamın bugününü, ava git avcı olma yeter!...

Tünele gir çıkma yeter; insanoğlu için sayende ortaya çıkacak... Mıknatıs gibiyim, neden mi? Aşılabilecek bütün zorluklar, beni buluyor... Değindiğim ne varsa, imkansız içinde... Depelenmiyorsun, imkansızlığın çözünü zaman alır... Elinden ne gelir değil; elden giden düğün bayram mı olmalı demeliyim, demek için böyle yazdım... Etin ne; budum ne olsun derler, ya... Dizlerim titrer ama; ayakta kalmalıyız, Lal olan yanlarım çiçek açmasını sağlamalıyız... İncelik; insanlığın iyi yanını, göstermeli akıllanmalıyız... Zemberi olsa da; çember bizim için, daralmamalı dedi Ediz... Haklı olarak; yazarın iyi ki yazmış yazmaya devam etmeli, sağ olsun yazarın kelimeleri var olmaya devam etsin... Alamayacağım hiç bir şey yok; ama bulunduğum olsun, ne olur diyordu Alâ ki... Heybetli vatan var olmaya devam etmeli; bizim ömrümüz bizim, veda olsun onun yoluna diyordu... Giden bir karış toprağa; canlar gider ki gitmek değil, katmak isterim diyordu karakterler... Esen her rüzgar bana seni; yani ailemi getirecek mi diye, geçmiyordur aklından... Raks ettiği; her kişiyi bilmeliydi sonuçta, yazar iyi ki yazmış... Bende kelimeleriyle; iyi ki karşılaşmışım, var olsun sağ olsun... Eğle beni ki: Senin yanında dik durmayayın; çabalamayayın hayata karşı yapayım bunu diyebileceğim, kim var kim kaldı söyle bana... Fırtınan geçti; senin zamanın geçti, vakit gitme vakti... Sun; senden uzaklaşsın, herkes... Umarım hayat; iyi olur, senin benim için... Nehirler gibi sığ bir o kadar; güzel olmayayım ben, neden mi der karakter... Sağ olsun; var olsun, yazarım... Aşk bu bendeki; hayata değil, içindeki ruha... Sıla nedir ki öğretti bana, neden diyemem... İris bu bendeki; berrak ve kalıcı, neden mi? Bunu yazardan öğrenin; sağ olsun, var olsun yazarım... Eklenti olamam derim, hayata... Lüküs bir yaşam istemem, ben... Mistik geçmiş olsun yeter; elma ağacında olsa, bile... İstek sadece; nefes alabilmek, iyiye yol açmak içindir... Renkler bilinir; kılındı cennette, asla pes etmedim yaşadım... Asil kişi olmak, nefes almak içindir... Anlatmak, mı? Yaşamda; doğru yolu, seçmek mi? Sinme; yok olmayı, bekleme... İnceldiği yer neresi, bilmem... Raks etme; dur diyemem, yaşama karşı... Niyetim, ciddi... Eskitilmis; bir nokta, gibiyim... Hissetmek; benim canıma, can katar... İstek mi bu, yaşamak... Risk bu; yeni hayatımla, kanka da olabilirim... Bunu yazar gösterdi; sağ olsun, var olsun... Zehir edilen hayatta; zemin sallansa da, ayakta kalmayı bilene... Ehli Kemal, olmayı seçene... Yaşamda; yeni pencere, görebilene... Nesrin, olabilene... Eskrim, yapabilene... Pislikten, sağ çıkabilene... İşte yapmak istediklerim; beklentilerini, yazar yazmış... Onun karakterlerinde; görüp yaparım, umarım... Sağ olsun, var olsun yazarım... Hınç dolu zaman; hırs yapma, denilmedi... Izdırap dolu; vakitlerden kaçmak ogretilmedi, savaş dendi... Resmedilen sensin, renklen denilmedi... Sis bulvarında; kaybedildim, bulan olmadı... Islak imza, olarak kaldım... Yetkilerim, görülmedi... Zamanım çalındı, göremedim idim... Bende ışte; yazarı iyi ki tanımışım ama, sağ olsun var olsun... Kıyak, bir dünya da... Asildik; astilar, bilmedik... Yerimiz cennet mi, bilemedik... Beklenti ile benliğimizi çürütük... Eski zaman, şövalyeleri olamadık... Dinlenmedik, dinlenildik... En sonu, bulmadık... Nihayete, eremedik... Liman bulamadık, kaybettik gemiyi... Elimiz boş kalmaz, ancak... Risk atma yeter!...

Hayatın olguları, kişileri olmasa... Tahammül noktasına, bir adım öteye gittim ama? Evvelinde! Şen bir bireydim; keşke hep, öyle kalsaydım... Eskiden sen ben yoktu; kendi vardı, nerede? Minnet bekleme, benden... Hıyanet, niye var ki? Askıya, alınmış mı olsam... Tıpa gibi; işlevsiz görün ama, tüm iş sende olsun desin... Astımda; hayat durur ya hani, ışte böylesisiniz... Liman bende, kalsa... Arı gibi sok, demem... Riske atmam, kendimi atların... Islak yerlere bastım, siz geldiniz başına... Mümkünse hayatta kalayım diyeceğim; kişiler olmasın dediğim, ne oluyorsa gerçek hayatta var... Kurgu da; bari iyi olsunlar, iyi ki yazmışsın yazarın... Sağ ol, var ol... İnci benim dönüm noktam; oluşum sürecide, öyle... Nusret bitsin mi dediler, belki... Can; 9 değil ki, kalmadı diyeyim... İsterdim hep gülmek; hep mutlu olmak ama, hayır... Geçmiş, hiç bitmemiş... İp gibi, zaman... Renklerim kayıp; nerede dediğim, anda... İnsanlık, ben buradayım der... Fırtına eserse: Herşey ya düzelir; ya mahvolur değil mi, ya hayat sayılı? Titiz temiz olmalıyız; neden demekten kurtulup hayata odaklandı yazarı, iyi ki öyle yapmış!... Bir bak, bana de... Uslandım dersem, inanma... Lime lime ettin, ardına sallanman... Ustura elinde, sanmasın seni... Tekbir verdirme bana; ben kendinden emin değilim der, bulut leyale... Haklı da; sağ ol yazarın, iyi ki okumuşum... Sayende; hayatın, yüzünü gördüm... Ömrüm; senin yoluna veda, sözünden iğrendim... Memnun etmekten, yoruldum... Riske girmekten, öldüm... Üzüldüm, görülmedin... Mükemmel için çalıştım, olmadı... İşte karakter yaptı; yaptı hem sahte de, hem gerçekte yapamadı... Umarım zamanı; iyi işler, iyi ki tanımışım yazarım... Asla; aşmam deme, aşılabilirsin de... Zindan; zemheri olur, neden? İnanç; ben mi, o ne diyecekti neredeyse! Zamanını adayacagin biri olmalı dedi, Aziz... Bırakma beni dedi Hazal, sesi duyulmadı... Ezildi ses etmedi; neden diye sormak, aklına gelmedi... Yıldı yıkılmadı; iyi ki öyle karakterler var, var olsun sağ olsun yazarın... Eskilerde hayatımız sıkışınca; eskiyalar gelişmiş ya, ışte o noktada... Şık bir beyefendi gelse; bizi kurtarsa demek, aptallık... Kaç; tek istediğim, ardına bakmamak olacak... İnce ip; iş görüp demek, istemiyorum... Yıldın yıkık; bir evrim geçir, kurtul de... Askıya asıl asil ol de; kendine kimseye, olguya yüklenme de... Derdim var, kim duyar deme... Üzülme, üz diyemem... Niyetim; kalabalık, beni bırakmasın... Yaşam seni sarsın, ölümü düşünme... Al gel iyiliklerini, lütfen... Yılda bir beni düşün; yeter bana de, lütfen beni bırakma... Asla pes etmemeyi; senden öğrendim, sonuçta... Hüsran benim hayatın; sizi de çektim, deme... Ülkem ıssız değil, ya... Kırıl belli etme, deseydim... Üstün mu, ben mi? Misketin olmadı, hiç... Diri kalmam, gerek... Ağlanam, da... Riskin, ben... Ol, olma meselesi... Lüks değil... Memleket neresi? Askı nerede! Zindanda değildim, sonuçta... Sahi; Yılmak, benim isim değil... Issız bir, ben oldum... Lüks olsun; yaşamın sonuçta, başardım... Dillere, destanın ben... Islak ben ise, yaşanan... Rengini, ararım... Irgat mi olsam, değer için... Memnun; bir kişilik olsun, bana yeter... Bekle beni; gelirin, hesap için... Ellerin kan olsa da der, Cana... Yıldın ben seninle iyi oldum derin... Sağ olsun; var olsun yazarın, iyi ki var... Bir dönüm noktasında, isen... Eğit kendini; bil, gör yeter... Raks et benimle, olgular... Zanlı olmayayım da,

Yazan kaleme: Bir meseleyide onun sayesinde; aklındayken yazıya döküp gözler önüne serdim, ruhum rahatladı... Aslında; bir ahın var desem, doğru nedense! İlişkilerde söylediğim sözler; yanlış algı yaratacak, korkusu var bende... Doğru bildiğim yanlış; yanlış bildiğim doğru çıkacakta, insanlar benim yüzünden üzülecek gibi hissediyorum... Lütfen bu algı doğru çıkmasın, kimse benden uzaklaşmasın... Gerekirse ben: Duvar örer rahatlatırim onu; ya da ölüm zulüm olmasın, benden uzakta mutlu mesut yaşasın diyorum artık... De bu bana; peri kızını anımsatıyor, peri bunları hissederken onlar ne hissederdi acaba... Aklım; kalbim çalışırken, arkası yarın der gibiydim...Resmi olamam, senle...Asla demedim demem, senle tanışmadan önce... Sıradan diye bir şey yok, senle hep var... Niyetin ne; benim hayatımdan çıkarak, demek isterdi...İnsanlığı; ben sana gösteremedim galiba, diyerek... Lüzum da yok, ama neyse...Kızımın hayatını; berbat etmeyeceğim senin gibi, demek istiyorum bazı kişileri... Nil; Peri gibi saf ılımlı davranarak, göremedi bende... Öyle halende; devam ediyor bu durum, vah benim halim öyle... Az önce: Neler öğrendim; ben kimi kızdırdım psikolojisine girdim, yine... Tutunmak için; bir adım atarsan, bin adım atar seni tutarım dedi... Uğruna; nefes aldığım hayat, yalanmış sayende gördüm derim... Gitme kal benimle, güneşi kıskandır gülüşunle dedin... Kırma dökme; yap yapıcı ol dedin, sakinleş dedin ama!(Az önce bir yazarın: Beni bir şey yüzünden dışladığını ancak; haber vermeden kapı dışarı ettiğini gördüm, kimseyle muhatap olmak istemiyorum dersem...) Ardımda koca dağ olduğunu anladım, sakinleştim senin peri kızın oldum... Nisan yağmurları hayatımda: Gökkuşağı gibi geliyor bana; sizinle zamanım der Periye, Tuğkana... Hakarete varan: Kelimeler kullanamam yine; kara liste olmak isteyenler için, var ol sağ ol... Hem babalar gününü kutladım, sayende... Sınaman bitti mi; artık, mutlu ol demek geliyordur içinden... Hıslak etsin Allah: Seni beni bizi de; doğruları görelim kişilerin gözünde, biz durumundan çıkalım... Bu elalem ile aynıdır, aslında... Can olmak; Canan olmaktan iyidir derler, o yüzden adımı sevemedim hiç... An hatır iz; herşey senin için, bil yeter... Kırılın değil, yapıcı olmayı bil... Sarp kayalıklara; çıkacağım beni unut, dedin... Anlatılan masal ile gördüğüm film, aynı değildi... Reklam aşkı olsak, bu kadar etkilenmezdim... Piramit yapısında; kaybolmayı seçtim, iyi ki öyle olmuş... Ama aaa, teşekkür ederim sana diyecek yine ahu bende kişilere diyorum yinede iyiki görmüşüm sizi tanıtmışsınız bana dünyanın ters yüzünü sağ olun var olun diyorum yazarın sayesinde... Kurak çöllerde kalmıştım, sensiz... Anlatılmayan masallar, biriktirdim senin için... Raks denen hayatta; dansa ayak uyduramadı bünyem, sen yoksun diye... Aklımı, başından aldın... Nehirler; seni bana getirir mi nöbeti tutmaktan, böyle bir kişi olsa hayatında... Yazarın kaleminde var allahtan ki, o da bırakmasa bari... Kaleme küstürenler, utansın... Pırlantasın parlaklığın, yıldızım güneşindi... Aydınlat beni, tekrar iyiliğe ınanayın... Renk getir bana, sana sarıkayın tekrar... Sıcaklığını unutmayın, neden niçin demeyin? Dünyaya karşı; iyi şeyler olacağına inancımı yitirmeyin dedi Pars, Milane'ye karşı... Hakkıda ki, yazarın lütfen bırakma... Bende iyi bir haber aldığım da; yanında sarılacagin kişi istiyorum, haksız mıyım benimde umutlanmaya hakkım var... Su anki dünya karışık olsa da; fikir ayrılıkları gibi, birleşmeyen konular olabilir... Anlatilmaz yaşanır derler ya, aynı o kirlenmeyen ne kaldı... Ruhlar bile çamura battı: İrdeleme geçmişi geleceğin olmaz derlerdi inanmazdım; çevremde kimse kalmadı, şimdi... Rüzgâr ne tarafa eserse, şans onun yanindaymış... Anladım ben şansını kaybettim: Geri gelir arkadaşlar desem; kim duyar sesimi, asla derler ışte... Fakir'de onlardan biri; yada can dostum yoldasın, kişi kendi bilir işi demişler... Haklılar, günde ne olacağını bilemezsin... Araf da olan kişiler gibi, ne önüm ne ardın belli... Limit ne bilmedim, sen gidince... Az çok konuşlandın bunu, unuttun neden... Zifiri karanlığın, ne zaman geçecek.. Kişi olarak: Benle mi yoksa; dünyevi olgularla mi anlamam gerek... Bunu bir hikaye; tam şu an gösterdi, bu da... Zamanın; arka gölgesinde kalan bir hikaye, olduğu için... Olsa da olmasa da; ardı var mı gündüzde yoksa, gece de mi kaldım... fkı olmayan; bir dünyada, sensiz çok yorgun ağlarım... Yarının olmayışına; fındık kıran balerine seni bekliyorum derdim, yazarım tatilden döner inşall ah...

Tahmin ötesidir hayat; bunu bilmek gerek, anlamak anlatmak gerek!... Hayatın içinden çıkmamak; dört bir yandan sarılmak gerek, irade sahibi ol dedi hayat neden!... Resmi kendin yap içinden çıkma hayatın; leyla sabrına sahip olmak gerek hayatta, ev olmak yuva sıcaklığı gerek galiba!... Zulüm olmamalı hayatta; sevmelipın onu üstün gelmelisin, kötülüklerden iyiliğe yol olmalısın!... Hüner sunmalı hayat galiba insanoğluna; renklerin kaynağı sen ol yeterli hayatta, endişe edilmemeli sakin kalınmalı hayatta!... Julven Den masallar gibi hayat galiba; ufukun geniş olmalı hayatta, limanda sevgili beklemek gibi hayat!... İnat yaşama hevesi olmalı hayatta; etki nedir diye beklemek gereksiz bu dünyada, tarumar olmamak gerek!... Anda dışarısı nasıl deme yeter; atlat anı yeter, irkilme hayatta yeter!... Rüzgar essin yeter; sönmez ateşimiz derler haklılar, önlenemez yükselişi izle derler nerede!... Nefes almak bile zorken; bizim elimizden alındı, bu istek mektubunuz yanık kaldı!... Sevdanız eksik; elinden avucundan istendi, verilmedi neden!... Zindan oldu zifiri karanlığa; eş oldu neden, tutku yok aşk yok dendi!... Dinlenmedi umut yok oldu; unut dendi neden, nasır tuttum nasip olmadım neden!... Altından hizma olsa ne yazar; aşkına mezar olmadı dünya, hangimiz derken!... Anlatıldı dinlenilmedi; nereye gidilirse hayatta bana gülecek denildi, gidilen döndüğü belli olmayan bir yoldasın!... İnsanız şaşar kalırız demeyelim; misafir meskeni bu dünyayı kötüleşti stirme yeter, izim bırak yeter deme!... İzim bile kalmasın bu adi yerde; zannet ki mutlu olacaksın nerede, sıralı ölüm derken!... Nerede ev yuva olacak derken; nerede vicdan rahatlığı, nerede mezar taşında kara çalısınız!... Ev yuva aile batsın; dinle dünya bu olanları, iyi anla!... İrade ile karşı çık; kandırılma yeter, aklınla oynamada!... Rüyadan uyan zannettiği gibi değil dese ya hayat; sardı korkular birgün birgünu tutmaz sonuçta, evlenmek dünyanın sonu oldu neden!... Vurgun mu olacak bu dünyaya acaba; dağılan hayatı topla bakalım dünya, asılan duygularla sen oldum neden!... Yaşam ölüm bir saniyedir aklın karışmasın insanoğlu; bakan kör olmuşsun insanoğlu desin hayat, atılan kara talih bir türlü silinmez alnından!... Hayat neşe dolu desem neye yarar acaba; toprak beni alsa seni verse yar dese an yeridir, adım adım ölüm var bu topraklarda neden!... Hengame derler bize neden; eklentisin bunu unutma der galiba hayat, raks et hayata karşı nasıl olacaksa!... Böyle şakrak oldum ama; görülmedin de hayata, eş ol dünya bana dedim!... Yandım yaşama hakkı elinden alındı de yeter hayata; kıvılcım senden gelecek dedi hayat, anlık anlatım olacak deniyor hayatta!... Nesil nasır tuttu ise; bilmek gerek hayatta, limitin zorlanır hayatta!... Israr yok kıyamet çok hayatta; mesken tut yaşamı yeter diyor hayat, evim okşama derim bende ona!... Kırıklar toplanıp yeniden yapılır mı hayır; tutunmak gerek tükenmek değil hayatta, umut bulmak gerek galiba hayattan!... Pişman değil perişan olsan ne yazar der galiba; ana leyla oldum görülmedin neden, asrın oldun bana mutluluk olsaydın yeterdi derim galiba!... Rüzgar bana mutluluk getirir mi; seni bana verir mi acaba, tebessüm ettim desen neye kime derim bende nerede bu bolluk!...