Et uzvun bir parçası: Beden bütünlüğü vücut; insanlığı, tanıtan diyelim... Den sonraya kaldı: Ancak çekişme hesap sorma; dünyevi olay, peki hazır mısın hayır? Ahiret diyen biri; kalp kırmadan selamdan uzaklaşmaz, neden diyorum hep... Yazan kalemlerde: Onun gerçekliğini göstererek; kendime dönmem gerektiğini tekrar tekrar söylediler, sağ olsun var olsunlar... Kişi söylenenleri: Duymalı ama; yapıp yapmayacak, aklını kullanmalı... Levla vazgeçti demişlerdi, inanmamıştım... İnat eder yaşamaya demiştim, iradesi sorgulanmasaydı... Leyla gibi; inançla sevilseydi, bunlar olmayacaktı... Levhaya mahkum ettiler, ruhlarını... Aşağıladılar horgördüler; boş yere yaşıyorsun dediler, ne için? Dün rüyamda gördüm, kızıma lilla diyordum... İlla yaşasın: Bir şeyleri değiştirsin; değiştirme ruhu olsun diye ki, ey diye kükresin diye de!... Naralar atsın; bu yanlış doğrular için, savaşmalıyız desin... Aman: Bana dokunmayan yılan; bin yaşasın diyenlerden, değil... Rüzgar: Hangi yöne giderse; o yönde olacak kişi, hiç değil!... Eskitme duygularla, hiç değil... Yüreği olan; insanlığı hatırlayan bin kişilik için, yap bunları... Çocuğun olsun olmasın; birşeyler yapabilecek enerjiyi, kendinde bulabil... Yaşam, çok güzeldi... Açıkla herbir kareyi, bana... Son; ben olayım deme, sorgula herşeyi... Ergin olduğunu; kanıtla, karşı gel... Riske atmak değil, ama? Umut beklemek olmasaydı, keşke... Anlat, bir şeyleri... Nereye gittiğinin günlerin, anla de... Anka olmayayım, ancak nerede? Eftalya olmasın, deme... Limit koyma kendine, lezzet bu demesinler... Ziyafet olmasın, duygular... Leman sıktı, demesin... Es geç üstünden, de... Ressam bulma, beter üzülme... İnme inmesin, kişiliklere... Nispet kalmadı, iyiliğini olur... İstekte bulunma; hiçbir şekilde, ışığı alırlar senden... Şırınga gibi: Enjekte edilir cehalet; cahiliyet nedendir, bilinmez... Etten duvar ol, kötülüğe... Nev sen misin: Ben miyim; netlik bu şekildeyse, gelmesin daha iyi... Er yada geç, diye diye... Şükür kelimesinin; anlamını değiştirdiler, neden acaba? Ressam; tekrar bak oralarda alın çizgim, yolum kalmıştır... Ahret kapısı gibi; yaşam demeyeli, çok oldu neden? Sırçata bekleyen, çok olur diye mi! Uslan be yüreğim, desen ne? Mana fırtına vurdu, bize derlermiş de... Sağ çıkmak istersem, ne olacak!... Uluyan sen misin; o mu, kimse benliği... Alamaz desek, ne! Fayda... Lev gelir; bir durak olur sana ama, kurtaramaz... Yekpare hayat: Yenilgiyi kişilikle bilir peki; yıkık olgularımız durum duygularımız bir ise yaradı mı, hayır... Aspelkader demişler; bir anı verin bana diyecek kisilerdenin, mutlu sona inancım kalmadı... Savaşabilecek takatim de; keşke barışı istesek kolay olsaydı, deseydi ah... Ömür bu ya, ışte... Dövün dur, bil yeter... Ünkar arama, yine... Nefes kim; ne için atar, kişiliğine büründü biran... Nare bu de... Naran kaldı; sende de, yeter bazen... Çözüm: Dünya ışte dönsün diye; ters düşen iyilerden bugün, ben olayın diyenler vardır... Fetih derler, seni yok ederler... Urlar; seni yok eder mi yoksa, bu kötülüğe karşı devam mı de? Randevu kime; niye diye, sorma... Kısıtlanan hangi yanların, acaba... Af deme; isteme, ad verilmesin hiçbir şekilde... Nefes bul; nefer ol olgulara karşı denildi, hakkı varmış gibi de... Sevgilim diye; ölümden önce yapılacak listesi gibi, yaptıklarımı yani sadece yazılar ım vardı...

Bir ben var benden içeri senden dışarı derler ya hani; süpermen değilim hayat kurtarayım ya da şair olsam, insan gibi yaşamayı bilirdim ki?! Bir adam çıktı meydan dayağı çekmiş kadar oldu ruhuma; çünkü ay yüzlüm diyerek, dünyanın döndüğünü gösterdi!... Umarım gösterge olmaktan şaşmaz ki; şair olmak insandan önce, kendini tanımak tanıtmaktır ya?! Becermek gerek bazı şeyleri ki; koray avcı demiş işte özledim seni diyerek, seni beni bizi tanımak için!... Adanmak yolunda; iz bırakmaya devam eder umarım, o işte gidiyorum ben demez?! Derken bir gidiyorum diye tutturmuş baktım ki; gerçi gitmek çözüm mü, nereden kimden hangi olanaklar içinde gideceğimi bilmiyorum ki?! Gösterge olmasını bekledim; bulmuş bulundum galiba ki, ayna olmak için çabala dense de?! Kendim için yaşamadım galiba ki; işte bu yüzden seçtim seni, gidemiyorum gidiyorum karmaşık bir yaşamda?! metaformoz yaşadım sayende; sağ ol var ol, sesini bu kez duyduğumda soluğun kesildi ki?! Nefesin önemini bir kez daha anladım ki; nefesi iyi şeylere yardım için kullanmalıyım sadece, ben yaşıyorum diye değil?! O yüzden bir sevmek bin defa ölmek demekmiş; işte bu duyguları tasvi ettim sadece, eskiye hasret kalan yanım değil!... Geçmişle hesabı olan yanında iyileşti; sağ ol var ol, deniz gibi dalgalı içim anlayacağınız ki?! Hayatın döngüsünü çektik içimize; içip bitirdik sadece, geride fener ışığınız kaldı!... Nefesimin yettiği kadar yani ki; altı üstü bir yaşam ya bu, ıste deniz üstü fener şarkısı?! Bana her şeyi böyle anlatıyor; size değişik bir şekilde teşekkür etmiş oldum, yani şükür diyerek?!

Leyl ettim; ne etsem daha fazla, bilemedim... Hat yolu bulmak gerek, insanoğlu için... Atsın; seni beni bizi, ad gününü bil diye... Tut bırakma; tükeneyim, hayata karşı ve sana muhtaç kalayım... Um; bilmek için, öğren de... Nejat uyguru hatırla; Necladan iyidir gerçi, arkadaşımdı değil mi? Sahi konumuz; yazarlar, karakterleri olmalı ki! Ben bir yazar mahlasını yaptım; iyi ki tanımışım, iyi ki var... Devam etsin yaşamaya; yazmaya, sağ olsun var olsun... Aldım verdim; ben seni yendim derler, haklılar... Leylak ol; leylayı bulsun, ruhun... Kandırma, kendini... Israr benden olsun, hayata karşı... Zamanım için, dedi karakter... Aranan kimliğine, karşın... Renklen dünya, herşeye karşın... Sınanmam, bu benim de... Aykırı bu, ben de... Lansman gibi; bendeki kelimeler de, yazar... Arsız, ruhun de... Rüzgara karşı duran; ben olacağım demeye, devam etsin yazar... Sağ olsun; var olsun, iyi ki okunuşum onu... Esti geçti derler, ya... Sevgiyi bilmeyen, bendi... İnleyen ruhum, bu bendeki... Nasıl bu diyeceğim, ne var derlerdi? Titrer ruhum der; durur karakterler yazarın, var olsun sağ olsun... İyiliği; insanlığı, yeniden görebiliyorum... Sağ olsun, var olsun yazarım... Yazarlarım der dururum; aklımda yoktu, küçük bir anı sayesinde yaptım... Hemde karakterini yazdım, iyi ki tanıdım kalemini... Porselen misin; bilinmez olmak, ıştesende... Anlatmak; anlaşılmak mıydı, anladım de... Rest çekme; barış diyemiyorum, niçin? Sev bil; hisset demek gibi, dedi yazar... İyi ki karakter yaşadı; devam ediyor hayata, iyi ki yazmış kalemi... Kalemde; kelamı atıyorum, iyi ki tanıdım... Kaybetme, de... Ortanca çiçeği gibi... Yüzme dur, boğul nedense? Uzuv geniş olsun, yeter de...

Elzem olan aile dedim; resmi büyük görmeliydim, çekilen çileler son bulmalı diyordum!... Ana ocağı arıyordum; ima istek arıyordum, leylak değil leyla arıyordum!... Evin etini temiz kalan kişi olayım diyordum; sineye hayat sığmadı belki kurguları sığar sandım, insanoğlu beşer şaşar doğruyu bulur!... Bende gerçek aile kurgularına sardım; hayatın işleyişine karşı çıkarak, iyi ki ters köşe yapmışım!... İyi ki okumuşum; siz yazın biz okuyalım, yazmaya yaşamaya yaşatmaya devam edin!... Aile var olmaya sağ kalmaya devam etsin yeter; titrek bir yapı esti gürledi olmasın, rüzgar eser hangi yöne giderim?! Sima burada gerçek nerede; düzen bu deme dene, üstün görünme yeter!... zulüm değil diyemezsin hayatın olgularına ters köşeye gitme Deme dene; eskici olma, geleceği bekle!... Risk alma; durgunlaşma, saklanma çık bak hayata!... Köse olma yeter; özlem oluşmasın, özünde kal yeter!... Şekil şart arama yeter; etki tepki arama dünyada yeter, gayem bu diyemezsin?! Hangi yanı ararsın hayatta; üzüntü seninle neden diyemezsin, lazım değilim bu hayatta desek bile?! Nefes devam ediyor; yaşam yeşersin, tohumlar yeter desen olur!... Anlatma yaşasın; gözlemlerin bilsin yeter, aile temel taştı hayatta ama?! Dünya çok garipti; limit sorulmadan, sınırlar bilinmeden?! Sen evlenmeyecek misin derler sana; kime ne kardeşim sen mi ayağa kaldıracak sin beni, gayret birşey!... İnsanoğlu insani yanı unutuyor bazen neden; endişe olsa da dik dur dünyaya karşı demem gerek sonuçta, seni sen yapıyor o!... Nisa değil misin yani; tek de güçlüsün unutma dedi yazarın, iyi ki tanımışım onu!... Aile kitaplarına neden bağlandığını onun sayesinde yazdım; ışık görünür mü acaba?! Şık hayatta şekil yapmak neden; şekil içine girmeye çalışmak neden, ıska demem sevinmem gerekirken neden bu haldeyim acaba?! Neyle beni şu an diyorsundur; öteki zamanda neler yapmak istiyorsun acaba, lüzum değil ama?! Lazım diyemi yanındayım acaba; astım günü anı diyemeyeceksin sonuçta, kâr yok ortada!... Ne işe yarar demesinler; adım başı adam olmayı öğren sezdi kişiler, keşke dinler mi kişiyi hayır!... Dikine gider dilim nedense; ıslak soba değil eğitici kişi olmalı, sopa doğruyu göstermeli?! Neyleyım bu günü anı bana seni gerek seni demek gerek; erkin olmak neden, resmiyet kazanmak neden?! Kıstır kişiyi kendini mi keşandan hayat diyemeyeceğine göre; ektiğini biç derler ama niye kime göre belirtme ler, kısmet olursa güçlenip?! Ardında adam gibi duracağım demesi gerek; ortalıkta yapayalnız olmayacağım değil mi demek gerek, güzel günleri cogaltti benim için demem gerek sana!... Ufku açmak için beni ufuk kullanmak nedendir; limitim buraya kadar de, beni seçme gerekirse yeterde artar bile!... Kızman kıyman neden demek gerek; ıstırap olmayacağım, şimdiden öyle davranma bana!... Zindan olmam sana da bana da; ıslak imzan değilim de, oyuncağında olmayayım yani demek gerek!... Kişilere şu anı anlattım rahatladım; ufkun tazelendi, acıların diner mi bilmem de?! Nispet iyisi havasında olurum galiba; otur kalkma diyemezsin, aklıma giremezsin!... Nihayetinde oynayamazsın; bilerek yaptığım ortaya çıkar, uslu oturtamazsın!... Ani kararlar sevdiremezsin; niyet okuyamazsin, ben buradayım kaldıramazsın!...

Hayatım böyle başladı umurumda değil demek isterdim ki; ister alina ister burak olalım bu hayatta, olay örgüleri onun içindir ki?! Yine de sev herşeyi diyerek; direnebileceğini gösterdin, sağ ol var ol!... Daha bir çok hikayen var biliyorum; okuyorum okutacağın emin olabilirsin de, size de oluyor mu?! Bağlanma korkusu ki; benim de oluyordu, kiminle başladı derseniz?! Şu ya da bu yüzden diyemem ancak; göçebe ile o şekilde tanıştım, bir odun çubuğu ile kardeş olan biri beni de bir yanına çekmek istedi ki?! Ailesinde benimsenmeyen kişi olarak; çevreyle iyi anlaşamama sorunu yaşarsın, işte o anlardan birinde geçmişinden kaçamanış iken?! Kendince bir noksanlık ararken; içinde ayın soğukluğunu hissederken, zinde kalırken zindanda yokluğun anlaşılmasın?! Aldığım verdiğim kişiler görmesin; niyet ederek yaşamak işte budur, kıyı sensen anlaşmak kolay olur!... Renk vermez kimse; anlamaz beni deme, ezme beni!... Risk taşıma bana; mısra misli yaşam bu, ilmek bu ya sinme olmamalı dedirttin bana!... Bu süreçte sağ ol var ol yazarım; hayal bu ya dedirtmedi hayat, ince ince işledi!... Lazım olanı görme diye; aydınlığın varlığını oluşturma diye, limit nizam içine sokmasın seni diye?! Bir an gelir vay o zaman denemen içindir her şey; insanlık hali sonuçta, odun sopa minimum kötülüklere karşı ödün verme diye?! Şiddetle karşı çık hayata diye; nilüfer açtır diye yapıyordur bunları hayat, git geçmişin acılarını yaz ve onlardan kurtul dedi ruhum ki?! Bir anı budur ya; kız bana değer mi diyen biri vardı hayatımda, bermuda şeytan üçgeni gibi giriş yapmıştı ki?! Ben ona güncemde açı olarak adlandırmıştır; bir acı ile bir an huzuru bulabilir misin şöyle ki, o beni dinlemeden çık dışarı diye yerde sürüklemiştir?! Tabi sonradan ben onu o beni anlamıştı; tabi ki hayatta bu değil midir içindeki mağrurluğu silmek isteyip, bize bir dal kamelya uzatmaz mı?! Ciddi misin sen deseler; her şekil şartta, benimle çıldıracak birini ya da?! Beni o anlarda kamelya olmaktan kurtaracak bir eş arıyorum ki; yol ortasında inatçılık yapan bir çocuğu yalnız bırakıp gidebilirdi ki, gitmese keşke demek yerine?! Bir oyuncak bebek için bağıran yanına; kendisi görünmez bir kırmızı biber sürse daha yerinde olurdu ki, adada tek başına kalsam çıldırır miydim diye düşünmeme gerek yok neden mi?! Yalnız bırakıldığı an; bir ses bir hareket beni zorlayacaktır, misal teyzem sanki kırık kalpler durağında?! Büyük birini yalnız bırakarak çekip gitmiş evden ki; bahçede köpek varken hemde bu yanlış bir hareket ve benim hayatımla oynadı, bahar mevsimleri insanı büyütür ya işte!... Bu yüzden geçmişin yağlı urganını kendinden uzaklaştırdım; manevi aşka odaklandım, eş bulabilecek miydim ki?! İşte o dönemlerde yazamayıp yazarına bir hitap da bulunmak istiyorum; aşklarımı içinde yarasanda, kelimelerin kağıda döküldüğü dua gibi ömrümü ömrüne nasip olsun diyerek?! İçindeki aşk mevzunun aslında; ilahi aşk olduğunu o an anlamalıydın, kusura bakma yazarım!... Yeniden hayatına girdiğim için umarım; memnun olursun seni kelimelerini seviyorum, sağol var ol!...