Dikenler, dört bir yanımı sarmışken... Eski zaman destanı gibi, hayatımız... Nispet iyisi herkes, bir biz kötü olduk... İnsanlık için, inceliğimizden feragat ettik... Zemin sallanırken; seni beni unutur, insanlık... Uzaklık, ne kadar iyi dersek... Zindan bu tarafta der dünya, diye korkuyorum... Aydınlığı unuttuk; bu ne karanlığı, dost bildik... Yıllanmış şarap gibi olsun herşey: O zaman iyi oluruz belki; dostlugumuz devam etsin, iyi ki tanımışım seni... Kalbin atmıyor; sen dokunmadıkça, denilen herkes... Önce fidanlara; can suyu olsun yeter, ben kendi aşkını bulurum... Sadece görme ile olmuyor dedi biri, doğru üç maymun mühimdir de... Ancak bunları da; yapmayan, gizli yaşayan vardır herşeyi... Bir tek; ben mi, battım gözüne... İgde çekirdeği meselesine; bir daha girmem demiştim, ancak... Ne oldu, ne bitti de: Ben suçlu oldum neyse; buraya kadar, ses olmamıştım size... Karanlık ağlarda: Olayın bir öykü vardı; kara bahtına nazar değmesin diye, kara boncuk takmamız için... Sadece yıldız az kalır imiş; ben bilemedim, yazarları... Nedense yorumsuz kalarak anlatamıyorum; nedense ve kara sevda 2 oluyor, nedendir bilemem... Ama hayat devam ediyor; parmaklarımdan kayıp giden zamanda, ayıp ettin sen diye veryansımı edemem... Yalnız resimde: Bir ben bir o olmasa; ne hayat durur ne de sitem eder, eminim... Saat onun yerine de, işleyecek beni de koruyacak... Ölüm; doğum bir doğru üstünde, hiç sapmadan bize... Zamanımızı bitirmemize; yardımcı oluyor, olguların yasını tutmanızı engelleyecekler... Doğrultuda damlalar; çoğalırken bizi geleceğe, sürüklerker... Eninde sonunda; kader ile karşılaşırız, ancak... Ney üflemez ise, kimse... 90 yaşında olsakta; bu kötülüklerde, iyilik bulamayız... Dekarlı hayatında; dayanamayacağın ne olur diye, başladı herşey... Aşağılandiginda; aşamayacagim, hiçbirşey yok diyebilirsin... Şekilli hayatında; renklerin anlamını çöz, bence... Kıyılarında; bir çirkin ördek yavrusu ol, ne olmuş... Islaklıgını, güneş örtsün... Misliyle; niyet bu değil mi, kötülük kovucu olmak... Isınmak çok kolay, olmamalı... Nispet yapar gibi, yaşayabilen de... Neyzen de ki; nefes bende olsa, dünya zamanımı ona veririm de... Emin adımlarla; mutluluğa, adım atıyorum de... Fırtına esti ama, beni devirmedi de... Elin hamuruyla; hayatıma, müdahil olma de... Sınam olsun, varsın bu sayede... İnsanlığı, hatırlarım de... Renklerin gözlerinde; aldıkları değerlere, belki dayanamam diyerek... En emin olduğum, acılara katlanırın demiş... Niyetim ne ise onu yansıtmış; kıyamam denilemeyecek olayları gösterip, hayatın acı yüzünü bilsinler istedim... Leylaklar sokmadan, gelmeyi ne kadar istedim... En iyisi bu denilen noktada, risk oluşturmadan mı? İnsanlığı anlamadan; nispeti bilmek mi, hayır... En mükemmel insanı ararken, kendimizi unuttuk... Nehirler, göller arası... Bir yerde mi acaba? Açıklayıcı bir zaman ararken; kendimizi kaybettik, cennet cehennem... Savaşında; ısmarlama bir birey olsa keşke, sınaman biter o zaman... Islaklık kanın olmasa bari... Küresel yalnızlık yaşadığımız; yaşanan o kadar şeye, sesimizin çıkmaması... Başka türlü açıklanamaz... Ulkeler bağışıklık mı kazandık, nedir... Resmen dilimiz tutuldu... Ustünlük taslamak değil; ama çocuklar ölmesin istenir, ölsün diye değil... Yazar başta öyle düşündürdü... can

Şaşırma kalma dünyası, burası... Aklın dilin, ulaşmadığı yer... İnsanlık unutmak değil, küskün kalmamak... Rüzgar seni de, hatırlatmalı... Sessizlik benim; senin, onun göbek adı oldu... Eyvallah denir hale gelmiş herşeye, neden? Kıyamet ne zaman kopacak, peki! Resmini çizen dünya, kalmadığı anda mi? Eskitilen, ne varsa...Tarumar bırakır, ruhunu... Elinde, kendi kanıyla... Riske atmaz, kendini... Giden yıllara inat... Eğittim kendini... Çıkmaz ruhun, bedenine hapis... Müstaki bulmuş gibi... Elindeki taşlar, kime giderse gitsin... Şekil şartta, ben buradayım... Geçmişi siz okuyun; geleceği birlikte düzeltelim demiştir yazar, var olsun sağ olsun... Çal gitarcı, hayatından bir küple... Israr kıyamet, yaşantımıza inat... Resmin arka yüzü, biziz... Pınar akarken, önünde ret durmadı kimse... İlgaz dağından, atma beni... Nereye gidersen, kalbini de götürme? İzdırap çektirme, bana... Reklam aşkı değildir, yine... Kendini, biz olmaya inandır da... Elinde kimse kalmadığında gör... Niyet bu ya ışte yazar; bunu gösterdi bana, sağ olsun var olsun... Minnet olunan, hayata karşı kişiler... İnceliklere karşı, ne olacak bilinmez... Resmi yaşamla karşı, kıyıdan seyreder gibi... Açılan, herbir pencereye karşı... Çöken kişiler için, sen duracaksın... Limanda, onları bekleyeceksin... Anlatamadım demeden, ne için yaşıyorum diyemeden? Sevgi; kişi mi, varlık mı bilemedim... Esinti rüzgarda, salıncakta saklanmak gibi olur... Aslında; asılan ben olayım bari dediğim anda, yazarı okuyorum sakinleşıyorum.... Sağ olsun, var olsun... Silkelen, kendine gel demek istiyorum... Emin olduğum, hiç olmadığındır... Kıymetli ruhum mu varmış, nerede imiş? Temin süresi gibi, yaşamın... Elinden tutacak dense, inanmazdım... Rıhtım da bekleyen, kumru olurdum da nerede? İşte yazarımız bana; tekliğin gücünü, sonra biz olunabileceğini gösterdi... Gülen yüzüm soldu... Raks eden bir dünya olsaydı bu, bendeki inceldiği yerden kopmazdı... İpin; seni beni bizi, ayakta tutardı... İşittiğim şeyler, bana kalmazdı... Reklam izler gibi, izle hayatını... Eninde sonunda olacağı, ıstanbul hatırası... Nehir sonu, mutluluk olsun... Kıyıları, sana mutluluk getirsin... Limanda kimse olmasa da; kötü anılardan, kurtul... İnci gibi nadir, bir geçmiş değildir sonuçta... Hasret umuttur, derler... Arya söylesem bile; kendi sesimi, kendim duymadığım için... Yaş tahta, hep ben olduğundan... Asla yaşanmamalı idi, herşey... Tahammül sınırları olan kişiler için; ayakta durmalıyım dedirtti, kişilere yazar... O yüzden teşekkürler; var olsun, sağ olsun... Eldiven mi giysem, kendimi kötülüklerden korumak için... Sevda kime olursa olsun, sen ruhunu sev... Rakım ne olursa olsun, ruhum daha rahat orada... Aşmak gerek mi, durmak mı? Resmen kendine, savaş açtım neden... Eklenmek istediğim, bir yer yoktu... Nehirler aşmak istedim, o kadar... Giz bulutundan uzaklaştım mı, bakalım... İstenmek mi, istemsizlik mi nedir? Zincirlerinden, ne ara koptum... Kıymık batsa, yine ben... Aşağılık terimi, bende değil... Sınır dağı ve ben... Asla dünyayı bırakmam... Basmadığın yer kalmayacak... a

Cennet de, cehennemde burada!... Ufka bak ama, içinde ukte kalmasın yeter!... Maksat bu yani: Yaşamak olsun yaşayabilmek mi demeliyim yada; her neyse, herşeyde vardır bir hikmet diye bakacaksın!... Ama, akla gelen uygulanabilir olsa bari!... Reklam arası değil ki; hayat bir dur, burada şunu da yaparsam daha yararlı olurum diyebileceğim?! Tez vakit olsa ne güzel olur diyordun; ancak, olan olacaktır!... Ezici çoğunluk bu olsa gerek: Zaman çok ezici olduğu halde; ilke bu desem yeridir, kah ağlar kah gül ben buradayım de al!... Sat bir soyutluk yok ki; mutlu olasın, heves değil diyesin!... Vesvese edebilecek yer zaman yok bu anda; asrın geleceği nedendir bilinmez, lan sesleniş değil zeryeniştir tır!... Geçti üstünden derler haklılar; ıskalama gerçekleri, bil bul yeter!... Menekşe ekmektir; dünyaya neşter vurmak değildir sonuç, ek dur hayata karşı korun!... Kırma kendini; en büyük düşman etme, şanlı kaynak şan şöhret en iyisidir!... Endam burada de; kısmayı bil kırmızı ol yeter!... Iskalama yeter; raks et yeter, gücün yeter de mızmız hayat burada!... Irgat ben değil sensin hayat; zan etme yeter, irka bul kendini!... Maksat güven özü hayattan bul; ortanca olma yeter, ring geldi yine buldu beni de sini!... Savaşlara düşmanlara gebe de; ıskala beni hayat kötü yönlerini bilmeseydin deseydim, zannetme koru yeter!... Alkan yeter; arşın asrın yok sonuçta, gayemle hazırların olmasın yeter!... Aklın yerinde mi de; pes etmesin, yitik benliğin yıkıntılar altında kalmasın!... İpten alma kendini istemi dışına çıkma; perişan olma yeter, oldum mu öldüm mü belli değil!... Leylek savaşçısı olur bir çocuk, bir yana durmak durdurmak elindedir, umdu buldu mu hayır!... Memnun oldurmak için çabalamak nedendir bilinmez; bir hikaye bunu en içten ayrıntılarına kadar yazdı, sağ olsun var olsun!... Olduğumuz yada göründüğünüz günü; sizde görün, kimsiniz anlayın?! Bir ailenin bireyi mi yoksa; dünyanın kimsesi mi, her türlü anlarsınız bu hikayeyi okuduktan sonra?! İyi ki yazmış yazar: İyi ki okumuşum bende; yazmaya, yaşamaya yaşatmaya devam etsin!... Sarıl bana, unutayım herşeyi!... Asılan duyguların olsun; sen değil, adalet bu ya de 1k görsün diye sevin!... Ring seni bekler herşeyi sunarak; ırgalama nedendir bilinmez, maksat neşe olsun!... İyilik olsun yeter; arı sen misin ben mi, sokan herkes artık belli değil!... Vesselam sen kimsin; ben misin, ipten kurtul yeter!... Kestane gür olsun yeter; ağlama yeter, hissiyat derler!... Hasret çeken gibi; 14k ile vestayar olsun yeter, ergin ol yeter!... Raks ettin mi; ne zaman, niyet mi olsun!... Nisan olsun yeterli; 1k olur geçer sandım ama, sessiz kaldım 18k görmüş!... Giden kaçan; 12k görmüş müdür mıdır bilemem, sistemidir bu olay biter!... Teslim bu ya; ukte sen misin ben mi bilmem, reklam arası gibi herşey!... Unut mu unut mu fark olsun ama yok; net ol yeter, kaçma birşeyden yeter!... Neriman 12k olmuşsun bak yeter; cundalı olsun yeter, ufkun geniş mi herşey daha iyi olur!... Yaşama; yaratmaya devam et modun oldu, hayır denen yani?! Eskici dedim durdum nedendir bilmem; şenlik senin içinde olsun yeter, ilgi yeter olur biter!... Lansman gibi; yaşam de yeterli herşeye, yetişmek için çabala yeter!... Başarmak insanoğlunun elinde; insan olsun yeter, gerçi ilk senden ev oldu!...

Oldu mu bilmem; bu insani yan, lal olma konuş insanlarla?! Mutluluk mu umut mu; asla şurada kalsın, bu tarafa geçmesin!? Limonda ekşi hayatımızda; avlan insanoğlu demez kimse, bunu olma oldurma der de?! Öldürdük ödül ne mi demem gerek; lokman sayılı nasıl olsa, benim lokman ol deme hakkın yok sonuçta?! Müjde hayat iyileşti diyemediğine göre; ümit buraya kadarmış, ünvan ne olacak acaba demek gerek?! Şen kahkaha nerede: Uzun bir uykuda mı; eskisi desek yine, cennet cehennem arar mıyız?! Çağ atladık sanki; ahval buydu, benim tek kaçışım renkler gökyüzünde!... Eskici beni bizi bulsa; gerçek olsa keşke, ecel senden benden yüce değil de ne?! Cinnet bundandır yani; etkilenmek elde değil sonuçta, leman bulsa bari!... İncitme beni: Narin bu benlik; seni de alır, zahir zaman her anda seninle anda kaldı!... Yaşam mahvol yeter; bugünde benden kurtul de, aldığı ne var?! Nehir akar yeter bu bana; ısmarlama oldu, vatan bul deme?! Yaşadığın toprağı benimse; ardında bırakma kimseyi, ah alırsın!... Ruh sen miyim ben mi; benliğin yıkık, elemle merhem bulamıyorum?! Nesil nehirle yıkansa; yok bulamaz, ipte cambaz gibi insanlığın olduğunu bil yeter!... Mumla arar bulur mu bilmem; limiti unuttu, imrendigi hayatta insan kalmadı demesinler!... Kıl oldum abi: Olgulara al geldi; bana ya kendi kanimsa, lal olduğu yerde dünyada dese yeterli!... Soluklan ani hareket yapma; nerede bineceğini ineceğini bil yeter, yeteri kadar yaşadım de?! Ettiğim dua olsun; kaçırmasın kimseyi de, sav bulup bu benimdir demek gerek!... Adlandırma ad bulma derdinden ben; tetikte bulur kendini, ishak et kendini!... Ruh sensin: Bunu unutma; kendini kandırma, aslı bu deme!... Buluşma niye gecikir bilinmez; uslan yeter gönül derler neden, sevgiyi unutma yeter!... Hüzün kol geziyor neden; kötülük demek gerek, aç bağrını unutma an bitmedi!... Tak etti canıma deme hakkın yok galiba; ıskala beni hayat diyemem demem, rastgele yaşıyorum de yeter!... Anla hayatın belli lansmandan kaçamazsın; askıda bırakmaz seni sonuçta, anla anlatmaya devam et!... Yansıttığı ne varsa yaşar; evvelde ne varsa gelecek kurulur, rıhtım bildiğim neyse bilemem?! İrdele herşeyi; nasip eden ne olursa şükret, eklendi bilinir mi bilmem?! Sınırın bilinmesin; evi ne ki zamanı ne olsun, vicdan azapta gerek!? Eğlence sensin hayat; mahcup ol yeter, erdi muradına emin misin merhamet nedir bil yeter?! Cinnet mi cennet mi an; entrika geçen dünyada tutun bir ana, neresi burası de yeter?! Dede büyük de bil; efelenme nereden gelir, renkli yaşamdan dersen?! Esti geçti bana değmedi de yeter; eklenti yaşamda ruhun benim de, hangi hakla de yeter!? Aç kapıyı ben geldim desem; nerede kaldı cesaretin, esamesi okunmaz mı yoksa neredeydi?! Eski şarkılar sözler bilmem de; iyi ki yazdım bende, hayatta anlamlarını bir daha açıkladım!... Bir isimle birlikte; iyi ki yaptım ama, kuşun kanadını yazdım!... Onları özgür bıraktım: İyi ki eğitimci; öğretmen kişilerin birçoğu için birgün vardı, o da 24 kasım o gün tanışma ve doğum günü olan arkadaşlarım vardı!... Kuzenimle birlikte; iyi ki diyorum onlarda var, var olmaya devam edeceğiz unutturmayacağız!... Gel yarim; yanında kal ensemde nefesin eksilmesin, menfaat değil yaşama isteği insani taraf tutsun!...

Dert mi o ne de insan, der hayat!... Ofla insan der hayat, dünyaya!... Sığın bana der hayat, insana!... Timur ol der hayat, insana!... Dostu kelimeler der hayat, insana!... uzman olma der hayat, ,insana!... Dolu okul olur bilgi olur der dünya, hayata!... Sığıntı olma der hayat, insana!...