Hiçbir zaman denemedin bile derim; en sonunda mutlu olacağımı bilsem yeter diyeceğim de, beklenilen zaman aralıklarla gelecek galiba derim?! Eklem yerlerin ağrır yeter dersen; kırılan kalp olmasın iyi ki tanıdım seni derim, rüzgar eser resim çizer!... Yaşam sana üstün yönler olduğunu hatırlatır; mesken tutar seni her anı ile eskisi gibi olmak isteme sadece, ileri bak yıldırımlar düşsede üstüne?! Ayağa kalk: Say bu daha bir diye; kötülüklere karşı, aşık oluyorum eyvah yerimde duramıyorum denildiğinde?! Sumrun aklına gelsin hep dedim galiba; sağ ol, var ol!... İyikiler arasında kal; var ol, sağ ol ki?! Ağır gelir her şey; daha da ağır olur musun abi demek istersin hayata karşı ancak, yazarı bana kişiliğime ilişkiye ağır gelir misin ağlar mısın abi diyerek?! Yine hemcins kurgu de: Hayatı hangisi daha iyi anlatırsa onun yanında dur; bende öyle yapıyorum, sağ olsun var olsun yazarım!... Dik başlı olalım; aklını başına topla diyenlerin aksine, aklımı başından aldım diyenlerden ol!... Litre litre sağlık için; detoks yapacağına, yaşamını iyiliğe ada!... İyi ol; daha iyi kız bana, kızma hikayesi iyi olan birini ezdirmem!... Hem sende ezilme diye yazdım; umarım yerini bulur, ustura gibi geldin hayat önüme!... Risk benim hayatın ama; seninle tanıştım, asık suratım senden önce demişti peri için uraz!... Zinde kaldım; zindandan çıktın sayende demişti uraz, estin gürledin sayemde dedi eren!... Rengin oldu hayatında desene; bana eklendin sana bana iyi oldu ama, niyetim seni mutlu görmek mi sayende başar de?! Başında başlangıç yaparken, görünmemek mi oldu galiba?! Engin duygular mı neden, hınç dinç ile seni elde edeceğim dedi peri!... Aşık edeceğim kendimi sana de ki: Peri yapsın demek ki peri hikayesi; benim dünyamda yer edinilmiş galiba ki, benim dünyam demişken?! Aklıma eski bir anı geldi: Neden diye düşünmedim bile; o zaman ki şimdi aklına yanarım, ersoy dedik ama kabullenmek galiba ancak?! Dizilerde görürken bile yadırganacak şimdi ne oldu; senin benim bizim arkadaşımızda olabilir biri bile sevebilir, yan koltuktaki kişiyi ister bayan ister bay olsun sorun olmamalı kaldı ki?! Pedofili diyerek yakmayın canları; yazarımız iyi yada kötü hayatın bir yönünü yazmıştı, haklı olarak ki?! Nedense bunu kaldıramayanlar; kendini birinden düşük görmek istemeyenler, üzerek kalp kırarak kazandığını sanıyorsa yanılır ancak?! Bunun için: Kırılan ruhlar kalemler dinlensin; kırmasın kelamlarını, sonra geri dönsün ne olur?!Pırıltı gözlerde, ise... Eller, iş başındadır... Mevzu iş ise, o zaman aşktır... Bırakmam seni, hayat hep gülerim... Esnek olsun bedenim ki, bir yanım sevinsin... Cin biber çarpmış gibi, yaparım seni... Asla, benimle oynama... Mistik bir kokuyum, ben derim... Kırık kalp olmaz, bende diyemem... Üstüm de olsam, ruhun senin değil... Resmin yemeğin olsun, aşkın duygum değil... Eski bir sevda olsam, gam yemem diyordu karakter... İyi ki yazmış yazarım; iyi ki var, sağ olsun var olsun... Bittim gözün aydın diye, söze başlayayım... Eninde sonunda, macera dolu amerika değil mi? Nispet dünyası değil burası demek, var ama! İnsan insan bu sensin, ışte derim... Misket oynamayın benle, be derin... Müspet gelenek, olmayacak... Uslu durmam, çünkü sen af

Öğrenmek yaşla değil başla demişler; tahammül sınırlarıyla öğrencisi olacaksın hayatın, temiz bir alan için de bilinç hep açık olsun bulunsun yeter!... Benliğini oluşturan; üstünlükle üzüntüleri kov hayattından yeter, şakrak olayım şenlendireyin ruhu yeterli!... Raslantı ile geldik hayata kabul edilir olsun; an yani anlattığım ve yaptığım an ne ki, yaşadığım ne olsun aklandı an yaşanır deseler ya?! Yensin yenilgi neydi bilsin desin; bildiğim ne olsun bulduğundur diyeyim, ülkü buradan gelir denirse?! Kanım aksın yerini bulsun yeter; emin olduğum ne varsa yeminin ne olsun bu hayatta, burdan geçtiğim uğradığım derlerse?! Dünya yaşam son bulmadı derler; uğultu çoğalır o zaman gerçekliği burada yani, kist andır bir şekilde kötü huylu mudur?! Eskiden geleceğe bakış olsa olur hayır demez kimse; değiş değer burada anla diyedir, üzüntü uzunluğu ile seni boğarsa?! Risk renkli dünyam dadır insanlığı yok edemezler diyemeyeceğim; yaşamı anlardan ayırdılar sonuçta, ekti geçti üzmesin kimse seni!... Fark et anı yaşama sarıl; ıskartaya çık yeter, rastgele anı yaşa!... Aynılığa sarıl; ıskartaya çıkma yeter, tahammülü yok deme hayatın sonuna gelmedin sonuçta?! Pişkin hayatta mutlu bir an çal; ıskala beni diyemeyecek noktadayım nedendir, neşe nefesten gelir bunu anlamak gerek!... Affet beni akşam üstü diyemez hayat nedendir rastgele hayata geldiğini biliyorsun belki; sevdik mı sayılacak mı nerede, iğnele hayat ne kadar zor olabilir ki?! Nefret de hayat belirtisi: Aynılığın kurdu olur; ense kalın olur hayatta, lazım olan bu mesut değilim!... Hayat bana karşı mert olsa ne olur; baktığım gördüğüm nedir ki, arka sıradayken seçemezsin?! Rızık oldun mu hayatında asla; ırgat ol gel gör herşeyi, şimdi yada sonra de vicdan azabı yaptırma bana?! Hayat eleme beni zaman sığınma zorunlu olmamalı; aşk bir dünya kalır geride, vesvese olmamalı galiba asla ardında kalmamalı sonuçta?! Şenlik var dedi hayat; alışma sonrası buradayım ben desem, kısa bir ara versem!... Lime lime ederler bedenimi nedendir de; ırgalama hayatı desek, şimdi neden kalır gibi verdiğin kadar alırsın bu dünyada?! Eskiciler oldu dünyam nedendir bilinmez; resmet dünyayı daha iyi olsun bari, istekli ol yaşama!... Tutum şık ne onu sor; seçeneklerin ile sonrasını belirle bildik, gördük anladık de?! Aklan zamandan; tutun ne olursa bil yeter, unut denildi neden sorulmadı?! Hayat hisset dediği an; bilindi anlatmadın yeterli kalmadı, nefer oldu bitti herşey!... Yetiş yaşamdan yer kap; arka sıra falan deme kalk savaş, kötü anla askılık oldu yaşam nedendir bilinmez?! Mahkum malumat gibi oldu galiba; arkadaş arama, yaşam öyledir ki?! O sen ben olursa o zamanlar biter gider; zambak kalır geride, seni de özler!... Vesselam deme: Unutma birşeyi adlandır yeter; zamanı kıyamet deyip, kaçma herşeyden!... İnci benim desem; incitti zaman rıhtım derler, limandan daha önde ki?! Islak yaşamda hissediyordu; anı tam zamanı biter denilse, ıskala beni desek nedendir bilinmez?! Merhamet kimdeyse: Kral odur derler; avla beni vurun beni, neyleyim zamanı de!... Uzakta bir yerde bulunursun; sınavdı hayat neden arayamazsın, ondalık hayat sonda çalışmaz sonuçta?! Nerede kaldı zaman, lehime işlese bari de!...

Olmayı dilediğini gösterir ancak; artık seni düşlendl, güzel şey demek istediğin varlığın bile olmasını istemezsin nedendir bilinmez?! Ev arayışındadır her şey ki; insan olmak kişisel haklarını bilip, ilk önce kendinin sahip çıkması demek aynı bir şairin şiirini bilmesi gibi de?! Dünya karışık olsada döner tıpkı; kadıköy'ün kendisi için neşesini kaybetmesi gibi, hayat sana kendini soğuk odalara kapatma diyor böylelikle sadece?! Ufak oyunlarında ona nefes olmamı bekliyor; çıkmaz sokaktayım sanki esmer bir dal arıyorum çıkmak için, hiçkimse yanında olmazsa inançta aşkta bitmiştir!... Karacanın dediği gibi: Yinede sevilebilecek yanı vardır yaşamın insanlığın ki; bu kaçıncı sonbahar bu kaçıncı kaybedip başlangıca tutunabilmek ki, tükenmek istenilecek bir şey değildir galiba?! Yaz kırık sevdana ki: Bu sevda bundan sonra inadına varlık olmayacak; evrenin bir ötesi olacak ki, rahat rahat insan olduğunu hatırlatayım kendine!... Her sabah turkunde kendimi hüznü beklerken değilde: İyiliği umarken bulmalıyım yağmur damlasının topraktan kaçtığı gibi; çok canım yanar diyerek bambaşka diyarlara gittiği kadar insanların için, sen büyük bir nimetsin der yaradan ki?! Bende kaçtığın değerlere o kadar muhtacim ki: Sevmek gerekli iyilikler için mutluluk umut saçmak ki; insanlığın gözlerinde değişiklikleri göreceğindir ki, bir kişi kötüyse bin kişiyi takmamak gerek!... Hancı gibi yerleşik duyguları sevmek gerek ki: Bir kişiyi dostluğu arkadaşlığı sevdası yüzünden seviyorum; eğreti duran kişi yüzünden görmemişin üzgünüm ancak, ben zaten hayatı belalı olarak gördüm!... Kişilerin tatlı kâbusları olmuşum çok mu ki; kişileri ayırt etmem o yüzden zorlaştı, canimsin sen dediklerim canımı daha çok yaktı!? Şimdi ben onlara: Sen olsan da olmasanda ben bu hayattayim zaten diyerek; sadece sevgiyi benden esirgemeyenler ile birlikteyim ki, onlar bari ardından konuşmaz yüzüme ayna olurlar yinede?! Beni böyle bilmelerini istemem: Beni istemeyenlerin sadece; hâl hatır sormak güne güzel başlamasını istemek sıkmak ise, bilincini alıkoyuyorsa olsun varsın söylenmeyen sözlere tercüman olanlar sağolsun!... Uzak dururum: canı ciğeri bilinci için; aman dememesi için, merhaba hayat demiştim zaten?! Ben yıllar önce nefessiz kalmayı da: Nefse kanmayıda hiçkimse olmadan öğrendim zaten ki; kimseye üfle de söneyim bilsin insani yanım demem ki, kişiler birey olmayı benimle öğrenmesin!... Bilinçlerine nara at ki: Ben onun için vazgeçilmez olduğunu bileyim dediği noktada; ben kralcı olmaktan çok kral olmaktan vazgeçebilezin ki, güz yangının çabuk geçsin!... Amaç unutmak ise: Mecburiyetten yapmadığım garanti ki; kış güneşini soldur diyor yüreğim ki, yaşamın bana verdiği nefesi şanslı bir şekilde tüketebileyin değil mi ama?! Yaşamın değerli anlarını varlıklarının kıymetini bileyim: Dipsiz kuyudan seni kurtarıyorum der; değerli olanlarla yaşarım işte ayıplarımı ayıkla değilde, benim yüzüme vur!... Benden gitmek istersen: Git diyebileyim; gün olur devran döner demişler zaten, uçurumun kıyısında olan birini vuramazsın!... Kendini anca kandırıp: Yogurdugunu şamarsın ama asla; buna ulaşamayacaksın, trenin hangara girdiğini göremezsin!...

Etsin yazmaya... Sindirilemeyen gerçekler var, sonuçta... İnsanlığı ret edersin, ruhun duymaz... Ney dersin benim halim, çalıp söylersin... Diğer kişi olmak için; can atarsın bazen, olgulardan uzak... İnme iner gibi; susar duyulmak için, can atarsın... Renk cümbüşü hayatın, farkına varmak gerek... Ellin, boş kalmamalı... Leyla olsam... Leman, arasam dersin... Aşık mi oldum hayata dersin, fark ettirmeden... Gökyüzü; gökkuşağı verir sana, ışte o an... Özgün olursun, herşeye karşı... Gelgit, olmadan... Ense kalınlaşmadan, herşey daha olgun... Bakış; çok derin bakmayı o yüzden, anlamıyoruz... Anlaşmak değil mi yaşam; ışte o yüzden, tutunamıyoruz... Kımıldarsa; çok şey değişir der gibi, anlarım... Anıdır beni yok sayan, nedense? Lav gibi; bazen kaçsan da, yakalar seni... Isın için ısınsın, hayatın soğuğuna karşı... Merhamet bu bendeki, herşeye kucak açan... Sanki; resimler, hep gri... Unut geçmişi der, gibi.. Ya gerçekler; heves mi bu, asla... Umut yok desek; kime göre, neye göre? Çığ altında kalıp, ben neredeyim der mi? Islaklık, neye yarar... Git kurtar kendini, der mi hayat... Leylaklar mi gelir... Israr kıyamet neden, insanlığı getirmedi... Kaybeden olmalı mı; her neden, yani... Limanda ben durmam, zorlamayın... Arın, arşınla dünyayı... Ring, bu ya... Çınla, aydınlat geceyi... Irgala beni, neden... Nevresimler: Hep temiz; gerçi insanlıkta, temiz yan kalmadı... Limon sıkıldı herbir duyguya, davranışlar karıştı... Arı gibi; hızlı yaşa, genç öl de kendine... Renklendir hayatını... Hemdem olsun, daima... Aşı vur kendine, yaşayabilmek için... Sonu bekleme, yeni başlangıçlar yarat... Raks et, herşeye karşı... Ehle kendini; bir şekilde, tente bul... Tenine bir şey olmasın; herşeye göğüs ger rahatlıkla dedi, karakter... Yazarın kalemi; her şeye rağmen ayakta kal diyor, haklı... Kelamın bende kalsa da; gerçeklerle yüzleştim sayesinde, iyi ki var... Benliğin, ben buradayım der mi? Ense de, boza pişirsen bile... Niyetin, zamanı bitirmek olmalı... Linç edilmek, uğruna hemde... İlk ve son olmayacağının, bilincindeysen... Kendini düşle, başkasını değil... Meydanda arama merhameti; merdiven çıkamazsın bile, bu düşle... Erdin mi nedir, asla... Rant arar; sorar oldum, nedendir bilmem... Veda olmamalı, vicdanla yaşamak... Evim burası diyeceğin, yer olmalı... İşte yazar sayesinde, bulacağım... Endişe bu bendeki; niye diye sormak, gereksiz... Ring, hayat ışte... Kırılma, kaçma olgulardan... Olduk olmadık şeylere; heyecanlanma, bel bağlama demişler... Cıkmaz sokaktaydım; bilir miyim herşeyi, kim bilir de... Erkoç karakter; Merve'de yazarı, iyi ki tanışmışım... İyi ki yazmış kelimeleri; gerisini siz okuyun, gökkuşağı daha fazla renklensin... Zeyn et, de... Enin ve boyun ortaya çıksın... Yeryüzünde; bende yer kaplıyorum, de... Nefret köprüsü olmadan, hemde... Etkin ne; teskin olsun, de... Tekbir ver ışte; en iyisi, hayata karşı... İnler dururum, nedendir bilinmez... Nehir beni, kabul etmez... Leylak, güzel mi kokar... Ellerini bağlar, sanki... Yenilen oldum; yenen olacağım daha, de... Eninde sonunda, öleceğiz.... Nihayetinde, başlangıç yapmışız... Namert olursam; yüzüme tükür deniyordu, eskiden... Ağla, bilen olacak mı asla... Genler ne halde; bilen gören var mı, asla... Sma Ms derken: Hayat bitiyor; daha neler var, kim bilir... İşte bilen olsun diye; çalışanlar var, var olsunlar... Sağ olsunlar; iyilik yolunda, çalışmaya devam et ...

Geçmiş mi, geldi mi gitmiyor?! Ellerini tutun, feryatları!... Çek beni kurtar göçükten, kötülüklerden!... Misli ile gelir hayat!... İrdele; incele, kurtar beni!... Şimdi, hemen bu felaketten kurtarma!... Gelecek ol bana!... Emin olayım, yaşayacağından!... Çile deme diyorsan, çek çıkart beni!... Mevzu insan sonuçta; binalar korumalıyız, ceza olmamalıydı!... Ehli kişi de olsan, topraktan korkuyorsun değil mi?! Mahvoldum dememek için; çalış, çabala insanlık için!... Etki dememek niye; incele, nerede kişi var yardım et?! Şenlik değil, yıkım oldu!... Herkese geçmiş olsun, Allah yardım etsin!... Karlı yerde; kim bana uzanıp, elimi tutacak deme?! Araştır soruştur, anla demişler!... Rengini kaybetti dünya, yerle bir oldu sonuçta!... Yaşam, yerini bil dedi insanlığa!... Aslı Astarı olan mı tehlikeli, olmayan mı acaba?! Artık yeter: Güzel günleri özledim desem; çok şey mi istiyorum der karakter, haklı olarak!? Yazarım: Yazmaya; bizde yaşamaya devam edelim, iyi ki tanıştım kelimeleriyle!... Atsan atılmaz satsan satılmaz, bir hayat bu sonuçta?! Tekin değil anlar, bunu bilmek gerek!... Linç yememek için, tedbir almak gerek!... Atlas bu denemek gerek, daha için savaşmak gerek!... Sınav bu dememek, savaşmak gerek!... Atlas benim için; bir karakterden ötedir bende zemheri de öyleydi ancak, günün acısına gitti affet yazarım!... Zindan oldu yaşam, dememek için savaştı!... Efe oldu, kahraman olmaya devam etti!... Mevzu hayatlar dedi, haklı da!... Hak, suç denklemini korudular!... Er kişi olsun; rahat etsin dedik, kahraman olarak!... Rest çektim hayata, hayatlar için!... İpekten gönüller var olsun diye; savastik dedi karakter, iyi ki okumuşum diyorum!... Yazmaya; yaşamaya, yaşatmaya devam etsin yazarım!... Umarım, bu sefer olmuştur yazarın?! Ahlak var mıydı der hayat: Değerim var mı dersen insan olarak; emin bir düzlemde ilerliyorum der hayat, nihayetinde insanoğlunun derin bende der karakter haklı olarak?! İyi ki yazmışsın yazarın; bugüne özel gibi naif ruhları var karakterlerinin, senin kaleminin kalemin kırılmasın!... Yazmaya; yaşamaya, yaratmaya devam et!... Aklım başında olmalı, dünyaya geldiysem der karakter!... Dinlenmem gerek, der ruhu!... İnsansın sen bunu unutma, yardım et kişilere der haklı!... Nasır tutsa da; çalışmalı der karakterler, haklı olarak!... İyi ki tanımışım: Senin gibi bir yazarı; iyi gunlerimizde olsun, kötü günler geçsin!... Tahammül mü, tevekkül mü bilemedim ancak?! Atlasın buradasında, av da olabilirsiniz sonuçta!... Limanlar özgür kalsın, lime lime olmasın yeryüzü diye çalışmalılar insanoğulları!... Aklım varsa bu dünyaya, gelmezdim desem de düzeltmek için çabalamalıyız?! Sonsuz sınav sonuçta, sonsuz bu hayat deriz!... Ardına bakmayız, ıstaka yardımıyla kötülükleri kovmak istedik galiba?! Fener olduk ana, desek ne fayda?! Iskalamadı: Neden öldüm; gömülmedin deseler, neye yarar?! Renkler karanlığın esiri oldu; nefsi nefese arkadaş demiştim ya, bir tık önde oldu!.... Ne yapalım demek yerine: Savaşsaydık yenerdik; kesme anı, ara beni demek gerek!... Tahammül mü, o ne?! Ak kara var, bu dünyada!... Sonsuz zamanda kayboldu, bir ülke!... Irgala beni, gör beni yeter!... Nihayet dersek, neye yarar?! Damla damla, yok oluyoruz!... Arkanıza bakın; yaşam anda saklı, akla beni diyorlar?! Şimdi yada sonra; şura de, anda kal yeter!... Memnun et, menol ses çıkartma yeter!...