Öldüm deme, bir şans iste!... Lüzumsuz kişisin deseler de; dayan sen insanoğlusun güçlüsün, durma devam etmenin bir yolunu bul yeter!... Üzüm değil, zulüm değilim ben de yeter!... Rüzgar, bana destek olmak için mi esiyor de yeter!... Memnun etmek ve menfaat bekleyenlerden değilim de yeter!... Ektiğim biçtiğim bu; elimden gelen bunlar de, insanları mutlu etmeye uğraşma yeter!... Kınama kırma sana da gelir deme yeter!... Sakin ol içine de atma dedi yazar; iyiki demiş, iyi ki okumuşum!... Sizde okuyun: Yazmaya; yaşamaya, yaşatmaya devam etsin!... Bakış görüş müdür bilmem; Açıklama kabul görür mü hiç bilmem, bilinçler açılır mı hiç sanmam, alıntı yerini bulur da sevindirir mi insanları bilmem!... Lazım lağım olmasın da; lüzumsuzsun insanoğlu demesinde dünya, anlattığı bu anladığım bu mu bilmem!... Ahı çok insanoğlunun; ahi gelse kurtaramaz bu durumdan bizi, hile hurda ile kuruldu sanki dünya!... Çık çıkabilirsem içinden; baba anne gibi oldum, sen bana derler haklılar!... Bazen açı gerek insanlığa nedense ki; per perişan kalsak da dik görünmeliyiz değil mi dedi insanlık, neden bende bunu anlamak için yazdım ama?! Yaşananlar ile doğru orantılı mı bilmem; umarım öyledir dediler ki diye başlayan cümleye inanmayacaksın, eden bulmuyor an içinde sonuçta diyenler kimler çıksın doğrusunu göstersinler bana de?! İlkeler doğrultusunda gerçekliğe tutunmalı kişiler; konu insanlığın kaba yaşamı olmamalı, ortada bulunan şeyler gerçekse ya?! Duyarlı olmak birşey değil; her şeye odaklanmayı gerektirir, umduğu ne bulduğu olmalı de yeterli bu hayatta!... Kesilen parmak acımaz diyorsun, neden?! Oltada olan canlar bizimki midir, acaba?! Lağım olan hayatta; lazım olan benim galiba?! Pazar galiba hayat, bir yol bulmak gerek galiba?! Aklanmak gerek galiba, ama?! Hayat buna izin verir!... Karman çorman oldu hayatım deme de, aman arama derman kayıp çünkü.?! Minnet; cinnet olabilir dikkat et, inci oldum değer buldum mu de?! Hayattan hayır bence ama; neyse kazıyıp çıkarsınlar seni, yeryüzünden gökyüzü kabul eder mi peki hayır ama?! Bekle sonuçta herşey değişebilir; açıktan herşeyi tamamlama şansın var gibi, açık kalma yeter!... Ayıp demesinler sonra; kusurunu görüp zerk etti, nüfus sonuçlandı demesinlerde yeter!... Eda etme görmesinler, bilmesinler seni yeter!... Kural kaide bir yere kadar derler ama; ne dünyanın ne de insanoğlunun sınırı var, bunu bilirim bunu söylerim!... Ural gibiyim şu an de, yeter!... Raks et, renkli dünyalar arasında hayatın getirilerinden uzaklaş!... Akıp giden zamana inat, sen dünyada kal olmaz mı?! Leyli hayat; leylasız lalesiz olur mu hiç diyordur, zamanın neden kârı var mi bu işin derler neden doğduğunu açıklamazlar?! Atibar önemli sonuçta; evlatta olsa, eser değil mi insanoğlu!... Unutkan bunu bilir, bunu derim!... Değiştir; değer yargılarını nereye kadar gidebilirsin ki, zaten endam lütuf değil de nedir sonuçta?! Gülü seven, dikeni aramamalı!... Ülke ülke gezmek, sevgiyi burada tatmak!... Lüzumsuz dememeli, yaşamaya saygı duymalı!... Herkese şen şakrak olup: Neşe vermeli herkese; en içten davranabilmeli, korkmamaki hayattan!... Nefret etmemeli: Nefer olabilmeli; tükenmemesi umut aşıkanalı, bakmalı görmeli!... Aktif olmalı, her durumda cephe almak gerekir!...

Bir günü bitirip: İyi ki yaşıyorum diyebiliyorsa kişiler ki; ben şükür hakkımı aliye vermek isterdim ki, ailesi bana tövbe ile hamd arasındaki köprüyü öğretti ancak?! Yolum açık mı görebilmen çevreme bakıp taranan ile olacaktı sahi; yollar nilüfer çiçeği karşısında açık bir vicdan var miydi, hep ilişkilere bakmadan birlikte olur ya kişiler insanlığını unuttu!... Ben ve ali gibi kişilikler: Onlar yüzünden gökkuşağına dokunamaz olduk ki; ben ne nilüfer ve okyanusum ancak onların yanında olurum evet, akraba evliliklerinde problem çıkabiliyor bunu çocuklar çekmemeli ki?! Bugünlerde güzel bir haber var; ne diye sorarsanız, cevabı alt köşede sadece?! Bizi de görsün insanlar istedik: Aynı defne gibi (can gibi ki) neden saygı duymuyor hayat ve insani tarafımız diye dura dura; bir gün sen aykırı çiçeksin, sen bizimle olamazsın diyerek kapı dışarı etmişti hayat!? (cana da şöyle ki) sen sakatsın bize ayak uyduramazsın: Sen bir asalaksın bize karşı diyerek; onu dışlayıp üzmüşlerdi ya da aile bildiği kişiler ki, devamını siz okuyun!... (canın) ailesi de: Özürün kendinde değil hayatta olduğunu söyleyerek; onu rahatmışlardı ki, sakat değil özür hiç değil basit bir engel olsa bile?! Geceler gündüz olurken: Neden nefesimi neşeli olmak yerine; üzüntü ile uğraşıyorum diyen bir kişi, memoli masal vardı!... Onlar ailelerine çevrelerine inat; hayata karşı dik durmaya çalışmıştı bu an, son şarkın değil diyerek?! Geleceğinde belkide diyerek; umutlarını kaybetmemeli idiler ki, masal kabul edilmemiş bir çocuktu ailesi tarafından ki?! O aile gerçek miydi kim bilirdi ki; birileri tarafından o bataklığa itilmişti, memoli ve masal kendileri veya birileri tarafından çıkarılabilecek miydi bakalım ve görelim!... 2 seferdir ailelerin; üvey olduğunu söyleyemiyorum çünkü, bu seri pek okyanus serisi gibi değil!... Hayatın gerçeklerini anlatıyor; kişileri nasıl terk ettiğini değil ki, kişi terk edilirse tek kalsa da güçlüdür belki de?! Anka hüma özgürlüğü yoktu: Nilüfer çiçeğinin ki; özgürlük okyanusta olmak mi ya da ateşte yanmak mi bilinmezdi ancak, bir daha dünyanın 1001 yüzü hayatın nefsine karşı ters köşe olup?! Nefsine karşı olması seni sevebilmen gibi; çok imkansız ama zor değil, nilüfer masal defne memo elif gibi karakter olduğu için yazarlarına teşekkür ederim ki?! Hayat senden alacağımız nefes olduğu içinde; sana da teşekkür ederiz bir anın nasıl bir rengi varsa dünyayı yerinden oynattığı kadar, insanın ege'de bulabileceği hayali çiziyordu ruhuna?! Nasıl mi bir hikaye ile anlatayım en iyisi: Kişiler hem suda boğulur hemde ateşle yanar ama; bulunduğu ortamı bir an bırakmaz ki, hayatta gizli kalmak isteyen kişiler vardır!... Kişilere umut ışığı olmak isteyen: Tam da o anda gizemli admin hikayesiyle tanıştım ki; önce kişilere sıkıntı çıkaranları eledi ki, ben bunu yaptım mi bilmem de?! İyi ki okumuş bulundum diyorum; hayatında yeni alanlar açıldı ki, Giz bulut ardında olsa da?! İzle korkma geceleri seni yalnız bırakacak, değil ya?! Zinde kalmak için, zincirleri kırmak gerek!... Eski, bir deyiş seni yıpratmasın!... Mevsimler geçerken, kendini kurtaramıyorsa birini kurtar!... Liman olmak!... İnci olarak bulunmak gerekir!...

Umarım bir gün: Gelen gideni aratmaz derler ama; bir yolunu gösterir hayat kader çizgisiyle ki, seçimlerin idir seni yaşatan demişler haklılar sadece?! Dünün özlemini yaşamıyorum ben; kendime eski yakındıkların ile şimdiki doğrularınla büyü ki, kardeşini kurtarabil demek isterdim de oluyor mu bilmem?! Her gün bir damla gözyaşı: Geri getirir mi nefesleri hayır ama; umuyor insan olmasını istiyor, bende öyleyim işte?! Hatalarını böyle bir yol ile kapatmak isterim; olan ile olacak olanı seçmek yerine, olmayan dan medet umar hale gelir!... Kişilere nefis değil nefes olmak istedim de; benim yerime mektup yazıp insanlara dokunan biri var galiba, buldum kendimi bir köşeye itip ruha dokunan sözleri dinleyebilirim!... Olamayan kardeşim adına: Kendim adına; ailem adına, benden gidenlerin adına hesaplaşmayı başka bir ses yapsın ki?! Daha iyi anlayın kendimi de; kardeş demişken, hem dünyevi hemde âlemi olabilen kişilere minnettarım!... Onlardan çok şey öğrendim ki: Sağ olsun; var olsunlar, taht kapı hazır olsun ki?! Denizler dalgalansa yüreğinde: O bilmiyor diye mutluluk naraları atabilirsin yeterki; içinde bir yerde o olsun senin onu gördüğünü hissetsin yeter ki, onun için arızadan afrika'ya kadar mesafede olsan da?! Aman kalbin onun için atsın yeter dersinde; bırak o an duymasın ki duyduğunda belli ki, üzülecek seni kıracak zaten kalbin dayanırmı bilmezsin ama?! Surlar içinde aldattım; aldandım bir çok şeyi halletmeye çalışıyorum ki, tanrı bana gülümse diyor!... Ağlata bilir kaderin ama sen onu; atlatmalı isin ki, eski ben eski senle çünkü ki?! Tatlı ekşi günler olacak ona alış diyerek; özgürlüğün tadını çıkart demek istiyordur, zaman sadece?!

Alaca karanlıkta der hayat!... Ruhun sahlin kalsın der hayat!... Kendim olduğum an de yeter, hayatta!... Sekteye uğrama yeter, hayatta!... Eflatun gibi kalınır ortada, dilek taşıdır hayat!... İnisiyatif Tir hayat, leylaklar gibi özgür olmak gerek galiba?! İncelikler içindedir, hayat!... Risk budur, yaşama tutunmaktir de yeter!... Derdime derman, üstün görme kişiyi yeter!... Nasip olsun, olmasın yeter!... An yandım; söndü bu kişi de aklandı de, yeter!... İlelebet bul yeter, dünyada!... Linç yeme yeter, adnan!... Edilen dua olsun!... Hıyanet timsali olma yeter, dünyada!... Anlat bana beni yeter dünyaya, hayat!... Yak yık, yeniden doğ yeter!... Atlı bul yeter, derlerdi ya yeter dünyada!... Tutsak olma yeter hayata, doğum ölüm birdir unutma yeter!... Oğlan kız farketmez de yeter!... Gösterge oldun bana, yeter de dünyaya!... Maksat ölüme alışmaktır de yeter dünyaya!... Ağlat beni de dünya!... Hayatta yüzüm gülse yeter de, ölüm kalım de yeter hayatta!.... Lüzum olsun bir an, yeter dünyada!... Mesken bul beni de, yeter dünyaya!... Eskiler eşiktir de yeter dünyada, bildir hayatta yeter!... İri kıyımdır hayat, renkleri bul yeter hayatta!... Temenni ederim ki; mutlu olacaksın deseydi hayat, izlen hayatta yeter der dünya!... Zannetmeki yarınların yok desede hayat, dünyaya!... Tutun tükenme dedi hayat, umut oldu biran bana dedi hayat!... Rüzgar canada sanada yön verdi sanki dedi hayat, ganimet dedin değil mi hayat benim için demiştir?! Aklında kanım var galiba demiştir, yaşamı yaşam yapan benim galiba?! Isırgan otu gibi hayat; olguları kişilere batar galiba?! Şenlik vardı kaçırdım derdin galiba, ısrar kıyamet neden buradayız galiba?! Kendim oluşturdum galiba, dünyayı kınamış gibi hayat neden?! Essen yeter rüzgar; yönümü belirle, resmi olalım dedin neden?! Eren miyim: Yucelik bende yok; mevlâda var birtek mevla ol dedi olduk diyeceğim, neden diye sorgulamayacağım?! Leman ekilir, benim için de yeter!... Ekil dünyaya, hayata!... Tohum ol yeter, şenlik var dünyada de yeter!... İnsanlığı senin ayağına serer dünya; raks edelim yeter de olgulara, irkilme yeter hayata!... Nasip değil de an yeter; aslında bu dünya efsaneleri ile, insanları kandırıyorlar!... Selam selamet diyerek; olguların savaşına insanlığı katıyorlar, limit lüzumsuz diyerek oturup kalır insanoğlu!... Israr ederek; işsizlik sizi bulsun diyerek, hikayelerin içine hap etmişlerdir neden?! Öyle yaz çiz; boşa geçir zamanı değil, bu haberli bitir zamanı!... Limit çizgisi buraya kadarmış deneyelim çabalayan; mektup atıp kendini tanıtmak varken, el insaf neden hikayenden yapıyorsun bunu?! Kıyamet alameti çok görülmem de hayata; yazmayı niye benim üstünden yapmaya çalışıyorsunuz, oku adam ol demişler!... Tamam yardım edeyim ama; benimde canım var yani, kusur yok tamam ama?! Eksikler var hemde çokça; tutunacak dal ararken, onu kurutmayım ne olur?! Umut arıyorsunuz ama; ufkunu kapatmayın kişinin ne olur, resmi görürken gökyüzünü siyaha boyamayin ne olur?! Dön diyemem kişilere: Önünde set olamam kimsenin; nefes nefret olmasın yeter, mesuliyet kabul etmem demem ama?! Ektiğine içtiğine karışmam kimsenin; kırmızı çizgi denilen nokta bu işte, var olmak güzeldir de arkamda olunması da de yeter!... Risk bu de yeter, dışlanma yeter de!... Israr etme de yeter, risk alma yeter!...

Nüksetti cinnet cenneti kovar bizden, neden?! Evim sensin dediğinde, doğru olsaydı?! Etinden, et gitmeseydi!... Vatanim sensin denildiğinde; inanmasaydım, yok olmasaydım!... Vicdan olsaydı, yaşardım galiba?! Erdi son buldu, zaman neden diye sordurmadı bile?! Riskli dünyada rengimi bulamadım sadece; karlı dağlar ağladı mı arka sırada kaldı mı yaşam, rant peşinde olmadım sevda peşinde idim sadece!... Anlat dünya hikayemi başka canlar yanmasın derlerdi ne oldu; beklenti benliği geri almak ulak bana can verseydi, lime lime olanca leyla olsaydım ki?! Uğruna feda derler ya işte; titiz yürekler üstüne titreseydi yaşam beni gizlemezdi, memnun musun şu andan resim parçalı ben yokum neden dedi karakter haklı da ay ve güneş bir arada ruhunda dedi karakter haklı da?! Yetişmek gerek yaşama dedi karakter; kalemi tanıştım yazarının, iyi ki okumuşum!... İyi ki var; var olsun, sağ olsun yazarım!... Yazmaya; yaşamaya, yaşatmaya devam etsin!... Belirtec nerede kaldı; ipekten gömlek derken elimden ne gelir, derdine düşmeyelim!... Linç yedik; karar verdik desek bilmem deme ye herşeyi, ring rant mı arar!... Lime lime olur muyum de yeter; altında neler var derler ya işte öyle, istekli ol yaşamaya toprak doyursun gözünü!... Kıyamet burada sen neredesin desek; kalır mıyım geride demek gerek, belirgin olan şey ortada gözükme indir ağlat dünyayı yeter demek gerek!... Eşsiz kişiliğin ile; rüzgar essin yeterli, dertsiz başında bir sen eksiktin der galiba karakter?! Ektenti miydin; eşsiz mi bilmek gerekirdi mısra mısın özlenen mi bilmem, iradem kabul etmezse ne yazar desem?! Risk dedim ama sen mucizesin der galiba kardeşine: Demir karakteri; sağ olsun, var olsun yazarım!... Yazmaya; yaşamaya, yaşatmaya devam etsin!... Belirgin olan herşey bir gerçekliğe çıkar; başı sonu aşkı astarından fazla olmadı, öldüm resmetmek gerek duyulmayan gerçeklikte varım desem?! Iskala beni; ısrar kıyamet neden, şakrak beni lal ettin neden bilemem?! İhtiyaç anı desem yeter mi; selam dursam ana mesela, terk etmeseydin beni neler yaşanırdı kim bilir?! İkrar etmek gerekli olur mu bu dönemde; kimse değersiz dediğin ana mı dönsek, laklak et son anmış gibi andım bu de yeter!... Lime lime olan senden; tırmık yerine geçtin hayat neden, etiket verdin bana sağ ol mu demeliyim hayat?! Kısmet zamanın azlığından mı demeliyim; oldu bitti olacağı buydu derken neye yarar, gösterilen neydi duyulan gerçek olsun!... Luna olsam; lime lime edilmekten kurtulur muyum, uğursuz dünya iyi ki beni attın mı demeliyim?! Yaşam ve ölüm arasındayım sanki; aydınlık mı karanlık mı bilmeden, zıt yaşıyorum sevdan sıralı bu yaşamda derken?! Yeni bir karakter buldum; masmavi bir gökyüzüyle sanki yeryüzünü unut dedi bana, yeni umutlar var dedi!... İnsanı yan seni bırakmaz dedi haklı; nefes hakkımız varsa iyi şeylere harcamalıyız dedi haklı, iyi tanımışım yazarın ile!... Yazmaya; yaşamaya yaşatmaya devam etsin, ikna etmem gerek dedi halimi gör dedi!...