dım onları; iyi ki, sağolsunlar varolsunlar... Kalemler: kelamı; ışık olur, açar... İyi ki diyorum sayelerinde: Yeni bir yol çizdim; belki 70.000 oldum sayelerindedir, umudumdur her bir kelime... Bir zamanlar; 72 milyon millet bir arada, din dil fark eder mi!...

Mısralara sığmaz hayat; adalara kaçsan, yalnızlık seni bulamaz!... Olgular zihnindedir sanma ki; mutluluk seni unuttu sadece, özgürlüğü tek başına bul istedi!... Alnım açık dersen doğrudur; hayat kaderi belirlemiş ama, seçenekleri sana sunmuş!... Umarım doğruyu bulursun diye!...

Vize gerekli mi hayatta onu anladım; izim nerede kaldı nereye gidecek bilmek gerek, zinhar de bil yeter!... Elem endişe buradadır yeter; parsel burada de yeter, arasında çözüm bulalım yeter de!... Rüzgar attı bende buradayım de yeter; silinme burada dur yeter, elinde gelecek de yeter!... Lüzum de yeter; senin de yerin burası de yeter, ezo gelin benim de yeter!... Zorlama yeter; fener de yeter, insani yönü unutma yeter!... Nasır tutma yeter; aldıkları verdikleri ile eşit olsa keşke, lazım de yeter!... İrdele geç; ikilemde kalma, pazar mezar olmasın yeter!... Asrın gerçeklerinden kaçma; renkleri kaybetme yeter, sonsuzlukta son arama yeter!... Ehle yeter kendini; yerinde dur yeter, limit aranmasın kişilerde yeter!... Feza de kendine yeter; istek de yeter, hayat için nasip değilmiş de yeter!... Alı Al moru mor olmak gerek; lütfen de yeter hayat için, sür için hızlandırsın yeter dedim duymadın anca!... 79.000 oldum 16 bölüm 1000 geçti; efelen bir işe yaramazsın gibi oldu ama, vuslat mı vurgun mu yaşadığım 17 yıl olmuş da!... Ritim tutmadı galiba hayatın; zaten tembelin tekiyim, irade gösterseydim büyürdü belki!... Hayatım ama hayır kırdığın kişiler mi var da; üstünde ahlar mı var bilemedim, özün ilerlemek yok diyor sanki!... Mustafa Kemal Atatürk tekrar gel ne olur; ustura üstümüzden geçecek yoksa, rüya muysa beni uyandırsana vuslat mı bu de yeter!... Urganın nerede der hayat nedense; rüzgar hangi yöne götürecek acaba de yeter, güzel kadın güzel günü bekler de yeter!... Uslanmaz yüreği neden burada de yeter; üstün oldum mu bilemem de yeter, neydi ne değildi bilmek gerek de yeter!... Lüzumsuz değilim ben; anı güzelleştirmem gerek de yeter, korkma korku seni yemez derlerdi!... Nereden biliyorlar acaba; açı ara iyilik için, limit bende de lazım mıyım diye sor yeter!... Otur burada hiç bir yere gitme derler; seyre daldık güzellik kalmadı demem gerek, artı eksi dünya bende buradayım de yeter!... Nefsi burada; nefes nerede de, normal koşul arayarak!... Perişan olmak; pişman olmaktan iyidir dedi yazar, rüyaları süsleyen hayat yaşasın derim bende!... Eskilerin sözü efsanesi gibisin diyeyim bende yazara; nihayete ne zaman eseriz bilinmez, ona göre en iyisini yaşamak gerek derim bende!... Sığamadığım noktada yazar; çıkıp benim kurgun var bir bak demiş bana; durak olmuş gibi esen rüzgardan beni kurtardı bir nevi, sinen yaralara merhem oldu!... Dört duvarda bana gökyüzü oldu; örttüğü gerçekleri çıkarttı, rüzgarın rengini buldu!... Tarumar olmamı engelledi; benliğin ona hazırlandı, iradem ben buradayım dedi sayesinde!... Nifak tohumu değil; nefes oldu, beklenen tren oldu!... Durak oldu hayatta; efsunlu hayatta gerçeklik bu dedi, şakrak olmamı istedi galiba!... Yüz verme kötülüklere dedi haklı; üstünden gelirsin sen dedi, yok oluşların dedi!... Zifiri olan yolu askerler kahramanlar senin için aydınlatır dedi haklı; daha önce atalay yazıldığı için yapmadım, asker polislerdi benim betimlediği karakterler!... Denk geldi tüm yollar; iyiliğe çıksın diye, biz yokuz derler galiba!... İrdelemek kötülükten kurtarmak; bizim işimiz dediler, misafiriz olsun mutlu bir dünya için değer dediler!... İçin rahat olsun dediler; hakları helal olsun yazarın, iyi ki yazmış!...

Gözler gerçekleri görse; keşke özüne dönse, neden yapmadım diyebilecek mi!... Kesişme neye bağlı bilemedim ama olsun; çekeceğin var bu andan desek, bulsaydık yolunu dünyaya gelmezdik de!... Espri yeteneği harcanıyor hayatın; neden mi kaderin hayata gülüyor sonuçta, niyetim ne hayatı harf harf mi açıklamak!... Öyle olsun o halde; ergen duygular değil, enseyı büyüten hayatın kötülüklerden iyilik bulunmaması!... Nefes aldık allahtan doktor sayesinde; tasdiklendi sağolsunlar varolsunlar, etki tepki vardı hipokrat yeminin var!... Sıraya geçme hayatı kaçırırsın deme; hayat kurtarıyorum böylelikle der, iyi ki der!... Ürkek ol ama; mesleğin başına geçerken değil, mutlu değilsen bile hüzünü kov kendinden!... İncitme kendini karşıya saygılı ol yeter; tetikte kal, doğum ölüm bir saniye bulur sonuçta!... O yüzden ayağın üstünde kalmaya dikkat et yorulma; ben doktorlarının adlarına akrostiş yaptım, iyi de oldu!... Sonsuzluğu sev ama; heyecan yapma, ısrar etme hemen gitmeye!... Risk bu deme dene; maksat yaşamak olsun, iyiliği bul oradaki!... Aksatma anı yaşatmaya devam et kişileri; doğdum ölecek miyim deme olsun varsın, iyiliği atlayın herkese yardım edeyim bana yeter de!... Güneş doğsun bırak ufkun görünür olsun yeter; batsın bu rüya demek neyine, aksın zaman tutabilir misin durdurabilir misin hayır!... Tahammül etmem için; neye ihtiyacım var acaba, ıslak ol bil bakalım olanları!... Kıstırılmış gibi hissetme; uzakta değil dayanağın bunu bil zamanla, toprağa dayanır ayağa kalkarsın sen!... Tek başına ezme beni dersin herşeye herkese; yeryüzü daha alma beni ben çabalayacağım herşey için de, güneş batmasın senin için gün batımı atını senin içinde olsun!... Üstünden gelirsin sen zorlukların; nerdeyim ben demezsin sonuçta, ey diye seslen somut soyut herşeye!... Yeryüzü aşıktır toprağına ama; insanoğlu olmadan yapamaz bir şeyleri, bunu bilir bunu derin ben!... Tutma elini demem; ustura gibi gelme üstüme hayat, nasır tutar kalbin bilirim!... Askıda olan yaşamın nasıl devam etti misal; sanarsın senden kötüsü yok bu dünyada halbuki, sana kötü diyenler utansın!... Sen aslında ben birinciyim; ilkin diyebilirsin, benmerkezci olabilirsin!... Lirik hayat sanki; yaşam alanı tutmaz, maksat muhabbet olsun susma konuş yeter!... Apartopar kendini bul yeter; zanlı bir dünya düşün, herkesi tek tek yok sayan!... İtimat geçme kimseye; sen birincisin bunu bil yeter, tekrar tek tük yaşam var!... İnceldiği yer neşesiydi; neredeydin ben yine rastgele diyebileyim yeter, az gel buraya desek yeter!... Zincire tür beni de yeter; ıslak benliğin kurusun yeter, mesken tut kendine yeter de!... Varım yoğum kimim var de bil yeter; ark gerçeklikte bil yeter, rüzgar hangi yöne gider bilinmez yeterli!... Kadim dost neredesin; arkamda arkadaş kal gideceğim yeri bileyim, dönüş yolun kolay olsun doğru bu diyeyim!... İrdeleme yeterli; raks oldum yeterli de hayata karşı, nesil bu de evde bil kendini!... Veda bu de, insani de o zaman!...

Cesaret timsali; esaretten kurtulur sarsılmaz diyemem ama, ayağa kalkar!... Umut ulus birliği ile ayakta dimdik kalır; rüya aleminde değildir gerçekleri yaşar, kötülükleri görmesede duvar olur da!... Duvar üstüne yıkılması bari; gerçekler bomba gibi patlayıp, önüne serilse savaşmaya devam edeceğim bir şey kalır mı bilinmez ancak!... Hayatını kötülükle savaşta kaybeden kişilere; Allah'tan rahmet diliyorum başımız sağ olsun, tahammül edilemez gerçek şu ki!... Tozlu hava her şeyi bozar; elinden oyuncağı alınmış çocuğa dönersin, inceleyecek herşeyi yitirmeyecek hiçbirşeyi ipten inmeyecek hiçbir zaman!... Varlığını ortaya koyacaksın savaşacaksın; artık yeter diyeceksin olgulara, kötülüklere müdahale edeceksin kendince!... Rivayet olmayacak rüyamda gördüğün hayaller sızı olmayacaksın hiçbir kimse; için acı vermeyeceksin onlara, itekleme beni demeyeceksin kimseye!... Kendine güvenin daima olacak; nadir alırım nefesimi, kimseye dokunmasın demeyeceksin!... Iskaladın beni; murat sende, bende değilim desem ya!... Umduğum mutluluk; umut ufukta gözükmedi ya, temiz bir hava herkese lazım!... Lazım olan buydu demek yerine; uzlaşman gerekse, yıkık bir ev gibiydim!... Israrla yaşama tutunuyorum; leylekler gibi göç erken, yaşama tutunmak zordu!... Lilyum bulursam belki dedim aştım mı kendimi bilmem ama; raslantı şekilde yaşadığımı anlasaydım keşke, artığın neydi demek gerek insanoğluna!... Met etme kendini böyle; sonra nazar değer, ekilen iyilik suya yazılsın derler!... Duyulmaması en iyisidir; Timur olma burada diyemem sana; inilecek yerde incilerin dökülmesin diye geri durma yeter, nazar değen bünye var sende desek yeter!... Bir hoca (hoca camide diyen afet öğretmeni hatırladım): Bir ağabeyidir benim için; metin şahsi kişisi bireyi ay bazen kişilere ne ad vereceğimi şaşırıyorum, işte ay yeter benim benliğim kendime anca yeter demem!... Zaten insansın herkes leş bir an diyebilir her an; olsun sana diyebil, leylaklar çok güzeldir her şeye değer!... Bir çiçek yetiştirmek gibidir kişiyi yetiştirebilmek; ahlak görgü bir şekil buldu sayesinde, lizyum bu demeliyim herbirine demek yeter!... Açık konuşmak gerekirse; bize yol gösteren kişiler arasında, öğretmenlerimiz ve arkadaşlarımız vardır iyi ki!... Birşeyler öğrenmişın onlardan; a desem byi getirir bana, cümle kurdurur sana!... Sağ olsunlar iyi ki öğretiyorlar; elinden alınıp geri verilmez ki, kalpler memnun et men etme!... İnsafsız olma benliğin senindir; rüyalar sana aittir biter hayaller merak etme, isteği olur herşey!... Bende kalbinden sil demiştin; niyetim iyiliğindi herşeyin ikimiz için olmasıydı, olmuşla ölmüşe çare yok demişlerdi!... Lütfen bir saniyen daha seninle olsun deseydin; uğultu çökmesin yüreğine, kendini düşün bari!... Risk olmayayım sana; bu sefer rısk olduğum zamanlarda, yine bize gelecektir sonuçta!... Dün binbir karmaşa içinde; emrin olur diye şarkıyı tekrar dinledim, hayatıma girenlerin adına!... Şarkının bana neler hissettirdiklerini yazdım; iyi ki hayattayim, iyi ki bende varım dedim!... İyi ki sürecine tekrar girdim; şafak sayar gibi mutlu yıllara, iyi varsın dedim birilerine yada birine!... İyi ki nefes alıyoruz; iyi ki varız, hayatta devam ediyor!... Olayları o yönden bakalım!...