Karşı gelme bana der hayata, insana!... Arşınla der hayat, insana!... Rahatsız olma benden der hayat, insana!... Şart mıydı der insan, hayata!... Iskartaya çıkarmak der hayat, insana!... Çekme beni der hayat, insana!... İflah olmaz der hayat, insana!... Kanıtla der hayat, insana!... Anı ol der hayat, insana!... Neye karşı olduğunu bil der hayat, insana!... Nasip der hayat, insana!... Alıştırma kendini der hayat, insana!... İlk ve son olacaksın diye bil yeter der hayat, insana!... Linç yeme hayatta der dünya, insana!... Karşıma çıkma yeter der hayat, insana!... Fermente der hayat, insana!... Istaka der hayat, insana!... Renkleri bul der hayat, insana!... Saklanan gerçekler der hayat, insana!... Aklan der hayat, insana!... Tembel olmak der hayat, insana!... Açıkla bana neden yaptığını der hayat, insana!... Yapamayacağım de insan, hayata!... İlk adım nefes almakta vermekte var de hayat, insana!... Nasip olmaz bana de hayat, insana!... Aklından zorun yok de insan, hayata!... Nasır tutan herşey gibiyim de insan, hayata!... Bilinçli yapılır herşey de insan, hayata!... İlim irfan de insan, hayata!... Lütuf diye kandırma beni hayat der insan, dünyaya!... Mest ol der hayat, insana!... İpten al beni der insan, hayata!... Yandım der hayat, insana!... Oldu olacak deme hayat, insana!... Risk alma der hayat insana; umutlan der unutkan olmanı ister hayat dünyadan, mum gibi yan yok ol diyor hayat insana!... Yazarım sayesinde kendinden bir parçayı dışarı yansıttım; iyi ki olmuş sayesinde kötü hayatı daha iyi bir hale sokarin, kıvılcım bularak yasayabilirin gülebilirim!... Günü tazeleyebilirim; sağ olsun var olsun, hiçbirşey yokken diyen hayat insandan ne ister!... İçin için yanarken görmez mi hayat insanı; çakıldıginı limit sorgular hayat insanda, ilmek ilmek boğaza geçerken yaşam istenir mi acaba!... Hayattan garp yorgunu galip gelir mi insan hayatta; inilecek delik kalmadı hayatta, insan için nefret misin nefes misin der hayat insana!... Kıyar mısın bana der insana hayata; iflah olmaz benliğin neden burada der insan hayatta, yangınınsın der hayat insana!... İsterik şekilde bu hayattayim neden der insan dünyaya; sonun gelsin de insan kendin için hayata, incirin deme hayat insana!... Normal biri olmama izin verseydin de hayata insan; dağ gibi hayat benim üstüme yıkılma de insan yeter, ağlama insan der hayat neden ki!... Bir kıyameti bir yazarın kelimeleri sayesinde yaptım; iyiki yazmış iyiki tanımışım onu, karakterleri sayesinde bu kötü günden kurtuldum!... Umarım karakterde kötülüklerden kurtulur; var olsun sağ olsun, yazmaya yaşamaya yaşatmaya devam etsin bizde okuyalım onu!... Nehirler kadar sığsın hayat neden der insan; elinden alınan bir umut der hayat insana, farkındalık de insan hayata!... Resmi yak yık bu hayatta de insan; etten duvar ör mutluluğun için der insan hayata, tayin etme beni bu dünyaya der insan eden der hayat insana!... Tükendim der insan hayata; yakma beni de hayata insan, üstüme gelme der hayat insana!... Zarın neden ince der hayat insana; kırgın değilim ama neden ben der insan hayata, üstün körü der hayat insana!... Sarsılmaz der hayat insana; kaygımı benden al der insan hayata, üflemedim der insan hayata!... Nasip değilmiş dedim hayata der insan; ecelin olurum der hayat insana, ev olamadım sana der hayat insana!... Yakarış der insan hayata; yaşam benim değil diyebil hayat insana, lazım değilmişim de insan hayata!... Ender biri değilmişim der insan hayata; misafirlik kavramı neden vardır neden buradayım de hayata insan, mısralar yetmez niyeti anlatmaya der hayat insana!...

Gül gibidir hayat dikenlerini de sevmek gerek; iğde dalıdır hayat, dert burada deva nerede!... Espirili hayat gül diye vardır; dünya nefret kus hayata karşı anı güzelleştir, lime lime ol yeter der hayat!... En derin duygular olsun yeter der hayat; renklerin neler hayat, ardına bak der dünya!... Rüzgar eser sen durur musun bilmem; düş kapanı var hayatta, ıslık çal hayat insanlığı uyandır neden buradayım de yeter!... Hayata dem vurma yeter der hayat; ağı bul çek kurtar kendini yeter, nefsi al nefese çevir yeter der hayat!... Benliği desek yeridir; eninde sonunda başlangıç seni bulur hayatta, nefes için nida ver hayata yeter!... Başlangıç iyi olmalı ki sonu da iyi olsun; gizem gözlem gerek hayatta, askıda bulunsun gün yeterli bulunsun der!... Zamanda dağ olma; sonra sırt çevirirsin belli ki de kişilere, abdal ol aptallıktan kurtulma yeter der hayat!... Tamamen kurtul kötücül hayattan der dünya; oğlan bizim kız bizim der gibidir hayat, gizle güzinden kurtul hayatta!... Uzmanlaş hayatta zannet yeter hayatta; yıkma kendini der hayat, ıslık çal iyiliğe yeter der hayat!... Leylanı bul yeter der hayat; men etme kendini dünyadan der hayat, azı çoğu bu dünyada der hayat!... Zamanı harca yeter der dünya; ibretlik diyerek hayattayiz sanki, benliğimiz oluşsun diye varız sanki!... Renkli dünyaya uyum sağlar mıyız acaba; asık suratla da dünya çekiliyormuş bunu anladım, hayatlar hizmet hayaller imkanlardır!... İmren bana der dünya; yaşatman der hayat, merhametli dünyada misafirsin bunu unutma der hayat!... Erenler arasında olmak için çalıştım dünyada o de hayata; riske girmedim oturdum oturduğum yerde de yeter hayata, kırmızı kötülüklere dokunmadın de yeter hayata!... Anı mutlu yaratmadım belki ama; yaşadım dünyada de zamanına, nefsi müdafa oldu galiba!... Terbiye için geç kalmışım belki; ben İbrahim Erkanı yazarken, içime dedem kaçmış!... Anı ona göstereyim derken; o olmuş çıkmışım, nasip bu nasır tutmasın parmaklarım yeter!... Akıllanma zamanda dolaş diyor mantığın; duyguların dolaş dünya cemberinde, yine gez gelemezsin kendine!... Oluk olup yok olmak neye yarar; an yaşandı kirlendi anlar, gelecek silikleşti umut vermedi bana!... An dünya dışarı attı beni der zamanım; nida nefsin üstüne çıkamadı der hayat, maksat yaşama odaklanmak değil miydi der an!... Anlatmadı sadece gözlerini açsa yeterdi derim bende; dedelere ninelere çık git demiyor hayat ama, gidenlerin ardından kalmamı izliyor!... Elinde koz olarak ne var diyorum bende ona; lime lime olsun ruhun yine şükür eder ki, ilk ve son bende buradayım ama diyeyim!... Kırma yüreği der hayat; zamanda olur der mi acaba, yürüyorum herşeye rağmen demek vardı ama!... Nerede üstün gelindi üstünden geçildi; izin verdim galiba, rüyalar suya düştü!... Geçmişte yanlış ben yüzünden; edilen dualar ana sütünden işlemedi galiba, kırdığı vazo değil ruhun demek gerekir galiba kişilere!... Bindik gittik de gemiye incitmedik de bir an için; nefse dönüşme nefes de yeter, gülümse hayata kişi de kendine!... Ömür geçer birşeyler öğren der hayat; liman yoktur ama olsun de yeter, hayallerine incitme beni de yeter hayata!... Riske buna beni de ana; ister mutlu ol ister olma der hayat, seçenek senin der dünya!...

Aldığım ne ki verdiğim sözü; şu ana hikayeye tam uyuyor, lüzumsuz yaşamak diyenlere inat!... An içinde yaşamaya odaklan dedi karakter; mesut etmek istiyorum dedi sadece, haksız mı dünya!... Espri yapmaktan bile korktum; yaşama tutunabilmek için dedi karakter, diğer her şey bir ben tek dedi!... Aklın kararmasın an dedi haklı; iyiki tanışmışım yazarım kelimelerinle, yazmaya yaşamaya yaşatmaya devam et!... Dinle dünya bu bir manifestodur; etkiye tepki olarak algılayabilirsiniz, limiti zorladıysa öldür gitsin demeseydin bari!... İnsanoğlu gibi incindi yüreğim; geri döner miyim ana kıskaç gibi sardın, son nefesimi ver bari!... Izdırap bu seni o yüzden aldık deme; neden ben diye sordurma bana, zincirleri vursaydın bana ıska de lütfen!... Bana özün ne ki; özgür olasın demesin kimse!... Zeynep benim sen değil de demesin; denk geldik anda hiç demesin, emin olduğu noktalar nelerse!... Kişilerin üzerine basarak yapmasın bunu; mendebur değilim demem insan yerine koymayan için öyle olurum, incitme beni sana değer vereyim güveneyim der galiba!... Ruhum ellerinde sakın esme ezme demekten başka birşey yapmam; unut mu dedim umut mu, nutkun tutuldu an içinde!... Umut benim adım de yeter; tutuk hayat yeter, artık dedi bana sinir uçları gibisin hayat!... Evlat mıyım insan mı bilmem; vuslat miyim vicdan mı bilmem, mekan bulur muyum de!... Esti geçti de yeter; ezmesin seni, aydınlıkla karanlık arasında kaldım!... İllet değilim de yeter kişilere; hayata leyla olayın herkese yeter, evle beni yeter diyemezsin kişi!... Sinemde yarasın demesin kimse; aşk bu hayat değil bunu bil yeter, kıskanma bitti nihayet de yeter!... Limanda yerin hazır diyene; hayır diyebilseydik, ısrar değil bu dilek!... O ana geri dön; misli ile bana düşman mısın alsak mı demeseydi, linç ettim kendine!... Mısra mısın nesin de yeter; ırgala beni demek için çok geç, yorum bu dünya aslında de yeter!... Ortalık kalabalık de yeter; ruhum senin deme kimseye, yapan yeter!... Umduğun ne deme umudu kaybetme; dillenme gerçekler ünlü ol olma umursama, nefer olsaydı beton yeterli!... Yendi mi yenildi mi; an umurunda değil, aklım karıştı deme yeter!... Dur dinle diyemedi rüzgar; içindekileri dışa vurmadı, maksat gülüp eğlenmek gün neredeydi!... At beni candan dermişin artık bilmem; site kur kendine yeter, insan insan diye haykır!... Kimin umurunda densiz değilim ben de yeter; endişe üstünden gitti de yeter, arada sırada rüzgar es yeter!... Anlat dünya deniz ben olayın de; arkada kalmak yok artık de belirtti her şeyi, irdelemek kalsın geride deme!... Risk bu diyeceğim ne kaldı de; askı bu beni aldı andan de, şimdi de sonraya bırakma!... Kınanma desek ne fayda; elimizden an alındı, vur kır parçala iyileşe bildin mi!... Uslan yeter uzlaşma yani; risk aldım verebilecek miyim, rüzgar beni alsın de yeter!... Küstü hayat sana; üçüncü dünya savaşı çıkarttı, cogaltti anı!... Ürkütme beni gurdalama yeter; ünlem verdi yeryüzü, gökyüzü kabul etti Allah'tan!... Minnet değilim desem; cehennemlik miyim acaba, benlik diye birşey kalmadı!... Ahı seni yedi; nefese nefse bakan yendi seni de yeter, git bul de!... Ütü kalmadı Allah'tan de; vendi de anlar o, endişe bu de bilsin artık seni!... Nida benim de yeter; bilsin urfa de yeter, limit bu de yeter!...

Gelgit akıllıdır hayat der dünya; öksü otu kurtarıcıdır der hayat dünyaya, kurtarıcı anda kaldı der insanoğlu!... Yüzü suyu hürmetine der hayat insanoğluna; üstün gel ana der hayat insanoğluna, zulüm bulur hayattan dünya!... Ünsüzdür der hayat insanoğluna; nüksetti gerçekler dedi insanoğlu hayata, üstün gelir mi bilmez der hayat insanoğluna!... Tutuklu kaldım der insanoğlu hayata!...

Yeşeren hayatı yok saymak neden; yaşamın bizden kaçtığı yok ya, itina ile gel bana hayat!... Timur tahammül edici et dünyayı lütfen; ipin ucu kaçtı bende, kalmam burada deme yeter!... Pespembe olsun hayatın de yeter; gitme kal diyecek biri var mı orada idik de, zamana bari ondan hesap sor!... Dert deva karıştı dünyada neden; eden miyim efendi kişi miyim de kendine, niyet bekçisi ol bir kez de!... Ne olur zannetmek kolay ama; bilmek zor gelir neden, aklında kalan soru neden ben!... Mantıklı bir cevap yok neden; atıl dedim ama atığın ben de yeter kendine, nadide de yeter dünyaya!... Akmak için bekleyen gözyaşımsın dedi karakter; lazım olan ben miyim zulüm gibi davranıyorsun hayat neden, bütün kötülükler beni buluyor dedi karakter!... Yadım ne zaman düşerim diye sor dünyaya dedi karakter; yazar benim içimi okumuş gibi yazmış, anına ışık oldu!... Hayatın olgularından kurtulmanın yoluydu; sağ olsun var olsun, yazmaya yaşamaya yaşatmaya devam etsin!... Aklan kötülüklerden yeter; nur hayattan gelir zaten, dünya üstünde teksin unutma der yazarım!... İyi ki tanıdım; ufkun sık değil geniş olmalı dedi yazarım, iyi ki kelimeleriyle karşılaştım renklendi dünyam!... Sağ olsun var olsun; karanlık aydınlık oluverir dünyada, ulu ortada yaşanmaz oldu dünya neden!... Yitigi bulmak gerek değilmi hayatta; nefesler için uzvum yeterli desin dünyaya dedi yazarım, iyiki tanımışım yazarımı!... İyiki karşılaşmışım kelimeleriyle; yazmaya yaşamaya yaşatmaya devam etsin ki bizde okuyalım, iyiki var var olsun sağ olsun!... Kırmızı görmüş boğa gibi uyutma beni yeter; yıllar geçse dur diyemezsin tutun hayata yeter, umurunda kalsa dünya yeterli!... Köşesi belli dünyanın; öğretti bilgiyi şekil şart koyar sana dünya neden, ekmek gerek herşey için!... Yılların geçse de bitmez tükenmez zaman var değil mi; ılık bir meltem olsa ne olur sanki, lağım değilim ben insanoğluyum ona göre davranılmasını beklerim!... Dağ tepe kaldı mı dünyada demek gerek; ıssız bir alan sanki dünya, birtek insanoğlu fazla geldi galiba!... Zemheri kurtarır mı insanlığı kötülükten bilemem; tekin olayın yeter bu dünyada, imleç burada kalmalı dememeli kader devam etmeli zaman!... Lüzum ihtiyaç senden gelir ya yeter; belirdi kaldı orada deneyelim yeter, iyi için çalışalım yeter!... Eden bulur mu sözü neden yerinde gelmiyor bana acaba; insanoğlu buna göre davran yeter, neyleyin deme dene yeter!... Kötülüğü kovmaya çalış yeter; can cennet aramalı bulmalı iyiliği, inilecek yerler inci olsun yeter galiba ki!... Bu sözleri önce benim mahlasıma sonra; hikayelere karakterlerine yazdım, umarım beğenir iyi ki karşılaşmışım iyi ki tanımışım benim iç sesim oldu resmen!... Sağ olsun var olsun; yazmaya yaşamaya yaşatmaya devam etsin bizde okumaya devam edelim!... Resmedilen dünya diye başladı yazar; umutla ufuk olur bize diyerek okudum karakterleri, vera veda etmeyelim yeter dünyaya dedi karakterler!... Endişe elinde avuçta ne varsa tüketir dedi karakterler; yavaş olarak yurt bulunur mu bilmem dedi karakter, deva olur muyum diyordur karakter haklı olarak!... Beni de içine çekti; iyi ki tanımışım yazarımı iyi ki tanışıp kaynaşmışız kelimeleriyle, var olsun sağolsun yazmaya yaşamaya yaşatmaya devam etsin!...