Tik Tak, Tik Tak...

​​​​​​Saati duyuyor musun? ​​​​​​​​

-Aşk konuşalım isterdim... Ölüm ağzına yakışmıyor.

Elindeki kadehi masanın üzerine bıraktı. Dudakları biraz önce içtiği içeceğin ıslaklığıyla parlıyor, sözleri ise gözleri gibi can yakıyordu.

Derin bir nefes aldım. Kelimeler onun yanında ağızdan biranda çıkamazdı. Önce düşünülmeliydi. Sonra tekrar bir düşünülmeli ardından biraz daha kafa patlatılmalıydı. Sonunda kelimeler zihnimde bir bütün oluşturduğunda dudaklarımı aralayabildim.

+Sizinde elinize, kokunuza ve benliğinize uymuyor. Derin bir nefes aldım.​​​​​​ Ölüm bu efendi, Tanrı der ki ölüm nefret edilecek bir şey değildir.

Aynı gülüş onun da dudaklarını süsledi. Az bir şey iki yana kıvrıldı ve biraz ruhumu titretti.

Anılar geçmişte kalmalıydı belki ama şuan göğsümü sıkıştırdığı da bir gerçekti.

​​​​Gülümsüyordu. Soğuk ama insanı sıcacık eden bir tebessümü vardı.

-Sana yakışmayan bir şeyin bana yakıştığını mı söylüyorsun?

Kafamı olumlu anlamda salladım.

+Size ölümü yakıştırdığım doğrudur fakat şöyle bir şey var ki sizin yanınızda olduğum her vakit o ölüme temas eden de benim.

Kadehine doğru eğilirken yüzünde bu sefer ciddi bir ifade vardı.

-Bu sebeple seni bırakacağımı düşünüyorsan yanılıyorsun.

​​​​​​Onun gibi bende eğildim. O sarmaşığı andıran gözlerine kilitlendim ve son kez fısıldadım.

+Siz beni değil, ben sizi bırakıyorum.

Tik Tak Tik Tak

Saati duyuyor musun?

02.03