"Seni bir yere götüreceğim." Dedi annem. kazağımı kafamdan geçiriyordu.

"Nereye?" Diye sordum ayaklarımı sallayıp gülerek. Dört yaşıma basmama sanırım yedi gün var.

"Beni beklemen gereken bir yere." Dedi. Bana bakmıyordu. Çanta hazırlıyordu bana.

"Çanta ne için anne?" Diye soruyorum anlam vermeye çalışarak. Büyük mavi-sarı karışımı ela gözlerimle. Hala parlak.

"Geç kalırsam diye. Çok soru soruyorsun Leyal." Dedi. o zman anlamamıştım tabii...

"Sen geç kalmazsın ki anne." Diyorum gülerek. Ah ne kadar da güveniyorum o zamanlar...

Montumu giydirdi. Çantamı da omzuma astı. Elimi tutarak çıkardı beni evden. Soğuktu çok soğuktu.

Bir süre yürüdük, yürüdük, yürüdük...

Büyük bir binanın önünde durduk. Bahçesinde çocuklar vardı. Hava soğuktu ama.

Kar yağacak birazdan.

"Leyal," Diyor annem. Mutlulukla bakıyorum ona. Beni arkadaşlarımın yanına getirmişti, mutluydum. "Kal burada." Dedi elimi bırakıp gitmeye başladı.

"Anne." Gülüşüm solmuştu.

"Bekle." Dedi, gitti.

Neden gittin anne?

***

Gene ben!

Sizlere mükemmel bir dram okutmaya geldim.

Neyse.

Tahmin edersiniz ki kitap şarımız "Bekle Dedi Gitti"

Ama var ya sizi ne ağlatacağım ilerde.

neyse bayssssss.

cicili bicili bakın kendinize.

Allah'a emanet olun kardeşler bacılar.

Hayır veda da edemiyorum ki.