Eda'nın ölümü yetmiyormuş gibi bir de her gün annem olacak o kadının "Keşke sen de intihar etsen de ölsen. Kurtulsam." Gibi cümlelerine maruz kalıyorum. Ama hayır. Ben ölmeyeceğim! Sadece Eda için yaşayacağım...

Yatağımdan kalktım. Su içmem gerekiyor. Tam kapının kulbunu tutmuştum ki sohbet sesleri duydum.

Babam,

"Ama bu nasıl olur?"

Gizemli kişi,

"Bir şekilde olmuş. Ama kesin bir şey için her ikisini de DNA testine götürmeliyiz."

Annem,

"İkisi?" Anlamadı. Ben ve Eda'dan bahsedildiğini anlamadı.

Gizemli kişi,

"İkizler."

Annem,

"İkizlerden biri öldü." O kadar duygusuz du ki... sesinde bile nefret vardı ona karşı.

Gizemli kişi,

"O zaman ikizlerden hayatta olanı gelmeli."

Babam,

"O-" odamdan çıkıp ben cevap verdim.

"Geleceğim!" Annem bana bakıp 'Seni öldüreceğim, bittin sen!' Bakışları atıyordu ama umurumda değil.

Gizemli kişi, "Peki o zaman. Şimdi gelebilir misiniz?" Başımla onayladım. Hazırlanmaya gerek duymadım. Sadece bileğimdeki tokayı alıp topuz yaptım.

"Gidelim." Benim geçmem için elini uzattı. Annem de yanıma geldi. "Bunun hesabı sorulacak Ada..." diye sadece beni duyabileceğim bir şekilde fısıldadı.

Korktum. Ama artık korkmak yok! Eda'nın korkuları artık benim cesaretim oldu! Korkmak yok Ada! Sakın!

Sadece onlardan daha korkuncu beni korkuturdu. Ama Eda ne demişti?

"Kork Ada. Kork ki daha sonra korktuğun anı hatırlayıp kendine Gül. Korkmak bile mutlu eder seni..."

*

"Buse ve Şule Timurtaş, Ada Akgül için yapılan DNA testinin sonucu çıkmıştır." Doktorun sesi ile herkes oraya baktı.

Karşı taraftan, annem ve babam olabilme ihtimali olan, bir adam ve kadın ve diğer ikizler vardı. Ben, annem ve babam ile birlikte de toplam yedi kişiydik.

"Ada Akgül, %99,9 ihtimal ile Sedef ve Murat Timurtaş'ın; Buse ve Şule Timurtaş'ta, %99,9 ihtimal ile Serdar ve Hülya Akgül'ün kızıdır." Dedi ve benim için dünya durdu.

Öz ailem onlar mıydı? Ne olurdu daha önce gelselerdi? İki hafta önce yapsaydık bu testi olmaz mıydı?