Derin bir nefes daha vererek ilerlemeye devam etti. Koridorda yükselen ve odalardan gelen seslere aldırış etmedi. Alışmıştı artık. Hücrelerden birine adım atar atmaz burnuna rutubet ve nemden başka bir koku daha çalındı;

Kan                                                     

Bu sırıtmasına neden oldu. Oda da ilerledi ve yerde yatan bedenin önünde durdu. 18’e yeni girmiş, çok güzel bir genç kızdı. Yaklaşık beş gündür buradaydı ve işkencelere karşı çok dayanıksızdı. Buda ölümünün yakın olduğunun habercisiydi. Kızın yüzüne gelen saçları yavaşça çekti, bu hareketi kızın sıçrayarak uyanmasına ve kendini geriye çekmesine yol açmıştı.

Sırıtması daha da yayıldı ve kıza biraz daha yaklaşıp eliyle hafifçe çenesini okşadı. “Sakin ol. Bu sefer acın sonsuza dek son bulacak.” Kız daha da fazla titremeye başladı;

“Bırak artık beni ben ne yaptım sana?” Sırıtması korkunç bir hal aldığında kızın yanağını okşayan eli boğazına oradan da kızın çenesine kaydı ve kızın çenesini güçlü bir biçimde sıktı. “Çok dayanıksızsın, işkence sırasında çığlıkların çok kısa sürüyor, bende bu yüzden seni öldürmeye karar verdim. Bana zevk vermiyorsun.” Kızın gözleri biraz daha açıldı ve ellerini çenesindeki elin üstüne sarıp açmaya çalıştı. Kendiliğinde açılan eller karşısında şaşırsa da bu şaşkınlığı kısa sürdü;

Çünkü tam beyninden, alnının ortasından bir kurşun geçmişti.

“Güle güle güzelim. Hikâyemiz buraya kadarmış.”