Selam .

Yazarın anlatımıyla:

Zaman geçti. Yaprakların rengi solmaya, sararmaya , çürümeye , acı çekmeye ve hatta dökülmeye başladı. Ağaçlarda mini minnacık daldan kopmak üzereydiler. Kara bir kış onları bekliyordu. Peki ya kara kışın en soğuk dönemlerini atlatıp yeniden yeşerebilecek miydi? Yeniden çicek açıp mutlu dönemler gelicek miydi? Her gün insanlar kayboluyor idi. Yaralananlar, ölenler, kaza geçirenler... Umutlar git gide sonbaharda ki yapraklar gibi dökülüyordu. Okulun yarısı bu insanlardan oluşuyordu. Artık o eski neşe hiç birinde yoktu . Savaştıkça daha çok kaybediyorlardı. Her güne çığlıklar , bağırtılar , ağlama sesleri ile uyanıyorlardı. Mensa dışında hiç birinin umudu kalmamıştı. 7 kişi aynı odada kalmaya başlamışlardı. Evet doğru duydunuz. 7 kişi aralarından sağ kalabilmişti. Ayliz kendini suçlamaktan başka hiç bir şey yapmıyordu. Noir Ayliz için elinden geleni yapmaya çalışıyordu. Ayliz, Mensa, Amara, Diana, Noir, Merih ve Nyx artık birbirlerinden başka hiç kimseleri yoktu . Noir çok çaresizdi. Bir tarafında Ayliz vardı diğer tarafında ailesi. Hangi tarafta olacaktı. Masumların acı çektiği tarafta mı yoksa kendini güclü sanan soğuk bir tarafta mı? Bir yandan Ayliz e bir zarar gelirse diye korkuyordu. Sonuçta iyilerin arasına bir ajan olarak gönderilmişri. Ama hep kalbi iyilerdeydi. Mükemmeliyetçi bir aileye sahipti . Babasına güçlü olduğunu göstermek istiyordu. Ama bunun için arkadaşlarının canını yakamazdı. Derken kötü taraftan çağırıldı. Bir toplantı olucaktı. Kısacası ölüm yiyen toplantısı . Toplantıda iyileri yok etmeye devam edeceklerini ve savaşın sonuna yaklaştıklarını söylediler. Noir e bir görev verdiler. Profesörlerin hepsini öldürme görevi. Karanlık lord un bitiremediği görevi torunları başaracaktı. Noir ne kadar yapmak istemesede yapmak zorundaydı. Hogwarts 'a dönünce Ayliz onu çağırdı. Çok önemli bir şey söyliyceğini söyledi. Noir Ayliz e bu durumu belli etmemeye çalıştı.

İşte şimdi gerçek savaş başlıyor. Kemerlerinizi bağlayın Ayliz okurları . Heyecan verici bir maceraya uçuyoruz.