Selam. Öncelikle Mensa' nın yaptığı şeyi yazdığım için özür dilerim. Bu bölümde biraz yazdıklarımı düzelticeğim. İyi okumalar...

​​​​​​Noir' in anlatımıyla

​​​​​​Kütüphanede idim. Bu son olan olaylar hakkında araştırma yaptım. Her gün Hogwarts ta bir şeyler oluyordu. Artık hiç birimizin umudu kalmamıştı. Birbirimiz için ayakta kalmaya çalışıyorduk. Hayatın başındamıydık ? Ortasında mı? Yoksa her şeyin sonunda mı? Belki de bu sorunun cevabı hepimiz için farklıdır. Kimimiz hayatın başında, kimimiz hayatın ortasında, kimimiz ise hayatın sonundaydık. Yarın yaşayıp yaşamıycağımız belli değildi. Çok zordu. Yıllar öncede böyle olaylar olmuş. Hogwarts ın tarihi ile ilgili bir kitapta okumuştum. Bana benzeyen bir çocuk vardı. Adı galiba Draco Malfoy idi. İstemeden kötü tarafa geçmiş,ailesi tarafından yetersiz görülmüş, anlaşılamamış ve yanlış tanınmış biri. Peki ben bu kitabın yan karateri miyim? O savaşta kötüler kaybetti iyiler kazandı. Peki gerçek hayatta da her zaman iyiler kazanır kötüler kaybeder mi? Hiç iyi bir ruh grileşemez mı? Hiç iyi insanlar acı çekemez mi? Hiç iyi insanlar kaybedemez mi? Hadi mutlu soncular cevap verin hiç iyi bir insan olarak acı çekmediniz mi? Hiç iyiler üzülmez mi? Mutlu son sevenlere veya mutlu sonlara inananlara sesleniyorum hiç öyle her zaman mutlu son olmaz. Elbette Ahirette her kez hakettiği yere gider ama artık filmlerden , kitapların , masalların o mutlu son mantığından çıksak mı artık ne dersiniz? Biz hala mutlu son isteyen insanlarız. Belki de en çok böyle herkese kolay güvenip mutlu sonlara inandığımız için bu kadar kalbimiz kırıktır. İnsanların belli bir noktada gercekliği görmesi gerekiyor. Böyle düşüncelere dalmıştım. Odama doğru yürüyordum. İnsana en iyi gelen terapi yürümek, müzik dinlemek, kitap okumak ve aynanın karşısına geçip düşüncelere dalmaktır. Odaya girdim. Ayliz sanki bir şeyler söylüyordu. Bir anda terlemiş şekilde uyandı. Belliki yine kabus görmüştü. Hemen Ayliz i sakinleştirdim. Artık ne gördüğünü sormuyordum. Rüyayı anlattıkça daha kötü oluyordu. İnsan bazen gözleriyle bile iletişim kurabiliyor. O an sadece o gözlerindeki korku, çaresizlik hissini görüyodum. Artık tek düşündüğüm şey sevdiklerim.

Bu bölümde Noir' in duygularına yer vermek istedim. Uzun zamandır bölüm atmamıştım.