Selam uzun zamandır bu kitabımda yazı paylaşmıyordum.

​​İnsan bazen düzeldiğini sanar. Tamam ben düzelmeye başladım der kendi kendine. O günleri atlatıcam der. Atlattım sanır aksine atlatmamıştır. Bu olaya bir yanar dağ gibidir. Yanar dağ patlar . Lavlar etrfı yakar. Yerleşim yerleri zarar görür. İnsanların bazıları yaralanır, bazıları ölür. Günler, aylar, yıllar geçer. İnsanlar o yanardağdaki lavın bir dha patlamıyacağını düşünür. Aynı o atakların geçtiğini düşünmek gibi. İşte her şeyin düzene girdiğini düşünmek aynı bunun gibidir. Tanıdığım yaralı insanların çoğu acılarını müzik veya edebiyat ile söndürür. Bzen şarkı sözleri insanın içini gösterir, bazen bir yazı. Şairler bu konud en büyük örneklerdendir. Bazen kitap karakterlerinin bizim olmak istediğimiz hayatta ve kişilerle olur. Bazen bizim acılarımızı paylaştığımız kişiler olur . Yani kitap karakteri yazarın yaşadığı bir acıyı anlatır. Tabi her zaman böyle olmaz ama yazarlar olarak kitaplarımızda bizden bir şey olsun ister. Hayallerimizdir yazdığımız kitaplar. Olay her ne olursa olsun hayallerimizdeki bizdir karakterlerimiz. Ama hayallere kapılmak yerine bunu yazmak daha eğlencelidir. Genellikle yazarların sevdiği mevsim sonbahar veya kıştır. İnsanların sevdiği mevsimler insanların hayatını anlatır. Bir insan kış mevsimini seviyorsa zor bir hayat hikayasi vardır. Hava durumlarında da öyle bir insan Güneşli havayı seviyor ise o insan cıvıl cıvıl etrafına neşe saçan bir insandır. Bu günlük bu kadar . Byyyyyyyyyyy. :)