Arabaya ilerledim ve arka kapıyı açtım Bebeği arka koltuğa yerleştirdim ve arkaya afrani atım ki yolda giderken çocuğu tutsun.

"Bir işe yaradın sonunda afran"

"Senden daha çok işe yaradigim kesinde abi"

"Kapa ceneni afran da çocuğu tut düşünürsen kendini öldü bil afran"

"Niwni afyab"

Sabır çekerek en yakın eczaneye sürdüm.

Çok geçmeden arkadan ağlama sesi gelmesi ile yüzün buruştu.

Çok kötü ağlıyordu ve bu dayanılmazdı. Biraz daha hızlı sürüp eczaneye gelmiştim. Ama biz gelene kadar ağlamış ama ne yaptıysak susmamisti.Arabayı park etmekte ayrı bir dert olmuştu o arkadan ağlıyor ve ben yer bulamıyorum.

En son bir yer bulmuştum direk park etmiştim ama arkadan bir ağlama sesi daha geldi.

Arkama baktığım zaman afran da ağlıyordu.

"Sen niye ağlıyorsun olum"

"Çok içli ağlıyor la kız bende ne bilim ağlayasım geldi" dedi göz yaşını silerken.

Yok olmicak böyle iki tane çocuğa bakamicak kadar gencim ben daha o yüzden afrani kovucam.

Arkadan bebeği aldım ve eczaneye doğru ilerledim.

"Ağlama kızım niye ağlıyorsun bak geçti"

Hayla ağlıyordu şuraya bayılsam ne olur ki, sen nerden başıma geldin ki be kızım.

Eczaneye girmiştim ezacinin direk bize döndü ve yüzün de küçük bir gülümseme aldı.

"Merhaba beyfendi sanırım kızınız acıkmış."

"Sanırım hiç bilmiyorum" dedim sonra devam ettim.

"Şey bebek maması alıcaktım da"

"Tamam hemen veriyorum" dedi eczacı hanım.

Rafa uzanıp almaya çalıştı ama başarısız olmuştu.

Etrafa bakındım bir sandalye var mı diye ama görünürde yoktu.

"Yardıma ihtiyaç var mı?"

"Sanırım evet" dedi ve bebeği yere bırakıp yanına doğru ilerledim.

"Şurda ki mama"

" Şu mu" diye işaret ettim, kafasını salladı ve ona doğru uzandım.

Ben alırken kapı sesi geldi, ve ardından canım kardeşimin sesi geldi.

"La ne oluyor yavrum kapat gözlerini daha minacıksın sen şu gördüklerine bak"

"Ne münasebet, evli birisine bakıcak birisi değilim beyfendi lütfen terbiyebizi koruyun"

"Çocuk aklında sıkıntı mı var"

"Evli olduğunu nerden çıkardınız hanfendi"

"Çocuğu var"

"Her çocuğu olan evli mi oluyor " yok katil olucam ben elimde kalıcak bu çocuk

"Mantıken beyfendi"

"Siz onun kusuruna bakmayın biraz aklı geriden geliyor da" dedim sinirle biraz daha böyle devam ederse çok kötü şeyler olucaktı.

Ben mamayı aldım ve kasaya gittim parayı verip bebeği de alıp eczaneden çıktım.

Bebeği arabaya koydum ondan sonra hızla afrana döndüm.

"Senin kafanda sıkıntımı var çocuk"

"Ne oldu kızın gözünde kötü izlenim yaptın diye mi bana atarlanıp duruyorsun"

"Bak durduk yere bir daha böyle bir şey dersen seni bulduğum yerde döverim anladın mı beni afran Karadağlı"

"Umrumda değil Asaf Karadağlı"

Sinirle arabaya bindim ve sakinleşmek için derin bir nefes aldım.

Gözlerimi kapadım ve kafamı arkaya yasladım daha sabahtı, bu kadar gerginlik biraz fazlaydı.

Gözleri mi açıp arabayı çalıştırdım, park ettiğim yerden çıktım ve eve doğru ilerledim.

Evin önüne geldiğimizde afran hızla arabadan indi ve bebeği aldı.

Afran hızlı adımlarla eve giderken bende arabayı park ettim.

Eve girdiğimde uyumuş olan bebeğe baktım yorulmuş olmalıydı.

Afran'a baktığımda o da kendini koltuğa atmıştı ve televizyona bakıyordu. Mutfağa ilerledim ve setin önüne geldim kutudan mamayı çıkardım. Kutunun arkasında ki talimatları okumaya başladım. Ilık bir su olması lazımdı ve biberon biberon almayı unutum. Hassiktir ya şimdi tekrar çıkmam lazımdı.

~~~