Defne kardali...

Hani bir an olur ya kendini tutamazsın o an onu yapmak istersin ne olursa da olsun dersin işte ilk kez öyle olmuştu ilk kez birisini bu kadar çok istemiştim ilk kez olmuştu ilk ve son hataydı ve bazen hatalar büyük sonuçları da beraberinde getirir ben onu istemekle bir hata yaptım o hatadan bir bebeğimiz olmuştu ama onun haberi yoktu çünkü tek gecelik bir şeydi ve o günden beri ikimizde birbirimizi görmemiştik ama o hep hayalimdeydi, hayalerimi yaşatıyordu belkide bu yüzden bu bebekten kurtulmak istemedim ondan bir parça diye ama işte dediğim gibi büyük hatalar büyük felaketler getirir her şeyi planlasan da belkide böyle olması daha iyiydi ama sadece bebek açısından. Öğrendiğim günden sonra her şeyi ayarlamıştım başka bir şehire taşınmak üzere biletimi aldım orda güzel bir iş buldum evi kiraladım her şeyi online yapmış ve sadece oraya gitmem kalıyordu takı o ana kadar annemin hamilelik testini görmesinden sonra babama söylemesi ve babamın da beni evlendirmek için birisini bulmasi biraz hızlı olmuştu ben zaten bunu duyduktan sonra odamdan çıkamamıştim, tek duam iyi birisine gelmekti çünkü evde ne kadar bagirsamda ne kadar cagirsamda hiç bir şekilde vazgeçeremedim şimdi ise kaderim bana yon veremez hale gelmiş o bile ne yapacağını şaşırıyordu evleneli 7 ay olmuş ve kızımı kucağıma almıştım ama her gün şiddet gördüğüm bu evde bebeğimi buyutemeyecegimi biliyordum o yüzden tek şansım olan fırsatı bekledim bir anlık cesaretle evden kaçıp asafın evine gittim ne kapıyı çalıcak kadar cesaretim vardı nede onu bu belaya sokucak kadar kalbim onun bu meseleye girmesi bir çok şeyi değiştirirdi ve ikisine de zarar gelebilir di kızımı oraya bıraktım bir mektupla sonra koştum koştum nereye gittiğimi bilmeden sadece bir polise, bir korokala rastlamak için koştum canım için kızım için koştum ama şu bir gerçektiki ne benim gücüm kalmıştı ve de onlar beni bulmak için zaman kaybetmişti her dakika ilmek ilmek işlerken tenime, kanıma korkulan an olmuş ve adamlari bulmuştu beni tek korkulan şey olmuştu şimdi ise o lanet eve geri donucem ve orda bana ne olucagi kesin değil...

.

.

.

Almilayla koltukta uyuya kalmıştık, geçen bir kaç saatin ardından onun sesi ile uyandım.

Afran onu kucağına almış sakinleştirmek için uğraşıyordu.

"Bebek artık biraz dursan yani sabahtan beri ağlıyorsun, bu babanda uyanmadı bir türlü"

"Kes sesini de almilayı bana ver "

"Almila? "

"Lan çocuğu bana Verde susturim da"

"Tamam be ne bağırıyorsun"

Dedi, ardından almilayı bana doğru uzati.

Kucağıma aldıktan sonra ağlamayı kesmişti.

"Lan hadi aglasana sabahtan beri ağlıyorsun niye babanın kucağında ağlamıyorsun"

"Senin gibi öküz değilim de o yüzden"

"Ben gidiyorum siz kalın tek başınıza"

"Lan gidicegin yer üst kattaki odan yine kalmıyoruz ki tek başımıza"

Bana doğru döndü ve dilini çıkardı, tekrar geri dönüp odasına doğru gitti. Bende kızımı havaya kaldırdım, kaldırdığım da güldü.

Biraz koltukta oynadıktan sonra kucağıma alıp mutfağa ilerledim.

Maması için biraz su isitmam gerekiyordu suyu zorla da olsa koyup aygazi açıp suyu üstüne koydum.

Bir ses geldi ve ardindan keskin bir koku yok olamaz olmamalı, olmasın ya.

Kafasını kaldırdı ve bana baktı, yüzü biraz güldü sonra kafasını tekrar omuzuma koydu.

Bu kız dan cekicegimiz vardı, aygazin altını kapatıp mamayı hazirladim ve İçeri geçtim.

Biberonu kenara koydum almilayı koltuğa koydum ve bezlerden bir tane aldm. Altını açtım ve o koku gelen beze baktım bir insan evladı hemde benim evladım bu kadar kokutamazdi. Bezi açtım ve altında hiç bir şey yoktu.

"Cidi misin kızım" dedim sanırım gazı vardı ve onu çıkarmıştı.

"Daha var mı prensesim" kucağıma aldım ve kolidora çıktım etrafa baktım, konuşmaya başladım.

"Gel senle odanı seçelim diyicemde zaten ev de boş bir oda var" Orayı ayarlamak lazımdı güzelce.

"Senle birlikte odanın planını oluşturalım bakalım" dedim ve boş odaya doğru gittim.

Şöyle bir odaya baktığımda almila için idal büyüklükte bir odaydi.

"Şuraya beşiğini koyarız, şuraya da dolap koyarız şöyle kenara da oyun alanı yaparız minik bir tane, duvarlara da fotoğraf cekildigimiz zaman onları asarım"

Ben kendi kendime konuşurken bir anda bir sesle irkildim.

"Çocuk delirdin mi kendi kendine de konuşmaya başladın"

"Ödüm koptu, niye ses vermiyorsun gelirken"

"Ne sende her şeye korkuyorsun, ben napim "

"Tamam susta hadi gidelim almila için odasına eşya alalım"

"Tamam hadi gidelim" dedi ve aşağı doğru ilerledik.