Şimdiki Zaman...

Defnenin çıkış işlemleri için yanından ayrılmıştım afran ve atakan yanındaydı.

Arabaya ateş etmişlerdi zor bela kurtulmuştuk hele ki defne daha zor kurtulmuşru kaç gündür yoğun bakımdaydi.

Hastanede bir aya yakındır duruyorduk defnenin eve gelmesi daha iyi olucaktı.

Almilayı annemlere vericektim bir süreliğine onun için daha güvenli olurdu hem yurtdışında daha az tehlike olurdu almila için.

Atakanla birlikte gidiceklerdi, biletleri almıştım bile son bir kez görmesi için buraya getirecektim sonra iyileşene kadar yoktu almila burda.

Çıkış işlemlerini yaptım ve adamlardan almilayı aldım defnenin yanına götürdüm.

Almilayı çok özlemişti belliydi, ama bir süre ayrı kalmak zorundalardi.

Hasret giderdikten sonra Atakan almilayı alıp gitti.

Bende defneyi eve götürmek için hazırlandım.

Ve hastaneden çıktık, eve doğru ilerledik arabanın etrafında üç tane daha koruma vardı arabalarla.

..
..

..

Eve gelmiştik, sonunda afran bir kaç günlüğüne çiflik evine girmişti bizde her kesten uzak olan evimize gelmiştik sonunda.

Defneyi kucağıma alıp içeri taşıdım, koltuğa koyup yanına geçtim.

"İyi misin defnem"

"İyiyim sevgilim iyiyim"

Saçlarını öptüm ve kalkıp mutfağa geçtim.

Yiyicek bir şeyler hazırlamaya başladım.

Bir süre sonra defne sarsak adımlarla yanıma geldiğini gördüm, hemen yanına gidip elinden tutum.

"Neden kalktın!?" Dedim sinirle.

"Canım sıkıldı seni izlemek için geldim."

Onu sandalyenin yanına doğru götürdüm, oturunca bende yemek yapmaya devam ettim.

Üzerimde olan bir çift gözle yemeği yapmaya dikkatimi veremiyordum sürekli onun yanında olmak istiyordum.

Yemeği hazırladıktan sonra tabağa koydum.

"Nerde yemek istersin güzelim"

"Burda yesek olurmu"

"Güzelim içerde yesen olmaz mı"

"Burda eskisi gibi yemek istiyorum"

Dedi çok güzel bakıyordu dayanamadım ve kabul ettim tabağı önüne koydum yerime geçerken arkadan sarıldım kokusunu içime çektim, sonra yerime geçtim.

İlk önce ona yedirmeye başladım yedirmeye.

Ara ara " ben bebek miyim ya" dese de zorla yedirdim.

Hızla kendi yemeğimi yedikten sonra defneyi kucağıma alıp solana götürdüm.

Koltuğa koyup, televizyonu açtım.

"Hangi filimi istersin izleyelim"

"Bilmem her hangi bir filim ac"

"Tamam güzelim"

Telefondan 'sadece seni' açıp televizyona yansıtım.

Birlikte izlemeye başladık, belli bir yerden sonra uyuduğunu fark ettim ve filimi kapattım.

Almilayı kucağıma alıp yatağa götürdüm.

Üstünü örtüm ve asaga koltukta yatmak için indim.

Gece yatarken yanlisikla bir şey yapmak istemezdim.

Koltuğa uzanıp üstümü örtüm, şöyle bir düşünüyorum da.

'Belki tanımazdım o bara gelmeseydi' ya o gün onla tanışmasaydım nasi olurdu acaba dünya, iyi ki dünyama girdin ve güzelim.

Bunları düşünürken uyuya kalmıştım, sabah gelen seslerle uyanmış ve ne olduğunu anlamaya çalışıyordum kalktım ve sesin geldiği yere yani mutfağa doğru ilerledim.

Mutfakta kahvaltı hazırlamaya çalışan bir adet defne'le karşılaştım.

Beni daha fark etmemişti orda onu izlemeye daldım.

Çok güzeldi, çok narin, benimdi, birlikteydik, bizdik.

Yavaşca yanına gidip, arkasından sarıldım.

Saçını koklayıp, öptüm başından hep benle kalmasını istiyordum.

"Kendini yorma ben hazırlarım kahvaltıyı"

"Biraz bir şeyler yapmak istiyorum uzun zamandır yatıyorum"

"Hareket etmemen lazım hadi güzelim gel otur"

Dedim ve elinden tutup içeri götürdüm.

Koltukta o otururken bende kahvaltı koymaya başladım.