Sırtımı güvenle yaşayabileceğim bir çınarım olsaydı,
yorulduğumda gölgesinde dinlenebileceğim.
Ruhumu yeniden canlandırabileceğim,
üzüldüğümde başımı yaslayabileceğim.
Hiç yargılamadan, sorgulamadan dinleyecek,
düşlerimde büyüyen umutlarıma yön verecek.

Ne zaman kendimi yalnız hissetsem,
sığınabileceğim bir çınarım olsaydı.
Dibine oturup, sadece susarak ruhumu yaslayabileceğim,
yorulduğumda nefes alabileceğim.
Beni her şekilde ve her durumda kabul eden
bir çınarım olsaydı,
belki o zaman hayatı daha güçlü kucaklayabilirdim...