Bazen hayatta kendimizi başrolün arkadaşı gibi hissederiz, sonra bir olay olur ve olanda her zaman o başrole olur. Ama benim hikayemde bu döngüyü kırıyoruz, yani kırıyor. Çünkü öyle biri geliyorki benim bu düşüncelerimi yerle bir edip beni, kendi hayatımın başrolü yapıyor. Ah keşke her şey bu kadar kolay olsaydı, Afedersiniz kendimi tanıtmayı unutmuşum. Ben sedef yoğun anksiyete ve depresyon duygularının içinde boğulan ailenin en küçük çoçuğu. Bütün isteklerim ve arzularım yerine getirilmesine rağmen neden böyleyim? Bu durumdan nasıl kurtulabilirim? Gelin aslında "hepimizin" hayatını benden dinleyelim.
