Bölüm 7

sabah uyandığımda içimde bir yorgunluk vardı. Nedense ağlamak istiyordum dün olanlar bana çok gelmişti. Hiçbir şey yapmak istemiyordum yataktan çıkmak bile tavana bakarken kendimi bulmuştum.uyandığını farketmemiştim bana bakıyordu acı gözlerle bi kaç gündür bu haldeydim ve kendimi ne kadar düzeltmeye çalışsamda olmamıştı. Bana diktiği gözleri sinirli ve üzgün bakıyordu sanki bu hale gelmemin sebebi onun yüzündenmiş gibi birbirimize bakakalmıştık “bu halini beğenmedim” dedi. Bende beğenmemiştim ama elimde değildi. “ biliyorum” dedim. “ çok sessizsin ben bu kıza alışık değilim lütfen düzel beraber vakit geçirelim belki düzelirsin” dedi. Düzelmemi bir tek o istiyordu. Kaldırdı beni” kaç gündür ağlamak dışında bir şey yapmıyorsun” dedi. Bende cevap vermek yerine sadece gözlerine bakmayı seçmiştim. Kahvaltı yaptık. Ve beraber sarılarak film izledik onun kokusu beni sakinleştiriyordu. O yüzden yanımdan kalkmasına bile izin vermiyordum. İçimden bir his onu bırakırsam hayatımın olucak diyordu. Ona bu kadar bağlanmışken ayrılırsak ne yapacaktım? Gün boyu beraber bir şeyler yaptık yemek bile moralimi yerine getirmişti birkaç gündür geç geliyordu işlerinden dolayı ama bunu telafi etmişti. Akşam olmuştu neredeyse yemeklerimizi yedik filmi hala izliyorduk benim artık gözlerimden uyku akıyordu gözlerimi kapadım onun kollarında uykuya daldım. Uyandığımda yataktaydık o da arkamdan bana sarılmış uyuyordu. Bende uykuma gri döndüm. Uyandığımda çoktan sabah olmuştu. Ama o yatakta değildi etrafa bakındım onu göremeyince telefonu elime aldım ve gelen mesaja baktım. “bugün geç Geleceğim işim çok hızlı bitirmeye çalışacağım beni bekleme önceki gibi.” Yazıyordu. Ben is cevap vermdim ve kahvaltımı yarım yamalak yapıp kalktım odama geri dönüp kitap okumaya başladım. Akşama kadar bir şylerle oyalanmıştım aslında liam gelsin ben emin olayım öyle yatarım diye düşünmüştüm ama bir uyku bastırmştı bu yüzden kitabı bırakıp yatağa uzandım ve uyumaya çalıştım ne kadar onsuz yatamasamda. Uykuya daldım uyandığımda bambaşka bir yerdeydim. Ellerim ve ayaklarım bir sandalyeye bağlı ağzımda bir bant vardı . Nerede olduğumu anlayamadan etrafa bakındım. “demek uyandın” diye bir ses duydum karanlık olduğu için görememiştim. Daha yakından baktım yine anlayamamıştım. Ses tanıdık gelsede tanıyamamıştım. Birisini tahmin ediyordum. Ama emin değildim. Kıpırdamaya çalıştım ama çok sıkı bağlamıştı. Gözyaşlarım akmaya başladı. “neden ağlıyorsun biricik sevgilin burada değil diye mi ?” dedi gülerek hala kim olduğunu anlamadığım kişi. Ben ise onun gelip kurtarmasını beklemek dışında bir şey yapamayacaktım.

Liam’dan

işlerim sonunda bitmişti. Amelia’ya mesaj attım belki uyumamıştır diye cevap vermedi. Uyumuştur diye düşündüm arabaya bindim. ve evin yolunu tuttum geldiğimde korumalar yerde seriliydi ne olduğunu anlamamıştım ama amelia’nın başına bir şey gelmiş olduğu belliydi arabadan indim ve hemen eve girdim bütün korumalar yere serilmişti. Hemen odalara baktım hiç ir yerde yoktu en son onun odası kalmıştı hemen girdim hiçbir yerde yoktu. Telaşlandım ve hemen arabaya atladım onu bir şekilde bulmalıydım. Yoldayken gözyaşlarımı tutamamıştım sevdiğim kadına sahip çıkamamıştım. evde tek bırakmamalıydım. Bunun pişmanını yaşarken sekterimi aradım onu yerini bulmasını sağladım tek amacım şuan onun bulunmasıydı. Bulduğum zaman silahımı almıştım ve gizli bir şekilde içeri girdim. Adamları tek tek vurdum ve içeri girdim amelia’yı gördüm elleri ve ayakları bağlıydı ağzı bantlanmıştı ve bana bir şeyler demeye çalışıyordu.

Amelia’dan

Liam içeri girdi ama tuzak vardı. O an karanlıktan göremediğim kişi ışığa doğru geldi. Gözlerim kocaman açılmıştı. Şaşırmış gözlerle karşımda beni kaçıran kişiye bakıyordum. Liam onu farketmemiş ipleri açıyordu ağzımdaki bandı da açtı ve karşında durduk ona bakamıyordum bile hayatımı mahveden bir başka insan karşımda utanmadan sırıtıyordu. “bana bunu nasıl yaparsın?” dedim gözyaşlarımın arasından “umrumda hiçbir zaman olmadın acıdım sana yanımda bu yüzden tuttum benim için gereksiz bir çöp parçası dışında bir şey değilsin dedi. Ben artık bir şey diyememiştim liam sinirlenmişti silahı ona doğrulttu. Ve tetiği çekti. Karşımdaki kişi sarsıldı karnına denk gelmişti. Ama hala intikamımı almamıştım. Canının çok acımasını istiyordum beni hep çalıştırıp zar zor kazandığım paraları alıp beni döven bir “babaya” ihtiyacım yoktu. Ona baba bile demek saygısızlıktı. Gözyaşlarımı sildim. Liam bana sarıldı. “çok korktum sana bir şey oldu diye “ dedi. Yere yığılan babamı gördüm ve bir anda kalktı ve silahını liam’a doğrulttu. Ben ani reflksle hemen kendimi öne attım. Ateş etti. Yere yığıldım liam beni tutmuştu. Ne olduğunu anlayamamıştı. Gözyaşları durmuyordu. Bilincim kapanmadan ona “ üzülme bebeğim benim için yaptıkların için teşekkür ederim-kan kustum-seni her daim seveceğim lütfen beni unutma ve sil gözyaşlarını “ dedim bilincim kapanmaya başladı.”hayır hayır hayır beni bırakamazsın bu zalim dünyada tek umudum, ışığım olan sen beni bırakamazsın lütfen az daha dayan az daha lütfen seni kurtarıcam lütfen lütfen lütfen “ dedi ağlayarak ama çok geçti. Kan kusmaya devam ediyordum. “ seni seviyorum” dedim ve bilincim kapandı. En son duyduğum “HAYIR HAYIR HAYIR BIRAKMA BENİ BIRAKMA AMELİA SENSİZ YAŞAYAMAM BEN LÜTFEN LÜTFEN LÜTFEN YALVARIRIM UYAN AMELİA UYAN AÇ GÖZLERİNİ LÜTFEN LÜTFEN LÜTFEN AMELİA…”olmuştu. Sevdiğim adamın kollarında uzun bir uykuya dalmıştım.başıma gelen en güzel şeydin.Bana bakarken parıldayan gözlerin,asla unutamayacağım gülüşlerin, ve temiz kalbinle benim gönlümü kazanmıştın. Aşkı bana öğretmiştim o garip duyguları ,hepsini hayatımı güzelleştirdin. Belki bana küçük bir ümit verdin ama ben seni kalbimin orta yerine yazmıştım. Hayatım olmuştun.bir daha olmayacak hayatım…

liam’dan

amelia gözlerini kapatmıştı ne kadar yalvarsamda açmamıştı sevdiğim kadın kollarımdaydı. Ağlamamak elde değildi. Onu kurtarmam gerekiyordu. Ben onsuz yaşayamazdım. O da biliyordu beni bu hayatta tek bırakamazdı. Tek umudum oydu. Tek hayatım,tek nefesim, her şeyim yüzümü gülümseten tek güneşimdi. Şimdi hayatımdan kayıp gidiyordu….