Bugün gün boyu içimde bir sıkıntı vardı ne yaparsam yapayım geçmeyecek gibi hani olur ya böyle boğazın düğümlenir gözlerin dolar konuşamazsın benim ki de tam olarak öyle birşey. Sanki içimde bir fırtına kopacakmış gibi neden böyle oldum bilmiyorum lakin bildiğim tek şey canımın yine çok yanacağı. Verdiğim, vereceğim savaşlar ne zaman biter bilmiyorum bildiğim tek şey savaşım bitse de ben hiç bir zaman toparlanamayacağım yaralarım iyileşmeyecek kabuk bağlamayacak. Ne garip değil mi? Bedene aldığımız yaralar belli bir zaman sonra iyileşirken ruhumuza aldığımız yaralar hiçbir zaman iyileşmeyecek iyileşse bile izi kalacak hep bir yerlerde olur olmadık zamanda aklımıza gelecek yüzümüzde buruk bir tebessüm oluşacak. Bak diyeceksin kendine bak neler yaşamışsın neleri atlatmışsın. Gör bak neleri başarmışsın. Öyle işte zaman geçiyor hiç bir şey anlamadan geçip gidiyor su misali insan da öyle değil midir? Birer misafir gelip geçiyorlar ama şimdi ama sonra illaki gidiyorlar kimi vedasız kimi zamansız gidiyorlar. Kimi zaman bize ders vererek giderler kimi zaman ise öylece hiçbir şey olmamış gibi giderler ne olduğunu bile anlamazsın. Hayat bu işte sürekli düştüğümüz kimi zamanda ayağa kalktığımız kimi zaman ise kalkamadığımız...